Ο Άγιος Χαράλαμπος ο Ιερομάρτυρας

Ο Άγιος Χαράλαμπος  ήταν ιερεύς στη  Μαγνησία της Μικράς Ασίας και έζησε επί  αυτοκρατορίας του  Σεπτιμίου  Σεβήρου (193 – 211 μ.Χ.). Όταν το έτος 198 μ.Χ. ο Σεβήρος εξαπέλυσε απηνή διωγμό κατά των Χριστιανών, ο έπαρχος της  Μαγνησίας Λουκιανός, συνέλαβε τον Άγιο και  του ζήτησε να αρνηθεί την πίστη του. Όμως ο Άγιος όχι μόνο δεν το έκανε αυτό, αλλά αντίθετα ομολόγησε στον έπαρχο την προσήλωσή του στον Χριστό και δήλωσε με παρρησία ότι σε οποιοδήποτε βασανιστήριο και να υποβληθεί  δεν πρόκειται να αρνηθεί την πίστη της Εκκλησίας. Τότε η σκοτισμένη και σαρκική  ψυχή  του Λουκιανού  επέτεινε την οργή της  και  διέταξε να αρχίσουν τα φρικώδη βασανιστήρια στο γέροντα ιερέα. Πρώτα τον γύμνωσαν  και  ο  ίδιος ο Λουκιανός, παίρνοντας το ξίφος του προσπάθησε να πληγώσει το σώμα του Αγίου. Όμως αποκόπηκαν τα χέρια του και έμειναν κρεμασμένα στο σώμα του Ιερομάρτυρα  και  μόνο ύστερα  από προσευχή  του  Αγίου συγκολλήθηκαν αυτά πάλι στο σώμα και ο ηγεμόνας κατέστη υγιής. Βλέποντας  αυτό  το θαύμα  του  Αγίου πολλοί από τους δημίους πίστεψαν  στον  αληθινό  Θεό.

Με το ζόφο στο νου και με τη θηριωδία στην καρδιά, ο έπαρχος έδωσε εντολή να διαπομπεύσουν τον Άγιο και να τον σύρουν δια μέσου της πόλεως με χαλινάρι. Τέλος, διέταξε τον αποκεφαλισμό του Αγίου, ο οποίος με το μαρτύριό του έλαβε το αμαράντινο στέφανο της δόξας.
Τμήματα της τιμίας κάρας αυτού φυλάσσονται στη ιερά μονή  Αγίου Στεφάνου Μετεώρων και στον ομώνυμο προσκυνηματικὸ ναό της κωμοπόλεως  Θεσπιών  της  Βοιωτίας.

Απολυτίκιον.  Ήχος  δ’. Ταχύ  προκατάλαβε.         
Ως  στύλος  ακλόνητος, της  Εκκλησίας  Χριστού,  και  λύχνος  αείφωτος,  της οικουμένης σοφέ, εδείχθης  Χαράλαμπες· έλαμψας εν τω κόσμω, δια του μαρτυρίου, έλυσας και ειδώλων την σκοτόμαιναν μάκαρ· διο  εν  παρρησία Χριστώ,  πρέσβευε  σωθήναι  ημάς.

Κοντάκιον.  Ήχος  δ’.  Επεφάνης  σήμερον.
Ως φωστήρ ανέτειλας εκ της Εώας, και πιστούς εφώτισας, ταις των θαυμάτων σου βολαίς,  Ιερομάρτυς Χαράλαμπες· όθεν τιμώμεν,  την  θείαν σου  άθλησιν.

Μεγαλυνάριον.
Τον  εν  Αθλοφόροις  ιερουργόν,  και  εν  ιερεύσιν, ιερώτατον  Αθλητήν, των θαυμάτων ρείθρα, πηγάζοντα τω κόσμω, τον  μέγαν  Χαραλάμπην, ύμνοις τιμήσωμεν.