Οι Αγίες Μηνοδώρα, Μητροδώρα και Νυμφοδώρα οι Μάρτυρες

Ήταν  αδελφές  και  κατάγονταν  από  τη  Βιθυνία.  Η  λάμψη  της παρθενίας  και  η   ωραιότητα  των   ψυχών και  των   σωμάτων  τους, έκαναν τις τρεις  αδελφές να είναι καύχημα των  χριστιανών.  Οι  φροντίδες   και   οι  συνήθειες  του   κόσμου  δεν   τις   απασχολούσαν.

Η  μόνη τους φροντίδα ήταν «μετά αιδούς και σωφροσύνης  κοσμείν εαυτάς, ή εν πλέγμασιν  ή  χρυσώ  ή  μαργαρίταις  ή  ιματισμώ πολυτελεί».  Δηλαδή  φρόντιζαν  να   στολίζουν τον εαυτό τους μεσυστολή  και  σωφροσύνη  και  όχι με  φιλάρεσκα  πλεξίματα  των  μαλλιών  τους  ή  με  χρυσά  ή  μαργαριτένια  κοσμήματα  ή  με  ρούχα πολυτελή.

Για  την  αγάπη  λοιπόν  του  Χριστού, άφησαν την πατρίδα  τους  και  πήγαν  να κατοικήσουν σε  έναν  λόφο, κοντά  στα   Πύθια    θερμά λουτρά. Εκεί ασκήτευαν  και  καλλιεργούσαν  ακόμα  περισσότερο  την  σωφροσύνη  τους. Γι’ αυτό αξιώθηκαν από το Θεό να θεραπεύουν ασθένειες,  και  έτρεχε   κοντά  τους   πλήθος   κόσμου.

Όταν το  έμαθε  αυτό  ο  έπαρχος  Φρόντων, έστειλε και συνέλαβε τις τρεις  αδελφές.  Βλέποντας  την  φρόνηση  και  την  σύνεση,  ἀλλά  και  την  αφοβία  με την  οποία τον  αντιμετώπισαν, διέταξε και τις  βασάνισαν  με  τα  πιο  φρικτά  βασανιστήρια. Υπέμειναν  με  ανδρεία  τα μαρτύρια και έτσι ένδοξα παρέδωσαν τις ψυχές τους στο νυμφίο τους Χριστό.
Ο έπαρχος θέλησε να κάψει  τα  σώματά τους,  αλλά  οι  φλόγες   έκαψαν  τον ίδιο  και  έπειτα  καταρρακτώδης  βροχή  έσβησε  την  φωτιά.  Τα  σώματα  των τριών παρθένων  τάφηκαν  με  σεβασμό  από  τους χριστιανούς.

Απολυτίκιο. Ήχος  α’. Τους   τρεις   μεγίστους  φωστήρας.      
Τας τρεις ενδόξους Παρθένους και Αθληφόρους θεόφρονας, τας συνδεδεμένας  ενθέως, αδελφική οικειότητι, τας καλλιρόους  πηγάς  της ευσέβειας, τας  αναβλυζούσας,  μαρτυρικών  αγώνων  χάριν  αέναον,  την θείαν  Μηνοδώραν, και την Μητροδώραν την ένδοξον, συν τη κλυτή Νυμφοδώρᾳ,  τη  εν  πάσι  καρτερόφρονι, πάντες  οι  τρυφώντες  των  άθλων αυτών, συνδραμόντες ύμνοις  τιμήσωμεν·  αυταί  γαρ  τη  Τριάδι,  υπέρ  ημών  αεί πρεσβεύουσι.

Κοντάκιον  Ήχος  δ’.  Ο  υψωθείς  εν  τω  Σταυρώ.           
Υπέρ Τριάδος καρτερώς εναθλούσαι, τον πολυμήχανον εχθρόν ετροπώσασθε, αδελφικώς τω πνεύματι συνδούμεναι·  όθεν  εισῳκίσθητε, συν  ταις πέντε παρθένοις,  εις  τον  επουράνιον, Αθληφόροι  νυμφώνα, και συν  Αγγέλοις  τω  Παμβασιλεί,  εν  ευφροσύνῃ,  απαύστως παρίστασθε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις Μηνοδώρα θεοειδής· χαίροις Μητροδώρα,  απερίτρεπτε  εν  ποιναίς· χαίροις  Νυμφοδώρα, η του  Σωτήρος  νύμφη, Τριάδος  της  αγίας, κόραι ισάριθμαι.