Αρχή της Ινδίκτου

Για  την περίπτωση   αυτή,   ο  Σ. Ευστρατιάδης στο  Αγιολόγιό  του,  γράφει  τα  εξής:  «Λέξις  λατινική  (indictio)  ορισμόν  σημαίνουσα  καθ’ όν  κατά  δεκαπενταετή  περίοδον επληρώνοντο  εις  τους  αυτοκράτορας των  Ρωμαίων  οι  φόροι.  Κατά   την  εκκλησιαστικήν παράδοσιν,  την αρχήν  της  ινδικτιώνος εισήγαγεν ο Αύγουστος Καίσαρ (1 – 14), ότε διέταξε  την  γενικήν  των  κατοίκων  του  Ρωμαϊκού   κράτους  απογραφήν και την είσπραξιν των φόρων, κατά την πρώτην  του  Σεπτεμβρίου  μηνός. Από  του Μεγάλου Κωνσταντίνου (313) εγένετο επισήμως χρήσις της Ινδικτιώνος  ως  χρονολογίας. Έκτοτε  δε  η  εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως  μέχρι του νυν εορτάζει την 1^η  Σεπτεμβρίου  ως  αρχήν  του  εκκλησιαστικού  έτους».
«Ίνδικτον  ημίν  ευλόγει  νέου  χρόνου,  ώ   και   παλαιέ  και  δι’ ανθρώπους   νέε».

Απολυτίκιο.  Ήχος  β’.    
Ο  πάσης  Δημιουργός  της κτίσεως, ο  καιρούς και χρόνους εν  τη  ιδία εξουσία  θέμενος, ευλόγησον τον στέφανον,  του ενιαυτού της χρηστότητός  σου,  Κύριε, φυλάττων  εν  ειρήνη  τους  βασιλείς  και  την πόλιν   σου,   πρεσβείαις  της    Θεοτόκου,  μόνε  Φιλάνθρωπε.

Κοντάκιον.  Ήχος   δ’.  Ο   υψωθείς  εν   τω   Σταυρώ.      
Ο  των  αιώνων  Ποιητής  και   Δεσπότης,   Θεέ  των  όλων  Υπερούσιε όντως,  την  ενιαύσιον ευλόγησον  περίοδον, σώζων τω ελέει σου,  τω απείρω  Οικτίρμων,  πάντας  τους  λατρεύοντας,  σοι  τω  μόνω   Δεσπότη, και  εκβοώντας  φόβω  Λυτρωτά·  Εύφορον  πάσι,   το   έτος  χορήγησον.

Μεγαλυνάριον.
Άναρχε Τρισήλιε  Βασιλεύ,  ο  καιρών  και  χρόνων,  τας ελίξεις περισκοπών,  ευλόγησον  τον  κύκλον,  της  νέας  περιόδου,  τας   αγαθάς σου   δόσεις,  πάσι  δωρούμενος.