Οi Άγιοι Βασιλίσκος, Ευτρόπιος και Κλεόνικος οι Μάρτυρες

Οι   Ἀγιοι Μάρτυρες Βασιλίσκος, Ευτρόπιος   και  Κλεόνικος  κατάγονταν από την Αμάσεια του Πόντου και  έζησαν κατά τους χρόνους του αυτοκράτορος  Μαξιμιανού  (286 – 305 μ.Χ.).

Ήταν  στρατιώτες  και  συγγενείς  του  Αγίου  Θεοδώρου  του  Τήρωνος. Ως  Χριστιανοί  διαβλήθηκαν  στον  ηγεμόνα  Ασκληπιόδοτο,  ο  οποίος τους  συνέλαβε και  τους  βασάνισε  σκληρά.  Όμως  οι  Μάρτυρες,  αφού παρουσιάσθηκε σε αυτούς ο Κύριος και  ο Άγιος Μεγαλομάρτυρας Θεόδωρος,  έγιναν  υγιείς.

Μέσα  στη  φυλακή  οι  τρεις  νέοι  δεν  έχασαν  ούτε  το  θάρρος  ούτε  την πίστη τους. Αντιθέτως εξακολούθησαν να λατρεύουν τον  Ένα και Αληθινό  Θεό.  Με  το  κήρυγμά  τους  και  το  παράδειγμα  που  προσέφερε το ήθος, η αντοχή  και  το  θάρρος  τους,  οδήγησαν  πολλούς συγκρατούμενούς τους στην αληθινή πίστη. Ο Ασκληπιόδοτος πληροφορήθηκε την Χριστιανική  δράση  των  τριών  κρατουμένων  και την επίδραση που ασκούσαν στους φυλακισμένους ειδωλολάτρες και διέταξε  να  τους  οδηγήσουν  και  πάλι  ενώπιόν  του.

Ο  ηγεμόνας  τότε  άρχισε να κολακεύει τον Άγιο Κλεόνικο, για να αρνηθεί  την πίστη του  Χριστού, υποσχόμενος δώρα  και  τιμές. Ο  Άγιος όμως αφού γέλασε, χλεύασε την αρρώστια των ειδώλων.  Και  ενώ ετελείτο  θυσία,  με  προσευχή  κατέρριψε  το  είδωλο της  Αρτέμιδος. Αμέσως ο ηγεμόνας έδωσε εντολή  να βασανισθούν. Τότε ο Κύριος εμφανίσθηκε στους τρεις νέους και  στο  πλήθος  των  ειδωλολατρών,  οι οποίοι  παρακολουθούσαν το  μαστίγωμα  των  Χριστιανών,  έχοντας  στο πλευρό Του τον Άγιο  Μεγαλομάρτυρα Θεόδωρο. Οι  τρεις  Χριστιανοί αξιώθηκαν  της  θαυματουργικής ιάσεως των τραυμάτων τους, ενώ πολλοί  ειδωλολάτρες που είδαν το θαύμα,  βαπτίσθηκαν  Χριστιανοί.  Ο Ασκληπιόδοτος όμως όχι μόνο δεν άλλαξε στάση, αλλά διέταξε να αποκεφαλισθούν  όλοι  οι νεοφώτιστοι  Χριστιανοί.  Ο  Ασκληπιόδοτος  και  οι ειδωλολάτρες, τυφλοί  από  οργή,  διέταξαν  τους  δημίους  να  περιχύσουν  τους  τρεις  Μάρτυρες  με καυτή  πίσσα.  Όμως,  νέα  θαυματουργική  ενέργεια  από  τη  Θεία  Χάρη  δεν επέτρεψε οι  πιστοί  νέοι να πάθουν το παραμικρό, ενώ η  καυτή πίσσα έπεσε  και  κατέκαψε  τους  δημίους.

Όμως, ο  σκληρόκαρδος  ηγεμόνας  δεν μπορούσε να  δει την αλήθεια, η οποία παρουσιαζόταν μπροστά στα μάτια του. Έτσι, πρόσταξε την σταυρική  καταδίκη  του  Ευτροπίου  και  του  Κλεονίκου  και τη  φυλάκιση  του Βασιλίσκου.  Οι  δύο  νέοι  πέρασαν  την  τελευταία  νύχτα  της  ζωής  τους προσευχόμενοι.  Και  πάλι  ο  Κύριος  εμφανίσθηκε  μπροστά τους, για  να τους ενθαρρύνει. 
Στις 3 Μαρτίου  του  308  μ.Χ.,  ο  Ευτρόπιος  και  ο  Κλεόνικος  κοσμήθηκαν  με τους  στέφανους  της  αγιότητας  και  του  μαρτυρίου  δια  του  σταυρικού  τους θανάτου. Ο  Βασιλίσκος παρέμεινε  έγκλειστος στη  φυλακή,  όπου  και πέθανε  μετά  από  μερικά  χρόνια,  κερδίζοντας  την  αιώνια  ζωή.

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Το τρίστοιχον άθροισμα, των Αθλητών του Χριστού, Ευτρόπιον  μέλψωμεν, συν Βασιλίσκω  ομού, τον θείον Κλεόνικον· ούτοι  γαρ της Τριάδος, το υπέρθεον κράτος,  άθλοις υπερφυέσιν, ωμολόγησαν  πάσιν· ή πάντοτε πρεσβεύουσι,  σώζεσθαι  άπαντας.

Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.    
Αρμονία  πίστεως, συνδεδεμένοι,  του  εχθρού  διέλυσαν, τας παρατάξεις εμφανώς, συν Ευτροπίω Κλεόνικος, και Βασιλίσκος, γενναίως αθλήσαντες.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις των Μαρτύρων τριάς κλυτή, τρίφωτε λυχνία, Τρισηλίου μαραρμαρυγής, Ευτρόπιε μάκαρ, Κλεόνικε θεόφρον, μετά του  βασιλίσκου· ούς  μακαρίσωμεν.