Ο Όσιος Βουκόλος Επίσκοπος Σμύρνης

Ο Όσιος Βουκόλος από νεαρή ηλικία έγινε κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος  και  μαθητής  του  Αγίου  Ιωάννου  του  Θεολόγου,  ο  οποίος  τον χειροτόνησε  Επίσκοπο  της  Εκκλησίας  της  Σμύρνης.

Ο Άγιος διακόνησε την Εκκλησία με  όλη την  ευσυνειδησία,  την  θερμότητα και την αυταπάρνηση  των  μαρτυρικών  εκείνων  χρόνων.  Υπήρξε  πατέρας και  ποιμένας για τους Χριστιανούς του στη διδασκαλία και την υπεράσπιση,  όταν  κινδύνευαν  από  τους  διώκτες  του  Ευαγγελίου.  Προς  δε τα ειδωλολατρικά πλήθη συμπεριφερόταν με σύνεση και διάκριση, προσέχοντας  να μην τα  ερεθίσει  αλλά και προσπαθώντας με θεία τέχνη και  φωτισμό  να  ελκύει  πολλούς  από  αυτά  στην  Χριστιανική  πίστη.

Λίγο πριν αναχωρήσει  από  τον  πρόσκαιρο  αυτό  βίο,  ο  Όσιος  χειροτόνησε ως διάδοχό του τον  Άγιο  Ιερομάρτυρα  Πολύκαρπο  († 23  Φεβρουαρίου)  και μετά κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.
Στο Συναξάρι του αναφέρεται ότι μόλις το ιερό λείψανο του  Οσίου Βουκόλου  ενταφιάσθηκε,  με  θαυματουργική  ενέργεια  του  Θεού  φύτρωσε στον τόπο της ταφής του ένα δένδρο το οποίο παρείχε ιάσεις  στους  πιστούς.

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ. 
Ως διαλάμπων αρετών ταις ακτίσι, του εν τω στήθει του Δεσπότου πεσόντος,  εκ  πόθου  προσεπέλασας  τω  θείω  φωτί·  όθεν  ως  θεόπνευστος, Ιεράρχης  εμπρέψας,  ίθυνας  την  ποίμνην  σου,  προς  νομάς  αληθείας. Και νυν  δυσώπει  πάντοτε  Χριστόν,  Πάτερ  Βουκόλε,  υπέρ  των  τιμώντων  σε.

Κοντάκιον. Ήχος β’. Τους ασφαλείς.
Το καθαρόν, και  διαυγές του  βίου  σου,  ο  Μαθητής,  ο  τω  Χριστώ  εράσμιος, ατεχνώς  ως  θεασάμενος,  Βουκόλε  Πάτερ  ιερώτατε,  ποιμένα  Εκκλησίας  σε καθίστησι, και λύχνον ευσεβείας φαεινότατον· των τρόπων αυτώ γαρ εκοινώνησας.

Μεγαλυνάριον.
Τω ηγαπημένω μύστῃ Χριστού, Βουκόλε θεόφρον, μαθητεύσας ως καθαρός, ώφθης  Εκκλησίας, ποιμήν της εν τη Σμύρνη, και τω καλώ ποιμένι,  ταύτην  ωδήγησας.