Ο Άγιος Άνθιμος ο Ιερομάρτυρας Επίσκοπος Νικομήδειας

Έζησε  στα  τέλη  του  3^ου αιώνα  μ.Χ.  και  πατρίδα  του  ήταν  η Νικομήδεια.

Από μικρός διακρίθηκε για τον ευσεβή ζήλο του προς τα θεία.  Όταν ενηλικιώθηκε, η ζωή του ήταν υπόδειγμα σωφροσύνης και  αγάπης.  Επειδή πλούσια  κατείχε τον θησαυρό  των  θείων  αληθειών,  η  θερμή του  διδασκαλία, εμπνεόμενη  από  αποστολικό  ζήλο,  έβρισκε  σχεδόν πάντα   ανταπόκριση στις ψυχές των πιστών. Η  πνευματική   ικανότητα του Άνθιμου ώθησε τους χριστιανούς της  Νικομήδειας  και  τον  έπεισαν  να  γίνει  ιερέας  και  αργότερα  επίσκοπός  τους.

Όταν,  όμως,  έγινε  ο  διωγμός  επί  Διοκλητιανού,  τον  κυνήγησαν  και  τον  συνέλαβαν.  Ο   Διοκλητιανός του πρότεινε να  θυσιάσει  στους  Θεούς για να κερδίσει την ζωή του, αλλιώς τον περίμεναν  φρικτά  βασανιστήρια,  και  του έδειξε  τα  όργανα που  θα  τον  βασάνιζαν.  Ο Άνθιμος είπε: «Γιατί  μου  τα δείχνεις; Για να με φοβίσεις; Αυτά άς τα φοβούνται   εκείνοι,  για  τους  οποίους  η παρούσα  ζωή   είναι  μόνο ηδονή και την στέρησή της  θεωρούν μεγάλη  απώλεια. Αλλά σε μένα, όπως  και  σε  κάθε  χριστιανό,  αυτά   δεν  ασκούν καμιά γοητεία. Το σώμά μου είναι πρόσκαιρο και ευτελές, που  μόνη αξία  έχει  όταν  αγιασθεί  δια  του  Χριστού και  δοθεί  εις  την  κατά  Χριστόν  ζωή. Επομένως,  τιμωρίες  και  βάσανα  είναι  για  μένα  πιο  ποθητά  από  του να  αρνηθώ  τον  Σωτήρα  μου».        
Τότε,  αφού  τον   βασάνισαν  φρικτά,  τελικά  τον  αποκεφάλισαν.

Απολυτίκιον.  Ήχος  δ’.  Ταχύ  προκατάλαβε.        
Ως  φοίνιξ  εξήνθησας,  τη  Εκκλησίᾳ  Χριστού, καρποίς  τοις  των  λόγων σου,  των ευσεβών τας ψυχάς,  εκτρέφων  εν  χάριτι·  όθεν  και  εναθλήσας, Πάτερ Άνθιμε χαίρων, ώφθης  ιερομάρτυς, ευκλεής του Σωτήρος,  ω  πρέσβευε  δεόμεθα,  υπέρ  των  ψυχών  ημών.

Κοντάκιον.  Ήχος   δ’. Ο  υψωθείς   εν  τω  Σταυρώ          
Εν  ιερεύσιν  ακριβώς διαπρέψας,  και   μαρτυρίου  την  οδόν   διανύσας,  τα  των ειδώλων έσβεσας σεβάσματα, πρόμαχος γενόμενος, της σης ποίμνης  θεόφρον· διο  σε και  γεραίρει  νυν,  μυστικώς  εκβοώσα·   Εκ  των  κινδύνων  λύτρωσαι   ημάς,  ταις  σαις  πρεσβείαις,  αοίδιμε  Άνθιμε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις   του   Σωτήρος   μυσταγωγέ,  των  Αρχιερέων,  υποτύπωσις   και  κανών·  χαίροις   των   Μαρτύρων,  σύναθλος   και  αλείπτης,   Άνθιμε  Ιεράρχα,   ημών  αντίληψις.