Εύρεσις Τιμίων Λειψάνων Αγίων Αποστόλων Ανδρονίκου και Ιουνίας

Τα ιερά  λείψανα ευρέθηκαν  επί  βασιλείας του  Ηρακλείου (610 – 641 μ.Χ.) και  Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Θωμά Α’ (607 – 610 μ.Χ.) κείμενα στη γη. Μετά δε από αρκετό χρόνο αποκαλύφθηκε με θεία επιφάνεια στον κληρικό Νικόλαο, που ήταν καλλιγράφος, ότι τα ιερά λείψανα ανήκαν στους Αγίους Αποστόλους Ανδρόνικο και Ιουνία, τους οποίους  ο  Απόστολος  Παύλος  μνημονεύει στην προς Ρωμαίους επιστολή του.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.     
Ὡς ῥόδα νοητά, καὶ χαρίτων ταμεῖα, ἐφάνησαν ἐκ γῆς, τὰ σεπτὰ ὑμῶν σκηνή, πανένδοξοι Μάρτυρες, Ἐκκλησίας ἑδραίωμα, διαπνέοντα, τῶν ἰαμάτων τὴν χάριν, καὶ παρέχοντα, ὀσμὴν ζωῆς τοῖς ἐκ πόθου, ὑμᾶς μακαρίζουσι.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. β’. Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν.    
Ἀθλοφορικήν, ἐκφαίνοντα εὐκληρίαν, καὶ πνευματικήν, ἐκπνέοντα εὐωδίαν, ἀνεφάνησαν γῆθεν ὑμῶν νῦν τὰ λείψανα, Ἀθλοφόροι παναοίδιμοι, τῶν Ἀγγέλων ὁμοδίαιτοι, καὶ Χριστοῦ κήρυκες ἔνθεοι· ὃν δυσωπεῖτε θερμῶς, τοῦ σωθῆναι ἡμᾶς.

Μεγαλυνάριον.
Ἤνθησαν ὡς κρίνα μυροβαφῆ, τὰ λείψανα ἤδη, ἐν τῷ κόσμῳ ὑμῶν σεπτῶς, καὶ τῆς ἀφθαρσίας, τῇ νοητῇ εὐπνοίᾳ, Μάρτυρες τοῦ Κυρίου, ἡμᾶς εὐφραίνουσι.