Οι Άγιοι Ακύλας και Πρίσκιλλα οι Απόστολοι

Οι  Άγιοι  Απόστολοι  Ακύλας  και  Πρίσκιλλα  ήσαν  Ιουδαίοι  οι  οποίοι  εκδιώχθηκαν   επί αυτοκράτορος  Κλαυδίου (41 – 54 μ.Χ.) και  κατέφυγαν  στην Κόρινθο. Κατάγονταν  από τον Πόντο, ο δε Ακύλας εξασκούσε το επάγγελμα του  σκηνοποιού.  Ήσαν  δε  άνθρωποι ενάρετοι και ευσεβείς. Όταν ο  Απόστολος  Παύλος  επισκέφθηκε την Κόρινθο για να διδάξει την ορθόδοξη πίστη, το ζεύγος του προσέφερε θερμή φιλοξενία καθώς είχε εντυπωσιαστεί με το  κήρυγμά  του. Τόσο  τους  άγγιξε  ο  φλογερός και  σωτήριος  λόγος  του Αποστόλου, ώστε αφού κατηχήθηκαν και εβαπτίσθηκαν από αυτόν, αποφάσισαν να τον ακολουθήσουν στις περιοδείες του ως βοηθοί του. Ο Απόστολος Παύλος τους αγάπησε τόσο πολύ για την αρετή τους  και  για  τη  θερμουργό  πίστη  τους  στο  Χριστό, ώστε  τους  μνημονεύει  και  στις  επιστολές  του.

Όταν  ο  Απόστολος  Παύλος  ήλθε στη  Νικόπολη  της  Ηπείρου,  απέστειλε  από  εκεί  στο νησί  της  Λευκάδος  το  συνεργάτη  του  Απόστολο  Ακύλα. Ο νέος κήρυκας της πίστεως αποβιβάσθηκε στο τότε ρωμαϊκό λιμάνι, που εξυπηρετούσε την επικοινωνία με τον Αμβρακικό, στη σημερινή παραλία του Άη – Γιάννη. Σε ένα σπήλαιο της παραλίας, λόγω του χειμώνος, ο Άγιος Ακύλας συγκέντρωσε το πλήθος των ανθρώπων, που εποθούσαν να διδαχθούν τη νέα διδασκαλία. Σύντομα ο Άγιος  Ακύλας  ανεχώρησε  από τη  Λευκάδα για την  Έφεσο  και  τον  διαδέχθηκε  ο  Απόστολος  Ηρωδίων.

Έτσι λοιπόν, οι  Άγιοι  Ακύλας και  Πρίσκιλλα  εργάσθηκαν για την διάδοση του  λόγου του Κυρίου και με τη μεγάλη τους πίστη στον Χριστό  επιτέλεσαν πολλά  θαύματα.  Κατά την παράδοση έλαβαν και αυτοί μαρτυρικό τέλος, καταδικασθέντες στον δια αποκεφαλισμού  θάνατο. Άλλοι  Συναξαριστές  θεωρούν,  ότι  ετελείωσαν  το  βίο  τους  με ειρήνη.        
Ο  Άγιος  Ακύλας  τιμάται  ιδιαίτερα  στη  νήσο  της  Λευκάδος.

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Χριστόν αγαπήσαντες και φωτισθέντες τον νουν, τη πίστει ενούμενοι και συζυγία σεμνή,  Ακύλας και  Πρισκίλλα  ήσαν  μεν  προεστώτες  εκκλησίας  κατ’ οίκον, Παύλου  δε του  φωστήρος  συνεργοί  και  προστάται.  Διο  αυτούς  τιμήσωμεν  και  μιμησώμεθα.