Οι Ἀγιοι Αγαθόδωρος, Αιθέριος, Βασιλέας, Ελπίδιος, Ευγένιος, Εφραίμ και Καπίτων οι Ιερομάρτυρες

Επί  της βασιλείας του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284 – 305 μ.Χ.) ο Πατριάρχης  Ιεροσολύμων  Έρμων (300 – 314 μ.Χ.) απέστειλε  στη  Σκυθία τον  Επίσκοπο Άγιο Εφραίμ  και στη Χερσώνα τον Επίσκοπο Άγιο Βασιλέα, με σκοπό την διάδοση του Χριστιανισμού. Ο Άγιος Βασιλέας επειδή  κήρυττε τον Χριστό, εκδιώχθηκε από τους ειδωλολάτρες. Όμως  και  πάλι προσκλήθηκε  από  τον  ηγεμόνα  του  τόπου  και  ανέστησε, κατά  τον Συναξαριστή, τον υιό του. Από το γενόμενο θαύμα και  ο άρχοντας  και  πλήθος  λαού πίστεψαν  στον  Χριστό  και  βαπτίσθηκαν. Οι ειδωλολάτρες όμως εξεμάνησαν και τον συνέλαβαν. Τον έδεσαν και τον  έσυραν  από  τα  πόδια,  και  συρόμενος  πέθανε.

Αλλά και  ο  Άγιος Εφραίμ, ενώ δίδασκε το Ευαγγέλιο, συνελήφθη από τους  ειδωλολάτρες  και  αποκεφαλίσθηκε.

Μετά τον μαρτυρικό θάνατο του Αγίου Βασιλέως απεστάλησαν στη Χερσώνα οι  Επίσκοποι  Αγαθόδωρος, Ελπίδιος  και  Καπίτων  ως  κήρυκες του  Ευαγγελίου  και  της  πίστεως,  αλλά  και  αυτοί  φονεύθηκαν  από τους άπιστους.         
Στην  συνέχεια  απεστάλη  υπό  του Πατριάρχη Ιεροσολύμων ο  Επίσκοπος Αιθέριος, ο  οποίος  μόλις  είδε  τον  εθνικό  λαό  εξαγριωμένο, κατέφυγε στον Μέγα Κωνσταντίνο και ζήτησε την απέλαση των ειδωλολατρών  από  τη  Χερσώνα,  πράγμα  το  οποίο  έγινε.  Αφού  δε ο Άγιος  ανήγειρε  εκεί  ναό,  μετέβη  στόν βασιλέα, για να τον ευχαριστήσει. Όμως κατά την επιστροφή του τον συνέλαβαν και τον έπνιξαν  στον  ποταμό  Δνείπερο.

Απολυτίκιον.  Ήχος  δ’.  Ταχύ  προκατάλαβε.

Επτάριθμος σύλλογος, Ιεραρχών  ιερών,  αγώσιν  αθλήσεως, την  Εκκλησίαν Χριστού,  ενθέως  εφαίδρυναν, Ευγένιος Βασιλεύς τε, συν  Εφραίμ Αιθερίω, Ελπίδιος και  Καπίτων,  Αγαθόδωρος  άμα. Αυτών Χριστέ  ικεσίαις,  πάντας  ελέησον.

Έτερον  Απολυτίκιον.  Ήχος πλ. α’.   
Τα  θαύματα των  αγίων σου Μαρτύρων, τείχος  ακαταμάχητον  ημίν δωρησάμενος, Χριστέ  ο  Θεός, ταις αυτών  ικεσίαις βουλάς  εθνών διασκέδασον, της βασιλείας τα  σκήπτρα  κραταίωσον,  ως  μόνος  αγαθός και  φιλάνθρωπος.

Κοντάκιον. Ήχος   πλ. δ’.  Ως  απαρχάς   της  φύσεως.   
Ώσπερ αστέρες  άδυτοι, της  νοητής  ελλάμψεως,  τους εν νυκτί της απάτης καθεύδοντας, υιούς φωτός εδείξατε, Ευγένιε και Καπίτων, Αγαθόδωρε Βασιλεύ και  Αιθέριε, Εφραίμ συν  Ελπιδίω, αθλήσαντες  ως αήττητοι.

Μεγαλυνάριον.
Θύσαντες  θυσίαν την λογικήν, ως του Θεού Λόγου, Ιεράρχαι πανευκλεείς,  έμψυχοι  τω Κτίστη, προσήχθητε θυσίαι, αθλητικώς Πατέρες  αγωνισάμενοι.