Ακάθιστος Ύμνος – Γ’ Στάσις

Νέαν  έδειξε  κτίσιν,
εμφανίσας ο  Κτίστης,
ημίν τοις υπ' αυτού  γενομένοις·
εξ  ασπόρου  βλαστήσας  γαστρός,
και  φυλάξας  ταύτην,
ώσπερ  ήν  άφθορον,
ίνα  το  θαύμα  βλέποντες,
υμνήσωμεν  αυτήν  βοώντες·
Χαίρε,  το  άνθος της  αφθαρσίας,
χαίρε, το στέφος της  εγκρατείας.
Χαίρε,  αναστάσεως τύπον  εκλάμπουσα,
χαίρε, των Αγγέλων τον βίον εμφαίνουσα.
Χαίρε, δένδρον  αγλαόκαρπον, εξ ού τρέφονται  πιστοί,
χαίρε, ξύλον ευσκιόφυλλον, υφ' ού σκέπονται πολλοί.
Χαίρε,  κυοφορούσα  οδηγόν  πλανωμένοις,
χαίρε, απογεννώσα  λυτρωτήν  αιχμαλώτοις.
Χαίρε, Κριτού  δικαίου  δυσώπησις,
χαίρε, πολλών  πταιόντων  συγχώρησις.
Χαίρε, στολή  των γυμνών παρρησίας,
χαίρε, στοργή πάντα πόθον  νικώσα.
Χαίρε, Νύμφη  ανύμφευτε.

Ξένον  τόκον ιδόντες,
ξενωθώμεν  του  κόσμου, τον νουν εις  ουρανόν  μεταθέντες·
δια  τούτο  γαρ  ο  υψηλός  Θεός,
επί  γης  εφάνη  ταπεινός  άνθρωπος·
βουλόμενος  ελκύσαι  προς  το  ύψος,
τους  αυτώ  βοώντας·
Αλληλούια.

Όλως  ήν  εν  τοις  κάτω,
και  των  άνω  ουδόλως  απήν,
ο  απερίγραπτος  Λόγος·
συγκατάβασις  γαρ  θεϊκή,
ου  μετάβασις τοπική  γέγονε,
και  τόκος  εκ  Παρθένου  θεολήπτου,
ακουούσης  ταύτα·
Χαίρε,  Θεού  αχωρήτου  χώρα,
χαίρε, σεπτού  μυστηρίου  θύρα.
Χαίρε, των  απίστων  αμφίβολον  άκουσμα,
χαίρε,  των  πιστών  αναμφίβολον  καύχημα.
Χαίρε,  όχημα  πανάγιον  του  επί  των  Χερουβείμ,
χαίρε,  οίκημα  πανάριστον  του  επί  των  Σεραφείμ.
Χαίρε,  η  ταναντία  εις  ταυτό  αγαγούσα,
χαίρε, η  παρθενίαν  και  λοχείαν  ζευγνύσα.
Χαίρε, δι' ής  ελύθη  παράβασις,
χαίρε,  δι'  ής  ηνοίχθη  παράδεισος.
Χαίρε,  η  κλεις  της  Χριστού  βασιλείας,
χαίρε, ελπίς  αγαθών  αιωνίων.
Χαίρε,  Νύμφη  ανύμφευτε.

Πάσα  φύσις  Αγγέλων,
κατεπλάγη  το  μέγα,
της  σης  ενανθρωπήσεως  έργον·
τον  απρόσιτον  γαρ  ως  Θεόν,
εθεώρει  πάσι  προσιτόν  άνθρωπον,
ημίν  μεν  συνδιάγοντα,
ακούοντα  δε  παρά  πάντων  ούτως·
Αλληλούια.

Ρήτορας  πολυφθόγγους,
ως  ιχθύας  αφώνους,
ορώμεν  επί  σοι  Θεοτόκε·
απορούσι  γαρ  λέγειν,
το  πως  και  Παρθένος  μένεις,
και  τεκείν  ίσχυσας·
ημείς  δε  το  μυστήριον  θαυμάζοντες,
πιστώς  βοώμεν·
Χαίρε,  σοφίας  Θεού  δοχείον,
χαίρε, προνοίας  αυτού  ταμείον.
Χαίρε, φιλοσόφους  ασόφους  δεικνύουσα,
χαίρε,  τεχνολόγους  αλόγους  ελέγχουσα.
Χαίρε,  ότὶ  εμωράνθησαν  οι  δεινοί  συζητηταί,
χαίρε,  ότι  εμαράνθησαν  οι  των  μύθων ποιηταί.
Χαίρε, των  Αθηναίων  τας  πλοκάς  διασπώσα,
χαίρε,  των  αλιέων  τας  σαγήνας  πληρούσα.
Χαίρε,  βυθού  αγνοίας  εξέλκουσα,
χαίρε, πολλούς  εν  γνώσει  φωτίζουσα.
Χαίρε,  ολκάς  των  θελόντων  σωθήναι,
χαίρε,  λιμήν  των  του  βίου  πλωτήρων.
Χαίρε,  Νύμφη  ανύμφευτε.

Σώσαι  θέλων  τον  κόσμον,
ο  των  όλων  κοσμήτωρ,
προς  τούτον  αυτεπάγγελτος  ήλθε·
και  ποιμήν  υπάρχων  ως  Θεός,
δι'  ημάς  εφάνη  καθ'  ημάς  άνθρωπος·
ομοίω  γαρ  το  όμοιον  καλέσας,
ως  Θεός  ακούει·
Αλληλούια.