Η Αγία Καλλιόπη η Μάρτυς

Είναι  άγνωστο  από που  καταγόταν η  Αγία  Μάρτυς  Καλλιόπη, η  οποία  άθλησε  κατά τους  χρόνους  του  αυτοκράτορος Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.). Διακρινόταν  τόσο  για  το σωματικό  και  ψυχικό  κάλλος, όσο και για την  ειλικρινή  και  βαθιά  ευσέβεια.  Κατά  τον κηρυχθέντα  τότε  εναντίον  των  Χριστιανών διωγμό, συνελήφθηκε  και  οδηγήθηκε ενώπιον του επάρχου για ανάκριση. Αυτός, ευθύς  ως  αντίκρισε  το  κάλλος  της Καλλιόπης,  καταλήφθηκε  από  πονηρούς  λογισμούς  και  πόθους  και  προσπάθησε  με υποσχέσεις  και  κολακείες να  μεταπείσει  αυτήν,  ώστε  να  υποκύψει  στους  ένοχους πόθους  του.  Αλλ’  η  Καλλιόπη  παρέμεινε  αδιάφορη  στις  κολακείες  και  ακλόνητη  στην πίστη  της. Τούτο  εξόργισε  τον  έπαρχο,  ο  οποίος  αντιληφθείς  ότι  διαψεύδονταν  οι ελπίδες  του,  διέταξε  την  κατόπιν  σκληρών βασανιστηρίων θανάτωσή  της. Έτσι,  αφού εμαστιγώθηκε  ανηλεώς,  της  απέκοψαν  τους  μαστούς,  την  κατέκαψαν  με  αναμμένες λαμπάδες  και  περιέχυσαν τις πληγές της  με  ξύδι  και  αλάτι.  Στο  τέλος  την αποκεφάλισαν  και  έτσι  η  Αγία  Καλλιόπη  έλαβε  τον  αμαράντινο  στέφανο  της  δόξας  και εισήλθε  στη  χαρά  του  Νυμφίου  της  Χριστού.

Απολυτίκιον. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.          
Του Σωτήρος το κάλλος εκ ψυχής αγαπήσασα, καλλιπάρθενε κόρη, Καλλιόπη πανεύφημε, ηγώνισαι στερρώς υπέρ αυτού, και δόξης ηξιώθης θεϊκής· δια τούτό σου  την μνήμην την ιεράν, τιμώμεν εκβοώντές σοι· δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω  σε στεφανώσαντι,  δόξα  τω  χορηγούντι  δια  σου,  ημίν  πταισμάτων  άφεσιν.

Κοντάκιον. Ήχος β’. Τοις των αιμάτων σου.          
Παρθενική διαλάμπουσα χάριτι, μαρτυρικώς τω Χριστώ προσενήνεξαι· ού νυν της χαράς απολαύουσα, της υπέρ νουν Καλλιόπη πανεύφημε, δυσώπει  υπέρ  των  τιμώντων σε.

Μεγαλυνάριον.
Κάλλει διαλάμπουσα ψυχικώ, καλή και ωραία, δι’ αγώνων μαρτυρικών, ώφθης τω Σωτήρι, θεόφρον Καλλιόπη, ω πρέσβευε  σωθήναι  τους  σε  γεραίροντας.