Ο Άγιος Νικήτας ο Γότθος

Ήταν από το  έθνος  των Γότθων, που είχαν εγκατασταθεί πέραν του Ίστρου  ποταμού, στα χρόνια του  Μ. Κωνσταντίνου. Από  παιδί  ο Νικήτας διδάχθηκε την αγία πίστη από το Γότθο επίσκοπο Θεόφιλο, ο οποίος  συχνά  υπενθύμιζε  στο  Νικήτα  τα  λόγια  του  Απ. Παύλου: ‘Μένε  εν οίς  έμαθες... από βρέφους τα ιερά γράμματα οίδας, τα δυνάμενα σε σοφίσαι εις σωτηρίαν δια πίστεως της εν Χριστώ  Ιησού». Δηλαδή, μένε  ακλόνητος σ’ εκείνα που έμαθες. Από μικρό παιδί γνωρίζεις τις Άγιες Γραφές, που μπορούν να σου μεταδώσουν την αληθινή  σοφία, που  οδηγεί  στη  σωτηρία  δια  μέσου  της  πίστεως  στον Ιησού  Χριστό.

Και  έτσι  έγινε. Ὀταν  ο  ηγεμόνας  Αθανάριχος  συνέλαβε  το  Νικήτα  και  τον απείλησε για να αρνηθεί τον Χριστό, αυτός  έμεινε  αμετακίνητος σ’ αυτά  που  έμαθε  από  παιδί. Ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό μπροστά στον ηγεμόνα, ο οποίος όταν τον άκουσε εξαγριώθηκε πολύ. Διέταξε  αμέσως και  του  έσπασαν τα κόκαλα με τον πιο φρικτό  τρόπο.
Αλλά  το  μίσος των Βαρβάρων ήταν τόσο, ώστε μετά τον έριξαν στη φωτιά, όπου βρήκε το θάνατο. Η φωτιά, όμως, με τη θεία θέληση σεβάστηκε το λείψανό του. Το  πήρε κάποιος ευσεβής χριστιανός  και  το διαφύλαξε  σε  θήκη.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Νίκην ἔστησας, κατὰ τῆς πλάνης, νίκης εἴληφας, ἄφθαρτον γέρας, ἐπαξίως Νικήτα φερώνυμε· σὺ γὰρ νικήσας ἐχθρῶν τὴν παράταξιν, διὰ πυρὸς τὸν ἀγώνα ἐτέλεσας. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Νικητὴς γενόμενος ἐν τοῖς ἀγῶσι, νικητὰς ἀνάδειξον, κατὰ παθῶν φθοροποιῶν, τοὺς εὐλαβῶς ἐκβοῶντάς σοι· χαίροις Νικήτα, Μαρτύρων ὡράϊσμα.

Μεγαλυνάριον.
Πῦρ τὸ ζωηφόρον ἔνδον λαβών, ἔφλεξας ὡς ἄνθραξ, ἀγνωσίας ὕλην σαθράν, καὶ ὡλοκαυτώθης, οἷα τερπνὴ θυσία, Νικήτα Ἀθλοφόρε, τῷ σὲ δοξάσαντι.