Ο Άγιος Συμεών ο Δίκαιος ο Θεοδόχος

Ο Συμεών ήταν άνθρωπος δίκαιος και ευλαβής, «προσδεχόμενος παράκλησιν του  Ισραήλ». Ήταν άνθρωπος κατά  την φύση, αλλά στην αρετή άγγελος, άνθρωπος συναναστρεφόμενος με ανθρώπους, αλλά συμπολιτευόμενος  με  αγγέλους. Το Άγιο  Πνεύμα  του  είχε  αποκαλύψει ότι  δεν  θα  πεθάνει προτού  αξιωθεί να δει τον Χριστό  και  να Τον κρατήσει  στην  αγκαλιά του.

Η Θεοτόκος κατά τον Άγιο Αθανάσιο, του είπε: «Δέξαι γεραρώτατε άνθρωπε, τον προς σε μάλλον ή προς εμέ την τεκούσαν νυν  επειγόμενον· δέξαι  τον  σε ποθούντα  μάλλον  ή Ιωσήφ· δέξαι τον δευτέραν της σης φιλίας  την  προς εμέ  την  μητέραν  στοργήν, ως  έοικε  λογιζόμενον· δέξαι, και, ως  βούλει, του  ποθουμένου  καταπόλαυε». Και  αμέσως  μετά  απέθεσε  στα  χέρια  του  Πρεσβύτου  Συμεών  τον  Κύριο.

Ο Συμεών «σκιρτά και αγγαλιά, και λαμπρά και διαπρυσίῳ φωνή περί αυτού ανακέκραγε λέγων· ούτός εστιν ο ών και προών και  αεί τω Πατρί συμπαρών, ομοούσιος, ομόθρονος, ομόδοξος, ομοδύναμος, ισοδύναμος, παντοδύναμος, άναρχος, άκτιστος, αναλλοίωτος, απερίγραπτος, αόρατος, άῤῥητος, ακατάληπτος, αψηλάφητος, ακατανόητος, ατέκμαρτος. Ούτός  εστι  της πατρικής δόξης το απαύγασμα, ούτός εστιν ο χαρακτήρ της πάντως συστάσεως, τούτο το  φως των φώτων, εκ πατρικών ανατέλλον κόλπων».

«Είδε δε ο Συμεών και  τον Δεσπότην  επέγνω  και  την  εαυτού  απόλυσιν. Τι λέγων; Νυν  απολύεις τον  δούλον  σου  δέσποτα  κατά το ῥήμά σου εν ειρήνη, ότι είδον  οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, επειδή  προώρισε  προ των αιώνων ο νυν γαλακτοτροφούμενος, ο υπό των χειρών μου βασταζόμενος  του  μη  ιδείν  με  θάνατον  πριν  ίδω  τον  Χριστόν  Κυρίου».

Ο Συμεών  προείπε  στη  Θεοτόκο  όσες  έμελλε  να  υποστεί  πικρίες  και ότι  ο Κύριος θα ήταν  «εις σημείον αντιλεγόμενον». Στο σημείο αυτό γράφει  ο  Άγιος Αμφιλόχιος, Επίσκοπος  Ικονίου: «Του Συμεώνος ειρηκότος  περί  του  Κυρίου  εις  εξάκουστον των  παρθενικών ακοών το· ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και  ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και, ηγανάκτησεν εικός η μήτηρ του  Κυρίου  κατά του Συμεώνος  λέγουσα  προς αυτόν· Ουκ οίδας τι διαγορεύεις άνθρωπε. Επί τον Χριστόν σκυθρωπά καταγγέλλεις; Ουκ οίδας την σύλληψιν του παιδίου και ως περί κοινού τόκου σημείον αντιλογίας μηνύεις. Ουδεμία πτώσις εν αυτώ, ύψωσις δε πολλή και συγκατάβασις τοις ευεργετουμένοις. Τι ούν ουκ ευλογείς φάσκων· ιδού  ούτος κείται ουκ εις πτώσιν, αλλ’ εις ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ· δια  τι  δε και λέγεις  σημείον  αντιλεγόμενον;  Ο δε Συμεών προς  την παρθένον· αρκεί  σοι, παρθένε,  το  μητέρα σε κληθήναι· ικανόν σοι το τροφόν ευρεθήναι του τρέφοντος τον κόσμον· μέγα σοι το σαρκί βαστάσαι  τον τα πάντα βαστάζοντα. Ο  εν σοι  νυν Χριστός  κατοικήσας  και εν  εμοί νυν ο αυτός τα περί αυτού λαληθήναι παρεσκεύασεν ότι ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ· εις πτώσιν των απίστων Ιουδαίων, εις ανάστασιν δε των πιστευόντων εθνών… σημείον αντιλεγόμενον τον σταυρόν προσαγορεύσας».           
Ο  Συμεών  ο  Θεοδόχος  κοιμήθηκε  ειρηνικά. Η  Σύναξή  του  ετελείτο, μαζί  με της Προφήτιδος Άννης στο Αποστολείο Ιακώβου του Αδελφοθέου, που ήταν παρεκκλήσιο του ναού της Θεοτόκου Ευουρανιωτίσσης.

Απολυτίκιον. Ήχος  πλ. α’. Τον  συνάναρχον  Λόγον.    
Τον Υπέρθεον Λόγον σάρκα γενόμενον, ενηγκαλίσω ως βρέφος εν τω  Ναώ του  Θεού, Θεοδόχε Συμεών Πρεσβύτα ένδοξε· όθεν και Άννα η σεπτή, ανθομολόγησιν αυτώ, προσήγαγεν ως   Προφήτις·  όθεν  υμάς  ευφημούμεν, οία  Χριστού  θείους  θεράποντας.

Κοντάκιον. Ήχος  γ’. Η Παρθένος  σήμερον.

Ξυνωρίς η ένθεος, χαρμονικώς ευφημείσθω, Συμεών ο Δίκαιος, συν τη Προφήτιδι Άννη· ούτοι γαρ, ευαρεστήσαντες τω Κυρίω, ώφθησαν, του σαρκωθέντος  Λόγου  αυτόπται·  τούτον  γαρ  καθάπερ  βρέφος, είδον  αξίως και  προσεκύνησαν.

Έτερον  Κοντάκιον. Ήχος  δ’.  Επεφάνης  σήμερον.         
Η δυάς η ένθεος των θεοφόρων, Συμεών ο δίκαιος, και Άννα η του Φανουήλ, μεγαλοφώνως αινείσθωσαν· ότι κατείδον, Χριστόν ώσπερ νήπιον.

Μεγαλυνάριον.
Δίκαιοι εν νόμω και ευλαβείς, Συμεών  ο  Πρέσβυς,  και  η  Άννα  η  Φανουήλ, ώφθησαν  Κυρίω,  τω  σεσωματωμένω,  και  ύμνησαν  την τούτου,  άρρητον κένωσιν.