Ο Άγιος Κοδράτος ο Απόστολος ο εν Μαγνησία

Τα  θεόπνευστα  λόγια  του  Αποστόλου  του  Θεού, Πέτρου, συμβουλεύουν:  «Έτοιμοι  αεί  προς   απολογίαν  παντί   τω   αιτούντι  υμάς  λόγον  περί  της  εν  υμίν  ελπίδος  μετά  πραΰτητος  και   φόβου»,  που  σημαίνει,  να  είστε πάντοτε έτοιμοι για    να   απολογηθείτε  και   να υπερασπίσετε  την  αλήθεια  του  Ευαγγελίου  στον  καθένα  που  σας  ζητά   λόγο  και  απόδειξη  γι’ αυτά  που  ελπίζετε  να  απολαύσετε  στο  μέλλον,  και  για  τα  οποία  μας  περιγελούν  οι άπιστοι. Να  απολογηθείτε  όμως,  χωρίς  εξάψεις  και  φανατισμό, αλλά  με  πραότητα  και  με   φόβο   Θεού.

Ένας τέτοιος μέγας απολογητής ήταν  και  ο  απόστολος  Κοδράτος.  Άνδρας  σεμνός, σοφός, πολυμαθέστατος και με  άριστη  διαλεκτική  ικανότητα. Έγινε  επίσκοπος  Αθηνών,  στην  πόλη  που  ανθούσαν  ακόμα  οι  διάφορες  φιλοσοφικές   σχολές   και   χρειαζόταν  επίσκοπος  με  μεγάλη   απολογητική   ικανότητα.

Ο  Κοδράτος  έχοντας  αυτά  τα  προσόντα,  εργάστηκε με  ζήλο,  προσευχή  και πραότητα. Έτσι κατάφερε να φωτίσει  σε πολλούς  τον δρόμο  της  Αλήθειας και να  φιμώσει  τους  φιλοσοφούντες.  Αυτοί,  μη μπορώντας  να τον   αντιμετωπίσουν  με  λόγια, τον  έδιωξαν με τη  βία από  την   Αθήνα.           
Το  φρόνημα,  όμως,  του  Κοδράτου  δεν  κάμφθηκε. Πήγε  στην  Μαγνησία   της Μ. Ασίας, όπου με παρρησία κήρυξε και εκεί το Ευαγγέλιο.   Έγραψε,  μάλιστα,  και  απολογία  για  το  χριστιανισμό   στον   Αδριανό.   Η  απάντηση  του Αδριανού   ήταν  να  τον  φονεύσει.  Έτσι   ο   μέγας    απολογητής  πήρε  το   στεφάνι  του  μαρτυρίου.

Απολυτίκιον.   Ήχος   α’.  Του  λίθου  σφραγισθέντος.   
Σοφίας ταις  ακτίσι  φαιδρύνας  σου  τον  βίον,  είλκυσας  του  Πνεύματος μάκαρ  την   πυρίπνοον   χάριν,  και   ηύγασας  δόγματα  ζωής,  Κοδράτε  ως  Απόστολος   Χριστού·  δια   τούτο  ως φωστήρά σε απλανή, γεραίροντες  εκβοώμεν· δόξα  τω  σε  δοξάσαντι  Χριστώ,  δόξα  τω  σε  στεφανώσαντι,   δόξα   τω   ενεργούντι   δια  σου,  πάσιν  ιάματα.

Κοντάκιον.  Ήχος   πλ. δ’.  Ως    απαρχάς   της   φύσεως.           
Ως   Ιεράρχην  τίμιον,  και  Αθλητήν  στερρότατον,  η  οικουμένη  προσάγει  σοι  Κύριε,  Κοδράτον  τον  Απόστολον· και τοις  ύμνοις  γεραίρει  την σεπτήν  αυτού  μνήμην,  αιτούσα πάντοτε  πταισμάτων  άφεσιν,    δι’ αυτού   δωρηθήναι,  τοις   μέλπουσι   τούτον   Εύσπλαγχνε.

Μεγαλυνάριον.
Ιερών δογμάτων υφηγητά, στόμα ευσεβείας, πνευματέμφορον και τερπνόν,   κοινωνέ  Μαρτύρων,  Απόστολε  Κοδράτε,  μετάδος  τη  ψυχή  μου,   εκ  της  σης  χάριτος.