Η Αγία Ευδοκία η Μάρτυς

Η Αγία Μάρτυς Ευδοκία καταγόταν από την Ηλιούπολη, της επαρχίας Λιβανησίας Φοινίκης και έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορος Τραϊανού (98 – 117 μ.Χ.). Στον  πρότερό  της  βίο  ζούσε  ζωή  ακόλαστη μέσα στα πάθη και την αμαρτία. Όμως η Χάρη του Θεού φώτισε την καρδιά της και με τις νουθεσίες κάποιου γέροντος μοναχού, που ονομαζόταν Γερμανός, μετανόησε. Στην συνέχεια, αφού είδε οπτασία, προσήλθε στον Επίσκοπο Θεόδοτο και βαπτίσθηκε. Η οπτασία ήταν η εξής: Παρατηρούσε  Άγγελο Θεού να οδηγεί  αυτήν  προς  τον  ουρανό  και άλλους  Αγγέλους  να τη συγχαίρουν, ενώ την ίδια στιγμή  κάποιος μαύρος ούρλιαζε και έλεγε ότι αδικείται πάρα πολύ, επειδή η Ευδοκία έγινε Χριστιανή.

Μετά  την πνευματική  αναγέννησή της και την καλή αλλοίωσή της, διαμοίρασε τα πλούτη της στους πτωχούς  και  κατέφυγε σε μοναστήρι, όπου  εσχόλαζε  στα  έργα  της  αρετής.

Όμως κατηγορήθηκε από τους πρώην εραστές της ως Χριστιανή  και συνελήφθη. Οδηγήθηκε στο βασιλέα Αυρηλιανό, ενώπιον του οποίου ομολόγησε την πίστη της στον Χριστό  και τιμωρήθηκε. Αλλά  αφού ανέστησε με την προσευχή της τον υιό του βασιλέως, που  είχε  πεθάνει, τον  έπεισε  να  πιστέψει  στον Κύριο. Και τότε απελευθερώθηκε. Αργότερα  όμως συνελήφθη  από  τον  άρχοντα της  Ηλιουπόλεως Βικέντιο και αποκεφαλίσθηκε.          
Έτσι  η  Αγία  Μάρτυς Ευδοκία  έλαβε  τον  αμάραντο  στέφανο  της  δόξας και  εισήλθε  στη  χαρά  του  Κυρίου  της.

Απολυτίκιον. Ήχος  γ’.  Θείας  πίστεως.       
Φόβον  ένθεον, αναλαβούσα, κόσμου  έλιπες,  την  ευδοξίαν,  και  τω  Λόγω Ευδοκία προσέδραμες· ού τον ζυγόν τη  σαρκί  σου  βαστάσασα,  υπερφυώς ηγωνίσω δι' αίματος. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι  ημίν  το  μέγα  έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος  δ’.  Ο  υψωθείς  εν  τω  Σταυρώ.           
Ο  ευδοκήσας  εκ  βυθού  απωλείας, προς  ευσεβείας  τον  ακρότατον  όρον, αναγαγείν σε ένδοξε ως λίθον εκλεκτόν, ούτος και τον βίον σου, τη αθλήσει λαμπρύνας, χάριν ιαμάτων  σοι,  Ευδοκία  παρέχει·  όν  εκδυσώπει σώζεσθαι  ημάς,  Οσιομάρτυς,  Αγγέλων  εφάμιλλε.

Μεγαλυνάριον.
Χάρις  ευδοκίας της θεϊκής, νύμφην σε του Λόγου, απειργάσατο  εκλεκτήν, ήθεσιν οσίοις, και αίματι Μαρτύρων, θεόφρον Ευδοκία, περιαστράπτουσαν.