Ο Άγιος Γρηγόριος

Έζησε  και  μαρτύρησε  επί  αυτοκρατορίας  Διοκλητιανού.

Ήταν  γιος  του  Ανάκ,  ο  οποίος  ήταν  συγγενής  του  βασιλιά  της Αρμενίας  Κουσαρώ.  Ο  πατέρας του Αγίου Γρηγορίου  ήταν  ένας  από  τους  υπεύθυνους  για  τη δολοφονία  του  βασιλιά  της  Αρμενίας.  Οι  Αρμένιοι  για  να  εκδικηθούν  σκότωσαν τον  Ανάκ  και  την  οικογένειά  του,  εκτός  από τον Γρηγόριο  και  έναν  αδελφό  του. Μετά  από  χρόνια  ο  γιος  του  Κουσαρώ,  ο  Τηριδάτης,  συνέλαβε τον Γρηγόριο  επειδή ήταν  χριστιανός  και  τον  βασάνισε σκληρά. Όταν  δε έμαθε  ότι πρόκειται  για  το  γιο του  Ανάκ,  ο  οποίος  ευθυνόταν  για τη δολοφονία του  πατέρα του, διέταξε να  τον ρίξουν σε λάκκο με φίδια και άλλα ερπετά. Ο  Γρηγόριος  όχι μόνο  δεν  έπαθε  τίποτα αλλά  επέζησε  για  15  χρόνια  τρεφόμενος με το ψωμί που του πήγαινε κρυφά  μια χήρα.

Κάποια στιγμή  ο  Τηριδάτης παραφρόνησε. Η  αδελφή  του  βασιλιά  άκουσε  μία  μέρα φωνή,  η  οποία  της  έλεγε πως άν ήθελε να θεραπευτεί  ο  αδελφός  της  θα  έπρεπε  να ελευθερώσουν  τον  Γρηγόριο.  Πράγματι  όταν  βγήκε από τον λάκκο ο Άγιος θεράπευσε τον βασιλιά.  
Εξεδήμησε  εις  Κύριον  εν  ειρήνη.

Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.          
Θείας πίστεως,  τη  γεωργία,  ενεούργησας, βροτών  καρδίας, κατασπείρας την του Λόγου επίγνωσιν, και λαμπρυνθείς μαρτυρίου τοις στίγμασιν, ιεραρχία Γρηγόριε έφανας. Πάτερ  Όσιε,  Χριστόν  τον  Θεόν  ικέτευε, δωρήσασθαι  ημίν  το  μέγα  έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος β’. Τους ασφαλείς.
Τον ευκλεή  και  Ιεράρχην  άπαντες,  ως  Αθλητήν της  αληθείας  σήμερον, οι  πιστοί θείοις  εν άσμασι, και  υμνῳδίαις  ευφημήσωμεν,  Γρηγόριον  ποιμένα,  και  διδάσκαλον, τον  έκλαμπρον  φωστήρα  και  παγκόσμιον·  Χριστώ  γαρ πρεσβεύει, υπέρ πάντων ημών.

Μεγαλυνάριον.
Γρήγορος  τοις  τρόποις   αναδειχθείς, προς  θεογνωσίας,  διεγείρεις  τον  φωτισμόν,  τους  τη  δυσσεβεία, υπνώττοντας  αθλίως,  Γρηγόριε  τρισμάκαρ,  αξιοθαύμαστε.