Ο Προφήτης Ιωήλ

Είναι  ένας  από  τους  δώδεκα  μικρούς  λεγόμενους  προφήτες. Ήταν  γιος  του Βαθουήλ,  από  τη  φυλή  Ρουβήμ  (αυτό  όμως  δεν  είναι  σαφές,  διότι  άλλοι  τον θέλουν  καταγόμενο  από  την  φυλή  Γάδ),  και  προφήτευσε όταν  βασιλιάς  στην  φυλή του  Ιούδα  ήταν  ο  Ιωάς  (878 – 838 π.Χ).

Το  προφητικό  του  βιβλίο,  έχει  λεχθεί  ότι  το  διακρίνει ύφος ποιητικότατο, περίκομψο, ζωηρό  και  αποτελεί  κόσμημα  της  εβραϊκής  φιλολογίας.  Να  τι  λέει  περί μετανοίας:  «Και  νυν λέγει  Κύριος  ο  Θεός  υμών  επιστράφητε  προς  με  εξ  όλης  της καρδίας  υμών και εν νηστεία και εν κλαυθμώ και εν κοπετώ και διαρρήξατε τας καρδίας  υμών  και  μη τα ιμάτια  υμών  και  επιστράφητε  προς  Κύριον  τον  Θεόν  υμών,  ότι  ελεήμων  και  οικτίρμων  εστι,  μακρόθυμος  και  πολυέλεος».  Και  τώρα,  λέει  ο  Κύριος  και  Θεός  σας:  Επιστρέψτε  με  μετάνοια  σ’ εμένα με όλη σας την καρδιά, με νηστεία και με δάκρυα μετανοίας. Σχίστε τις καρδιές σας από πόνο μετανοίας  και  συναίσθηση  της  ενοχής  σας,  και  όχι  τα  ενδύματά  σας. Επιστρέψτε στον Κύριο και Θεό σας, διότι αυτός  είναι ελεήμων και  οικτίρμων, μακρόθυμος  και πολυέλεος.

Μπορούμε  να  πούμε ότι το προφητικό βιβλίο του Ιωήλ, αποτελείται από  τρία κεφάλαια, που εκεί μέσα προφητεύει την έκχυση  των  δωρεών  του  Αγίου  Πνεύματος (Πράξ. στ’ 17) στην χριστιανική εκκλησία, καθώς επίσης και τα σημεία, που  θα προηγηθούν  της  δευτέρας  παρουσίας  του  Κυρίου.

Ο προφήτης Ιωήλ απεβίωσε ειρηνικά. 
(Ορισμένοι Συναξαριστές, περιττώς επαναλαμβάνουν την μνήμη του και την 31^η  Μαρτίου).

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως έμπνουν κειμήλιον, των ιερών αρετών, Προφήτης  θεόληπτος, ώφθης  σοφέ, Ιωήλ, ελλάμψει του Πνεύματος· όθεν της ευσεβείας, η πηγή ως προέφης, έβλυσε τοις εν κόσμω,  εκ του  οίκου  Κυρίου·  ής  νυν  καταπολαύοντες, πόθω  τιμώμεν  σε.

Κοντάκιον. Ήχος α’. Τον τάφον σου Σωτήρ.         
Την δόξαν του  Θεού,  νοητώς  θεώρησας,  εδέξω  Ιωήλ,  των  μελλόντων  την  γνώσιν·  το  Πνεύμα γαρ το  Άγιον, ώσπερ έφης  εκκέχυται, κατ’ ενέργειαν, εις πάσαν  σάρκα Προφήτα,  την πιστεύσασαν, τω  επί  γης  κενωθέντι,  και  σε  θαυμαστώσαντι.

Μεγαλυνάριον.
Ώφθη  αποστάζουσα  γλυκασμόν,  Ιωήλ  Προφήτα,  σου  η  γλώσσα  προφητικόν·  την γαρ  εν τω Λόγω, ανάπλασιν  του  κόσμου,  συμβολικώς  κηρύττει,  δι’  ής  εσώθημεν.