Ο Όσιος Παρθένιος Επίσκοπος Λαμψάκου

Ο  Όσιος  Παρθένιος  καταγόταν  από  κάποια  κωμόπολη  της  Βιθυνίας και έζησε κατά τους χρόνους του Μεγάλου Κωνσταντίνου (324 – 337 μ.Χ.). Ήταν  υιός του  διακόνου της  Εκκλησίας  Μελιτοπόλεως  Χριστοφόρου,  από τον  οποίο  διδάχθηκε  την  Ορθόδοξη  Πίστη.

Ο Άγιος από την παιδική του ηλικία προέκοπτε στην αρετή και την ευσέβεια. Ο τρόπος με τον  οποίο ο Κύριος αλίευσε  τους  Αποστόλους,  που ήταν ψαράδες, τον έκανε να αγαπήσει την αλιεία. Και όταν έριχνε τα δίχτυα στην Απολλωνιάδα λίμνη ή τα ανέσυρε γεμάτα ψάρια, αισθανόταν  ότι εργαζόταν σε ένα από τα πλοιάρια του Αποστόλου Πέτρου  ή  του  Ιωάννου.

Τα χρήματα που εισέπραττε από την πώληση των ψαριών δεν τα κρατούσε για τον εαυτό του αλλά τα μοίραζε  στους  πτωχούς  από  αγάπη προς αυτούς. Γι’ αυτό και  όταν  τον  ευχαριστούσαν  εκείνος  έλεγε:  «Διατί με ευχαριστείτε; Δεν έχω καμία τέτοια αξίωση. Μήπως είμαστε ξένοι; Εμείς είμαστε αδελφοί. Τι δε απλούστερο και φυσικότερο από το να βοηθά  αδελφός τους  αδελφούς;».

Για την  ενάρετη  αυτού  παρουσία  ο  Επίσκοπος  Μελιτοπόλεως  Φίλιππος (ή Φιλητός)  τον  χειροτόνησε  Πρεσβύτερο.  Αργότερα  ο  Επίσκοπος  Κυζίκου Αχίλλιος (ή  Ασχόλιος)  τον  χειροτόνησε  Επίσκοπο  Λαμψάκου.

Η αρετή και η ευσέβεια που έκρυβε στην ψυχή του ήταν τόσο πολύ μεγάλη,  ώστε  ο  Θεός  τον  προίκισε  με το  χάρισμα  της  θαυματουργίας, για να μπορεί να εκδιώκει τους δαίμονες από τους ανθρώπους και να θεραπεύει κάθε είδους ασθένεια. Γι’ αυτό προσφεύγουν σε αυτόν ιδιαίτερα οι πάσχοντες από την επάρατη νόσο του καρκίνου. Ο  Άγιος ήταν ο πράος, ο  υπομονετικός, ο φιλόξενος, ο  μακρόθυμος, ο  άγγελος  της ομόνοιας, ο ενθαρρύνων τους  μετανοούντες,  ο  πρόθυμος  για  το  ποίμνιό του.
Ο   Όσιος Παρθένιος κοιμήθηκε με ειρήνη. Τμήμα της  τιμίας  κάρας  αυτού φυλάσσεται στην ιερά μονή Μακρυμάλλη, της ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος.

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Τω μύρω του Πνεύματος, ποιμήν Λαμψάκου οφθείς,  την  θείαν  ενέργειαν, παρά Θεού δαψιλώς, θαυμάτων επλούτησας, δαίμονας απελαύνειν, ασθενούντας ιάσθαι, νόσους αποδιώκειν, και πληρούν τας αιτήσεις, Παρθένιε  Ιεράρχα,  των  προσιόντων  σοι.

Κοντάκιον. Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.
Των θαυμάτων είληφας, την θείαν χάριν θεόφρον, ιερέ Παρθένιε, θαυματουργέ θεοφόρε, άπαντα, πιστών τα πάθη αποκαθαίρων, πνεύματα της πονηρίας Πάτερ ελαύνων· δια τούτό σε υμνούμεν, ως  μέγαν μύστην  Θεού  της  χάριτος.

Μεγαλυνάριον.
Την πηγήν της χάριτος εκπιών, πέλαγος θαυμάτων αναβλύζεις υπερφυών, και καταπιαίνεις, Χριστού την Εκκλησίαν, ροαίς ταις ζωηρρύτοις,  Πάτερ  Παρθένιε.