Ο Άγιος Φωκάς ο Ιερομάρτυρας ο Θαυματουργός

Πατρίδα  του   ήταν   η   Σινώπη   του   Ευξείνου  Πόντου.

Οι  γονείς  του   Πάμφυλος και   Μαρία  μεταλαμπάδευσαν  στον   Φωκά  από  την παιδική του  ηλικία  την  φλόγα  της  αγνής  πίστης  τους  και  την  θερμή  ευσέβειά   τους.

Ο   Φωκάς  από  μικρό  παιδί   εντρυφοὐσε  στην   ανάγνωση  των   Γραφών, και εκείνο  που  ιδιαίτερα  τον διέκρινε ήταν  η  θερμή  και  ειλικρινής  αγάπη που είχε προς το Θεό, αλλά και προς τους συνανθρώπους του.  Διότι  οδηγό  στην αγάπη  του  αυτή  είχε  πάντα  τα θεόπνευστα  λόγια της  Αγίας  Γραφής:   «Ο  αγαπών  τον  αδελφόν  αυτού  εν   τω   φωτί  μένει,...  ο   δε  μισών  τον   αδελφόν  αυτού   εν   τη   σκοτία  εστι».   Εκείνος,  δηλαδή,  που  αγαπά  τον  αδελφόν  του, μένει  μέσα  στο  πνευματικό  και  ηθικό φως. Ενώ  αντίθετα,  εκείνος  που  μισεί τον  αδελφό  του,   μένει  μέσα   στο   πνευματικό   και   ηθικό  σκοτάδι.

Ο  Φωκάς, λοιπόν, με την αγάπη που τον  διέκρινε, έγινε επίσκοπος  Σινώπης  και   κήρυττε  άφοβα  το   Ευαγγέλιο.  Με  τα  θαύματα  δε,   που  τον  αξίωσε ο  Θεός να πράττει, κατόρθωσε να φέρει πολλούς ειδωλολάτρες  στην   αληθινή  πίστη.        
Τελικά μαρτύρησε επί  Τραϊανού,  αφού  τον  έριξαν  μέσα  σε  καυτό λουτρό.

Απολυτίκιον.  Ήχος   δ’.  Ταχύ  προκατάλαβε.       
Εκ βρέφους του Πνεύματος, οφθείς δοχείον λαμπρόν, θαυμάτων επλούτησας,  την παρ’  αυτού  δωρεάν,  Φωκά  ιερώτατε·  όθεν ιερουργήσας, τω  Σωτήρι  οσίως, έπιες  εν  αθλήσει,  το  ποτήριον   τούτου· ω  πρέσβευε  δεόμεθα,  υπέρ  των   ψυχών  ημών.

Κοντάκιον.  Ήχος  πλ. γ’.  Η  Παρθένος   σήμερον.           
Του  Αγίου  Πνεύματος, την  πλουσιόδωρον  χάριν,  ως  πηγήν  θεόβρυτον, εν τη  ψυχή  κεκτημένος, έσβεσας, πόνων ιδρώσι πλάνης την φλόγα, βρύεις  δε, θαυμάτων ρείθρα τοις  εκβοώσι·  χαίροις  κλέος  Ιερέων,  και  των   Μαρτύρων   Φωκά   μακάριε.

Μεγαλυνάριον.
Του  Ευαγγελίου μυσταγωγός,  ιερών  θαυμάτων,  θεοδόξαστος  αυτουργός, Εκκλησίας στύλος, Φωκά  Ιερομάρτυς, εδείχθης διασώζων, τους  προσιόντας  σοι.