Ο Άγιος Ευφρόσυνος ο μάγειρας

Υπήρξε  αγράμματος,  αλλά  αληθινά  ευσεβής  και  πιστός.

Έκανε οικονομίες με στερήσεις του εαυτού του, μόνο και  μόνο για να κάνει ελεημοσύνες.  Το  επάγγελμά   του,  του  επέτρεπε  να  τρώει  πρώτος  τα  καλύτερα φαγητά. Αυτός όμως, δεν θέλησε να το μεταχειριστεί ποτέ. Έτρωγε με μεγάλη ευχαρίστηση  τα  χόρτα  και  τις  ελιές  του,  την  στιγμή  που  έβραζαν  ή  έψηναν μπροστά  του  τα  ορεκτικότερα  κρέατα  και  τα  προκλητικότερα  ψάρια.

Κατόπιν ο  Ευφρόσυνος  πήγε σε μοναστήρι, όπου και  εκεί εξασκούσε το  έργο  του μαγείρου. Αλλά αυτός, αντίθετα  από ότι στα κοσμικά  ξενοδοχεία,  στο  μοναστήρι έφτιαχνε  μετριότατο φαγητό. Σε μερικούς που  τον ειρωνεύονταν γι’ αυτή του την κατάσταση,  ο Ευφρόσυνος  με  πραότητα  απαντούσε:  «Η  καλή  μαγειρική  δεν  είναι τόσο  καλός  βοηθός  για   την βασιλεία των ουρανών.  Την πολλή  ευφροσύνη  που ζητούν τα σώματα, θα την χάσουν κατ’ ανάγκην οι ψυχές. Και  εγώ δεν έχω εδώ προορισμό να σας κολάσω». 
Τελικά  ο  Ευφρόσυνος,  πέθανε  σε ένα ερημικό ησυχαστήριο. Και  η  Εκκλησία,  που ξέρει  ότι  στην  αιώνια  ζωή  δεν  έχει  κανένα  ανώτερο  δικαίωμα  από  έναν  μάγειρα ένας  βασιλιάς  ή  φιλόσοφος,  ανέγραψε  μεταξύ των αγίων της τον μάγειρο Ευφρόσυνο,  επειδή  ήξερε  και  να  πιστεύει  και  να  ζει  κατά  το  θέλημα  του  Θεού.

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.       
Ταπεινώσει  καρδίας  Πάτερ  Ευφρόσυνε,  τω  μαγειρείω  προσφέρων  διακονίαν  την σην,  επληρώθης αληθώς Αγίου Πνεύματος· όθεν εγνώρισεν ημίν, την σην δόξαν ο Θεός,  δι’  ιερέως οσίου· ής  και  ημάς  θεοφόρε, μετόχους  δείξον  ταις  πρεσβείαις  σου.

Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.    
Ευφροσύνης  μέτοχος  της  ουρανίου,  γεγονώς  Ευφρόσυνε,  τη  ισαγγέλω  σου  ζωή, ώφθης  Αγγέλων  ισότιμος,  μεθ’ ών  δυσώπει,  υπέρ  των  τιμώντων  σε.

Μεγαλυνάριον.
Ήσκησας  ως  άγγελος  επί  γης,  τρόποις  εναρέτοις,  εκκαθάρας  σου  την  ψυχήν·  όθεν της  αγήρω,   μετέσχες  ευφροσύνης, υπέρ  ημών πρεσβεύων, Πάτερ  Ευφρόσυνε.