Σύλληψις του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννη

Έτσι προφήτευσε ο  προφήτης  Ησαΐας  για  τον  Πρόδρομο  του  Κυρίου,  Ιωάννη:  «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε  τας  τρίβους  αυτού». Δηλαδή,  φωνή  ανθρώπου,  που  φωνάζει  στην  έρημο  και  λέει:  «Ετοιμάστε τον  δρόμο,  απ’ όπου  θα  έλθει  ο  Κύριος  σε  σας.  Κάνετε  ίσιους  και  ομαλούς  τους  δρόμους,  από  τους οποίους θα περάσει». Ξεριζώστε, δηλαδή, από τις ψυχές σας τα αγκάθια  των αμαρτωλών  παθών  και  ρίξτε  μακριά  τα  λιθάρια  του  εγωισμού  και  της  πώρωσης  και καθαρίστε με μετάνοια το εσωτερικό σας, για να δεχθεί τον Κύριο.
Η   φωνή  αυτή,  που  ήταν ο  Ιωάννης, γεννήθηκε  με  θαυμαστό  τρόπο.  Ο  Πατέρας του Ζαχαρίας ήταν  ιερέας.  Την  ώρα  του  θυμιάματος  μέσα  στο  θυσιαστήριο, είδε  άγγελο Κυρίου, που  του  ανήγγειλε,  ότι  θα  αποκτούσε γιο  και θα  ονομαζόταν  Ιωάννης.  Ο Ζαχαρίας  σκίρτησε  από  χαρά, αλλά  δυσπίστησε. Η  γυναίκά  του  ήταν  στείρα  και  γριά, πως  θα  γινόταν  αυτό  που  άκουγε;  Τότε  ο  άγγελος  του  είπε  ότι για  να  τιμωρηθεί  η δυσπιστία του, μέχρι να πραγματοποιηθεί η βουλή του Θεού, αυτός θα  έμενε κωφάλαλος. Πράγματι, η  Ελισάβετ  συνέλαβε,  και  μετά  εννιά  μήνες  έκανε  γιο.  Μετά οκτώ ημέρες, στην περιτομή του παιδιού, οι συγγενείς θέλησαν να του δώσουν το  όνομα του πατέρα  του,  Ζαχαρία.  Όμως,  ο  Ζαχαρίας,  έγραψε  επάνω  σε  πινακίδιο  το  όνομα Ιωάννης.  Αμέσως  δε,  λύθηκε  η  γλώσσα  του,  και  η  χαρά  για  όλους  ήταν  μεγάλη.

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Η πρώην συ τίκτουσα, στείρα ευφράνθητι. Ιδού  γαρ  συνέλαβες,  Ηλίου  λύχνον  σαφώς, φωτίζειν τον μέλλοντα,  πάσαν  την  οικουμένην,  αβλεψία  νοσούσαν.  Χόρευε  Ζαχαρία, εκβοών παρρησία·  Προφήτης  του  Υψίστου,  εστίν  ο  μέλλων  τίκτεσθαι.

Κοντάκιον. Ήχος α’. Χορός Αγγελικός.        
Ευφραίνεται λαμπρώς, Ζαχαρίας ο  μέγας, και η  πανευκλεής,  Ελισάβετ  η  σύζυξ,  αξίως συλλαμβάνουσα,  Ιωάννην  τον  Πρόδρομον,  όν  Αρχάγγελος,  ευηγγελίσατο  χαίρων,  και οι  άνθρωποι,  αξιοχρέως  τιμώμεν,  ως  μύστην  της  χάριτος.

Μεγαλυνάριον.
Στείρα  και  πρεσβύτις  θεία  βουλή,  καρπόν  συλλαμβάνει, τον  υπέρτερον  Προφητών,  τον την  ακαρπίαν,  ψυχών  μέλλοντα  τέμνειν,  αξίνη  μετανοίας· όν  μεγαλύνομεν.