Ο Όσιος Ευμένιος ο Θαυματουργός Επίσκοπος Γορτύνης

Από νεαρή ηλικία ο Ευμένιος υπέβαλλε τον εαυτό του σε πολλές σκληραγωγίες  και  ασκήσεις. Η  εγκράτεια  ήταν  εκείνη  που  τον διέκρινε  περισσότερο.  Διότι  στο  μυαλό του, είχε πάντα  την  συμβουλή  του  Αποστόλου Παύλου, «πας ο  αγωνιζόμενος   πάντα  εγκρατεύεται». Καθένας,  δηλαδή, που  αγωνίζεται,  εγκρατεύεται  σε όλα, ακόμα  και στην  τροφἠ  και  στο  ποτό, προκειμένου  να  πετύχει  τον  πνευματικό του σκοπό. Και  ο  Ευμένιος, ακολουθώντας  τα  λόγια  του  θεόπνευστου Αποστόλου,  πέτυχε.

Αξιώθηκε  να  ιερωθεί  και  να γίνει  Επίσκοπος  Γορτύνης  στην  Κρήτη. Από   τη  νέα  του θέση, η  αρετή του  έλαμψε  ακόμα  περισσότερο  και  ο Θεός του  έδωσε  την  χάρη  και  την  δύναμη  να  θαυματουργεί.  Και  όπως αναφέρει η παράδοση, μια φορά με αναμμένες λαμπάδες κατέκαυσε  έναν  δράκοντα,  που  όρμησε  εναντίον  του.

Έπειτα  ο  Ευμένιος  πήγε  στην  Ρώμη, όπου  με τη θεία του  διδασκαλία και  με θαύματα στερέωσε τους  πιστούς. Ποθώντας, όμως, περισσότερη σκληραγωγία  και  άσκηση,  πήγε  στη  Θηβαΐδα  της  Άνω  Αιγύπτου, κοντά στους μεγάλους ασκητές.    
Εκεί  παρέδωσε και  το πνεύμα του στον Θεό. Το δε λείψανό του μεταφέρθηκε  και  θάφτηκε με τιμές  στην  έδρα  της  επισκοπής  του, στην  Κρήτη.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.           
Ταχὺν προμηθέα σε, καὶ ἀρωγὸν εὐμενῆ, κεκτήμεθα Ὅσιε, ὡς τοῦ Χριστοῦ μιμητήν, Εὐμένιε ἔνδοξε· σὺ γὰρ ἀναβλυστάνων, συμπαθείας τὰ ῥεῖθρα, βρύεις τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἰαμάτων πελάγη. Ἀλλὰ καὶ τοῖς τιμῶσί σε, σκέπη γενήθητι.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.   
Ὤφθης πλοῦτος ἄσυλος τῇ Ἐκκλησίᾳ, βλύζων πᾶσιν ἄφθονον, χάριν θαυμάτων τοῖς πιστοῖς· διό σε πάντες γεραίρομεν, θευματοφόρε Εὐμένιε Ὅσιε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις ὁ τῆς Γόρτυνος ποδηγός, καὶ τῆς Κρήτης πάσης, ὁ ἀκοίμητος ὀφθαλμός· χαίροις τῶν θαυμάτων, ἀκένωτος χειμάρρους, Εὐμένιε τρισμάκαρ, πιστῶν ἀντίληψις.