Ο Άγιος Γεώργιος ο Σημειοφόρος Επίσκοπος Μυτιλήνης

Ο Άγιος Γεώργιος, Επίσκοπος Μυτιλήνης, έζησε κατά τους χρόνους της εικονομαχίας.  Αγωνίσθηκε  σθεναρά  κατά  των  δυσσεβών  εικονομάχων  και εξορίσθηκε  σε κάποιο νησί  της  Προποντίδος, όπου και πέθανε από  τις κακουχίες το έτος 821 μ.Χ. σε ηλικία σαράντα πέντε  ετών.  Το  τίμιο  λείψανό του  παρέμεινε  ενταφιασμένο  επί  είκοσι  χρόνια  στον  τόπο  της  εξορίας.  Επί Πατριάρχου  Κωνσταντινουπόλεως Μεθοδίου (842 – 847 μ.Χ.), μετά  την αποκατάσταση της Ορθοδοξίας, έγινε η ανακομιδή πολλών ιερών λειψάνων Αγίων που πέθαναν στην εξορία, όπως του Θεοφύλακτου Νικομηδείας, του Θεοδώρου του Στουδίτου και του Νικηφόρου Κωνσταντινουπόλεως.

Τότε,  και  συγκεκριμένα  κατά  τα  έτη  846 – 847 μ.Χ., ανεκομίσθηκε  στη Μυτιλήνη  με  πολλές  τιμές  και  το  τίμιο  σκήνωμα  του  Αγίου  Γεωργίου.  Να πως περιγράφεται στο Βίο του το γεγονός αυτό: «Πάντες οι της νήσου Μυτιλήνης οικήτορες,  άμα  πρεσβυτέροις  και  παντί  τω  κλήρω  παρεγένοντο ένθα κατέκειτο  το  σώμα  του  οσίου  πατρός  ημών  και  ομολογητού  Γεωργίου, και  δι ’ όλης  της  νυκτός  αγρυπνήσαντες, τη  επιούση  ημέρα  λαβόντες  το  σώμα μετά ψαλμών και ύμνων απεκόμισαν αυτό εις την ιδὶαν νήσον  και  κατέθεικαν αυτό  μετά  και  των  λοιπών  πατέρων,  δόξαν  αναπέμποντες  τω  Πατρί  και  τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι».      
Ευλαβής  παράδοση,  που  διασώθηκε μέχρι  τις  ημέρες  μας,  θεωρεί  ως  τόπο ταφής  του  Αγίου  τη  θέση  «Τρία  Κυπαρίσσια»  (Σαρή  Μπαμπά),  κοντά  στο παρεκκλήσι  του  Αγίου  Ιωάννου  του  Προδρόμου.  Κατά  τον  18^ο  αιώνα  μ.Χ. εσώζετο  και  τιμόταν  στη  Μυτιλήνη  η  χείρα  του  Αγίου.  Αυτή  πιθανώς  είναι η δεξιά χείρα που σώζεται σήμερα στο Σκαλοχώρι και φέρει επιγραφή «Άγιος Γιόργις» και κοινώς θεωρείται ως χείρα  του  Αγίου Μεγαλομάρτυρος  Γεωργίου.

Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.          
Θείου Πνεύματος, καρποφορήσας, ως θεόφυτος λειμών την  χάριν,  Ιεράρχα των αρρήτων Γεώργιε, τας των ψυχών εγεώργησας  αύλακας,  ως  επιπνοίας αΰλου γεώργιον. Πάτερ  Όσιε, Χριστόν τον  Θεόν  ικέτευε,  δωρήσασθαι  ημίν το  μέγα  έλεος.

Κοντάκιον.  Ήχος  πλ. δ’. Τη  υπερμάχω.

Ως  ευσεβείας  γεωργός  και  μύστης  ένθεος

Και  της  σοφίας  θεοφύτευτον  γεώργημα

Φυτοκόμος  εχρημάτισας  των  αρίστων·

Του  Χριστού  γαρ  την  Εικόνα  σεβαζόμενος

Της αιρέσεως διήλεγξας το φρόνημα·  
Όθεν  κράζομεν,  χαίροις  Πάτερ  Γεώργιε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις  γεωργίας  καινής  βλαστός, και  της  Εκκλησίας, πνευματέμφορος γεωργός· χαίροις Μυτιλήνης, ο θείος ποδηγέτης, Γεώργιε παμμάκαρ,  μύστα της  χάριτος.