Ο
Άγιος Φιλητός ήταν Συγκλητικός, η Αγία Λυδία ήταν η σύζυγός του,
οι Άγιοι Θεοπρέπιος και Μεκαδόνας τα τέκνα τους, ενώ ο Άγιος
Αμφιλόχιος ήταν Δούκας
και ο Άγιος Κρονίδης Κομενταρήσιος.
Οι Άγιοι
αυτοί Μάρτυρες έζησαν
κατά τους χρόνους
του β
ασιλέως Αδριανού (117 – 138 μ.Χ.) και ήταν Χριστιανοί
ευσεβείς και φοβούμενοι
τον Θεό. Όταν
ο Αδριανός άκουσε περί
αυτών, κάλεσε τον Άγιο Φιλητό
και τον ρώτησε
περί της ομολογίας αυτού.
Όμως, επειδή ο
βασιλέας δεν μπορούσε να
αντισταθεί στην σοφία του Μάρτυρος, τον παρέδωσε στον
Δούκα Αμφιλόχιο, ο οποίος
αμέσως, αφού κρέμασε τον Άγιο Φιλητό
και την Αγία Λυδία επάνω σε ξύλο, τους
έγδαρε. Στην συνέχεια έριξε
στην φυλακή τον Κρονίδη
τον κομενταρήσιο, που πίστεψε
στον Χριστό. Τη νύχτα, ενώ οι
Άγιοι έψαλλαν και
προσεύχονταν, ήλθαν Άγγελοι που
τους έδωσαν θάρρος
για τους μαρτυρικούς αγώνες. Την
επόμενη ημέρα παρουσιάσθηκαν οι
Άγιοι στον τύραννο,
ο οποίος τους είπε: «Προετοιμάζονται για
εσάς πολλές τιμωρίες». Και έδωσε
εντολή να τους ρίξουν μέσα
σε χάλκινο λέβητα πυρωμένο και
γεμάτο με έλαιο και
ρητίνη. Μόλις, όμως, οι
Άγιοι έκαναν το σημείο
του Σταυρού, ο λέβητας
ψυχράνθηκε. Όταν το
είδε αυτό ο
δούκας Αμφιλόχιος πίστεψε στον
Χριστό και έριξε
τον εαυτό του
στον λέβητα λέγοντας: «Κύριε,
βοήθησε με». Τότε ήλθε φωνή από
τον ουρανό που
έλεγε: «Άκουσα την δέησή σου,
ανέβα προς Εμένα
με χαρά». Όταν δε ο
βασιλέας είδε τους Αγίους
να έχουν διαφυλαχθεί
σώοι και υγιείς,
αναχώρησε και τους άφησε
ελεύθερους και έτσι
τελείωσαν τον βίο τους
προσευχόμενοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου