Ο Άγιος Τριφύλλιος Επίσκοπος Λήδρας

Ο  Άγιος  Τριφύλλιος  εγεννήθηκε  στην  Κύπρο  πιθανώς  περί  τα  τέλη  του  3^ου  αιώνος  μ.Χ. Ως πατρίδα του θεωρείται η Τριμυθούντα και η Λευκωσία. Σε ένα χειρόγραφο  Συναξάρι αναφέρεται  πως  ο  Άγιος  είχε  πατέρα  έναν  από  τους  δώδεκα  περιφανείς  άνδρες  που  ο Μέγας  Κωνσταντίνος  είχε  μετεφέρει  από  τη  Ρώμη  στη  Κωνσταντινούπολη. Από την Κωνσταντινούπολη ο νεαρός Τριφύλλιος με τη μητέρα του Δομνίκη πήγαν να προσκυνήσουν  στα  Ιεροσόλυμα  και  στην  επιστροφή  τους  ήλθαν  στην  Κύπρο.  Εδώ  ο Τριφύλλιος συνδέθηκε με τον Άγιο Σπυρίδωνα και η μητέρα του αργότερα έγινε μοναχή.

Ο Άγιος  εσπούδασε  νομικά  στην  περιώνυμη  σχολή  της  Βηρυτού,  όπου  και  εδέχθηκε  το άγιο  βάπτισμα.  Επανελθών  στην  Κύπρο  εχειροτονήθηκε  διάκονος  υπό του  Αγίου Σπυρίδωνος, Επισκόπου Τριμυθούντος († 12 Δεκεμβρίου), και διακρίθηκε για τη ρητορική δεινότητά του και το χάρισμα του λόγου. Εξελέγη Επίσκοπος Λήδρας (Λευκωσίας) και μετέσχε στη Σύνοδο της Σαρδικής, που έγινε το 343 μ.Χ. Υπήρξε σφοδρός πολέμιος των αιρετικών οπαδών του Αρείου, φίλος και υπερασπιστής του Μεγάλου Αθανασίου († 18  Ιανουαρίου). Ο  Άγιος  Ιερώνυμος  († 15  Ιουνίου),  επαινώντας τον Άγιο, γράφει ότι  υπήρξε  ένας  από  τους  ευγλωττότερους  κληρικούς του  4^ου  αιώνος μ.Χ.  και  ότι  ανέγνωσε  πολλά  έργα  του,  εκ  των  οποίων  κανένα  δε  περισώθηκε.

Ο Άγιος ήταν απλός στο χαρακτήρα, ακτήμονας,  αυστηρός  ασκητής  και  φιλάνθρωπος και  αξιώθηκε  από  τον  Θεό  του  χαρίσματος  της  θαυματουργίας.  Εκοιμήθηκε  οσίως  με ειρήνη, το 369 μ.Χ., και είναι πολιούχος της Λευκωσίας. Η  τίμια κάρα αυτού  φυλάσσεται με ευλάβεια στην ιερά μονή Κύκκου της Κύπρου.  
Σε  μία  από  τις  αραβικές  επιδρομές, όπως γράφει ο Λεόντιος  Μαχαιράς, στο Χρονικό  του, γύρω στον 15^ο  αιώνα μ.Χ., Άραβες επιδρομείς άνοιξαν και τον τάφο του Αγίου Τριφυλλίου με την ελπίδα να εύρουν κάποιο  θησαυρό.  Αντί  άλλου  θησαυρού  ευρήκαν το  ιερό λείψανο του Αγίου που ήταν ανέπαφο και ευωδιάζον. Γεμάτοι  αγριότητα απέκοψαν  με  μαχαίρι  την τιμία  κεφαλή  και  αμέσως από τον λαιμό έτρεξε  άφθονο  αίμα. Τότε  επήραν το  ιερό  λείψανο  και  το  επήγαν  κοντά  στο  ναό  της  Φανερωμένης,  όπου άναψαν  φωτιά για να το κάψουν. Με  τη  Χάρη  του  Θεού  το  λείψανο  του  Αγίου  έμεινε ανέπαφο.