Ανακομιδή και Κατάθεσις του Λειψάνου του Ἁγίου καὶ Δικαίου Λαζάρου

Όπως  γνωρίζουμε  από  την  Καινή  Διαθήκη  ήταν  ο φίλος του  Χριστού  και  τον  οποίο ανάστησε  (βλέπε  Κυριακή  των  Βαΐων).

Αυτός λοιπόν  πήγε  στην  Κύπρο,  όπου  χειροτονήθηκε  από  τους  Αγίους  Αποστόλους, επίσκοπος  Κιτίου και  δίδασκε τον λόγο  του  Θεού. Αφού επί πολλά χρόνια ποίμανε θεάρεστα το ποίμνιο του Χριστού, απεβίωσε ειρηνικά, κάνοντας πολλά  θαύματα.
Μετά από πολλά χρόνια, το 890, ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Λέων ο ΣΤ’, αφού  έκτισε μεγαλόπρεπο Ναό και Μοναστήρι  στο  όνομα  του  Αγίου  και  Δικαίου  Λαζάρου,  έδωσε διαταγή  και  ανακομίστηκε  το  ιερό  λείψανο  του  Αγίου,  από  την πόλη  των  Κιτιαίων,  στον προαναφερθέντα  Ναό  στην  Κωνσταντινούπολη.

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως φίλον σε γνήσιον, και  Ιεράρχην  σοφόν,  Χριστού  του  Παντάνακτος,  ανευφημούμεν πιστώς, θεόληπτε Λάζαρε· σε γαρ από  του  τάφου,  ήγειρε  τεταρταίον,  ώνπερ  αμέμπτω βίω,  ιεράτευσας  μάκαρ·  και  νυν  απαύστως  πρέσβευε,  υπέρ  των  ψυχών  ημών.

Κοντάκιον.  Ήχος  πλ. δ’. Τη  υπερμάχω.

Ώσπερ  οικείος  του  Χριστού  και  φίλος  γνήσιος

Από  του  τάφου  εξηγέρθεις  τετραήμερος

Τω  κελεύσματι  Κυρίου  τω  ζωηφόρω.

Αλλ’  ως  βήματι  τω  θείω  παριστάμενος

Καθικέτευε λυτρούσθαι πάσης θλίψεως        
Τους  βοώντάς  σοι,  χαίροις  Άγιε  Λάζαρε.

Μεγαλυνάριον.
Νεκρόν τεταρταίόν σε ο Χριστός, ήγειρεν εκ τάφου, οία φίλον ειλικρινή·  ένθεν  Ιεράρχης, εδείχθης  θεοφόρος,  και  πρόεδρος  Κιτίου, Λάζαρε  ένδοξε.