Ο Όσιος Συμεών ο Μυροβλήτης Κτήτορας της Μονής Χιλανδαρίου Αγίου Όρους

Ο Άγιος Συμεών, κατά κόσμο Στέφανος Α’ Νεμάνια (στις Βυζαντινές πηγές  Νεεμών),  ήταν  ηγεμόνας  της  Σερβίας.

Η  ίδρυση και η οργάνωση του πρώτου Σερβικού κράτους από τον Στέφανο (1167 – 1169) είχε  ως  αποτέλεσμα  τη  συνένωση  όλων  σχεδόν  των Σέρβων  σε  ενιαίο  και  ανεξάρτητο  από τη  Βυζαντινή  κυριαρχία  κράτος  με επίκεντρο τη Ρασκία. Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ισαάκιος  Β’ Άγγελος (1185 – 1195) σύνηψε, το  έτος  1190,  ειρήνη  με  τον  ζουπάνο  των Σέρβων. Η  ίδρυση  του  κράτους  ανέδειξε  την  ανάγκη  αναδιοργανώσεως και  της  Εκκλησίας  της  Σερβίας, η  οποία  υπέφερε  από την  ανεξέλεγκτη δράση των αιρετικών Βογομίλων. Ο υιός του ζουπάνου των Σέρβων Στέφανου  αποσύρθηκε σε ηλικία μόλις δέκα  έξι  ετών στο  Άγιο  Όρος. Εκάρη μοναχός στη Μονή Βατοπαιδίου και έλαβε το όνομα Σάββας. Αργότερα, περί  το 1195, ίδρυσε μαζί  με τον πατέρα του Στέφανο, που  έγινε μοναχός και ονομάσθηκε Συμεών, τη Μονή του Χιλανδαρίου με χρυσόβουλλο  του  αυτοκράτορα  Αλεξίου  Γ’  του  Αγγέλου  (1195 – 1203).

Ο  Όσιος Συμεών κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1200 και  ενταφιάσθηκε  στη νότια πλευρά του καθολικού της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου.  Κατά  το  έτος 1208, ο Όσιος Σάββας αποφασίζει  να  προβεί  στην  ανακομιδή  των  ιερών λειψάνων  του  πατέρα  του  και  τη  μετακομιδή  αυτών στην πατρίδα  του. Την  ημέρα  της  ανακομιδής  εκχύθηκε  από  τα  ιερά  λείψανα  άφθονο  και ευώδες  μύρο,  συνέχισε  δε  να  ρέει  και  για  λίγες  ακόμη  ημέρες  μετά  την ανακομιδή,  από  τον  κενό πλέον  τάφο.  Ήταν  και  αυτό  τρανό  δείγμα  της αγιότητας του Οσίου Συμεών, ο οποίος έκτοτε επονομάζεται «Μυροβλήτης».  Ο  Άγιος  Σάββας  εναπέθεσε  τα  ιερά  λείψανα  στη  μονή  της μετανοίας του πατρός του, τη μονή Στουντένιτσα,  όπου  και  φυλάσσονται μέχρι  σήμερα.           
Ο τάφος του Οσίου Συμεών του Μυροβλήτου, φέρει σήμερα αργυρό επικάλυμμα με ανάγλυφες παραστάσεις. Από τον τάφο, μετά την ανακομιδή των ιερών λειψάνων, φύτρωσε μόνο του με θαυματουργικό τρόπο, άνευ σποράς, ένα κλήμα για παρηγοριά των  Πατέρων  της  Μονής. Τα σταφύλια του κλήματος αυτού θεραπεύουν θαυματουργικά την στείρωση  των  ατέκνων  γυναικών.

Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.          
Θείαν άσκησιν, επιποθήσας, την βασίλειον, έλιπες δόξαν, Συμεών  και ισαγγέλως εβίωσας, των εν τω Άθω Οσίων ωράϊσμα, και της Σερβίας κλεινόν σεμνολόγημα. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι  ημίν  το  μέγα  έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.    
Βασιλείαν πρόσκαιρον, λιπών εμφρόνως, Συμεών ως άγγελος, επολιτεύσω  επί γης·  διο  και  βλύζειν  ηξίωσαι,  από  του  τάφου  σου  μύρα πανεύοσμα.

Μεγαλυνάριον.
Μυροβλύτα Όσιε Συμεών, σκέπε την  Μονήν  σου,  από  πάσης  επιβουλής, και τοις εν Σερβία, Χριστιανοίς βοήθει, παρέχων αυτοίς Πάτερ, την ευλογίαν  σου