Η Γέννησις της Υπεραγίας Θεοτόκου

«Αποκάλυψαν  προς  Κύριον την οδόν σου και  έλπισον επ’ αυτόν, και  αυτός  ποιήσει».

Φανέρωσε στον Κύριο  με  εμπιστοσύνη  τον  δρόμο  και  τις  επιδιώξεις  και  τις  ανάγκες  της ζωής  σου  και  έλπισε  σ’ Αυτόν  και  θα κάνει  εκείνα  που  ζητάς  και  χρειάζεσαι.

Μ’ αυτή την εμπιστοσύνη  και  ελπίδα,  ο  Ιωακείμ  και  η  Άννα  ικέτευαν προσευχόμενοι τον  Θεό να  τους  χαρίσει  παιδί, να  το  έχουν  γλυκειά  παρηγοριά  στα  γεράματά  τους.  Και την ελπίδα τους, ο Θεός, την έκανε πραγματικότητα. Τους χάρισε την Παρθένο  Μαριάμ, που ήταν ορισμένη να γεννήσει τον Σωτήρα του κόσμου και να λάμψει σαν η πιο ευλογημένη μεταξύ των γυναικών.  Ήταν  εκείνη,  από  την  οποία  έμελλε  να  προέλθει Αυτός  που  θα  συνέτριβε  την  κεφαλή  του  νοητού  όφεως.

Στην Παλαιά  Διαθήκη  δόθηκαν  οι  προτυπώσεις  της  Υπεραγίας  Θεοτόκου.  Μία  είναι  και η βάτος στο Σινά, την οποία ενώ  είχαν  περιζώσει  φλόγες  φωτιάς,  αυτή  δεν  καιγόταν. Ήταν απεικόνιση της Παρθένου, που θα γεννούσε  τον  Σωτήρα  Χριστό  και  συγχρόνως θα διατηρούσε την παρθενία της. 
Έτσι, η Άννα και  ο  Ιωακείμ, που  ήταν από το γένος  του  Δαβίδ,  με  την  κραταιά  ελπίδα που είχαν  στον  Θεό  απέκτησαν  απ’ Αυτόν  το  επιθυμητό  δώρο,  που  θα  συντροφεύει  τον κόσμο  μέχρι  συντέλειας  αιώνων.

Απολυτίκιο.  Ήχος  δ’.
Η  γέννησίς  σου  Θεοτόκε,  χαράν  εμήνυσε πάση  τη  οικουμένη·  εκ  σου  γαρ  ανέτειλεν  ο Ήλιος  της  δικαιοσύνης,  Χριστός  ο  Θεός  ημών·  και  λύσας  την  κατάραν,  έδωκε  την ευλογίαν·  και  καταργήσας  τον  θάνατον,  εδωρήσατο  ημίν,  ζωήν  την  αιώνιον.

Κοντάκιον. Ήχος  δ’.
Ιωακείμ  και  Άννα  ονειδισμού  ατεκνίας,  και  Αδάμ  και  Εύα  εκ  της  φθοράς  του  θανάτου, ηλευθερώθησαν  Άχραντε,  εν  τη  αγία  Γεννήσει  σου.  Αυτήν  εορτάζει  και  ο  λαός  σου, ενοχής  των  πταισμάτων,  λυτρωθείς  εν  τω  κράζειν  σοι·  Η  στείρα  τίκτει  την  Θεοτόκον, και  τροφόν  της  ζωής  ημών.

Μεγαλυνάριον.
Σήμερον  γεννάται  περιφανώς,  εξ  επαγγελίας,  η  Θεόνυμφος  Μαριάμ,  η  προορισθείσα, τω  Λόγω  προς  αιώνων·  υμνήσωμεν  ούν  πάντες  ταύτης  την  γέννησιν.