Ο Όσιος Ευμένιος ο Θαυματουργός Επίσκοπος Γορτύνης

Από  νεαρή  ηλικία  ο  Ευμένιος  υπέβαλλε  τον  εαυτό  του σε  πολλές  σκληραγωγίες  και ασκήσεις.  Η  εγκράτεια  ήταν  εκείνη  που  τον  διέκρινε περισσότερο. Διότι  στο  μυαλό  του, είχε πάντα την συμβουλή του Αποστόλου Παύλου, «πας ο αγωνιζόμενος πάντα εγκρατεύεται». Καθένας, δηλαδή, που αγωνίζεται, εγκρατεύεται σε όλα, ακόμα και  στην τροφή και στο ποτό, προκειμένου να πετύχει τον πνευματικό του σκοπό. Και ο  Ευμένιος, ακολουθώντας  τα  λόγια  του  θεόπνευστου Αποστόλου, πέτυχε.

Αξιώθηκε να ιερωθεί και να γίνει Επίσκοπος Γορτύνης στην  Κρήτη. Από τη νέα του θέση,  η  αρετή  του  έλαμψε  ακόμα  περισσότερο  και  ο  Θεός  του  έδωσε  την  χάρη  και  την δύναμη να θαυματουργεί. Και όπως αναφέρει η παράδοση, μια φορά με αναμμένες λαμπάδες  κατέκαυσε  έναν  δράκοντα,  που  όρμησε  εναντίον  του.

Έπειτα ο Ευμένιος πήγε στην Ρώμη,  όπου με  τη  θεία  του  διδασκαλία  και  με  θαύματα στερέωσε  τους πιστούς. Ποθώντας,  όμως, περισσότερη  σκληραγωγία  και  άσκηση,  πήγε στη Θηβαΐδα της Άνω Αιγύπτου, κοντά στους μεγάλους ασκητές.
Εκεί παρέδωσε και το πνεύμα του στον Θεό. Το δε λείψανό του μεταφέρθηκε  και θάφτηκε  με  τιμές  στην  έδρα  της  επισκοπής  του,  στην  Κρήτη.

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ταχύν προμηθέα  σε,  και  αρωγόν  ευμενή,  κεκτήμεθα  Όσιε,  ως  του  Χριστού  μιμητήν, Ευμένιε  ένδοξε·  συ  γαρ  αναβλυστάνων,  συμπαθείας  τα  ρείθρα, βρύεις  τη  Εκκλησία, ιαμάτων  πελάγη.  Αλλά  και  τοις  τιμώσί  σε, σκέπη  γενήθητι.

Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.

Ωφθης  πλούτος  άσυλος  τη  Εκκλησία,  βλύζων πάσιν  άφθονον,  χάριν  θαυμάτων  τοις πιστοίς·  διο  σε  πάντες  γεραίρομεν,  θαυματοφόρε  Ευμένιε  Όσιε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις ο της Γόρτυνος ποδηγός, και της Κρήτης πάσης,  ο  ακοίμητος  οφθαλμός· χαίροις των  θαυμάτων,  ακένωτος  χειμάρρους,  Ευμένιε  τρισμάκαρ,  πιστών  αντίληψις.