Οι Άγιοι Κάρπος, Παπύλος, Αγαθόδωρος και Αγαθονίκη οι Μάρτυρες

Μαρτύρησαν  όταν  αυτοκράτορας  ήταν  ο  Δέκιος  (249 – 251),  σκληρότατος διώκτης  των  χριστιανών.  Όλοι,  πατρίδα  είχαν  την  Πέργαμο.

Ο  Κάρπος,  με  άρτια  γραμματική  μόρφωση,  ευσεβέστατος  και  με  πολλές υπηρεσίες  στην  Εκκλησία,  είχε  γίνει  επίσκοπος  Θυατείρων.

Ο  Παπύλος,  που  είχε  σπουδάσει  ιατρική  και  πρόσφερε τις υπηρεσίες του  αμισθί,  έγινε  διάκονος  και  άμεσος  συνεργάτης  του  Κάρπου.

Ο Αγαθόδωρος, ψυχή  εκλεκτή  και  πιστή,  ήταν  υπηρέτης  στην  επισκοπή  Θυατείρων.

Όταν  και  τους τρεις συνέλαβε ο ανθύπατος Ουαλέριος, ομολόγησαν μπροστά του με παρρησία τον Χριστό. Τότε ο Ουαλέριος τους είπε:  «Οι χριστιανοί  είναι δεισιδαίμονες, ανίκανοι, χωρίς ανώτερα αισθήματα.  Εσείς,  σαν  μορφωμένοι  άνθρωποι,  αμέσως  πρέπει  να  τους  αρνηθείτε».

Στην  κατηγορία  αυτή,  απάντησε ο Επίσκοπος Κάρπος με τα λόγια του Απ. Παύλου.  Μια  απάντηση  που  ίσχυε,  ισχύει  και  θα  ισχύει  στους αιώνες, για το φρόνημα των συνειδητών χριστιανών. Είπε λοιπόν:  «Κοπιώμεν  εργαζόμενοι ταις ιδίαις χερσί λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν», που σημαίνει,  εμείς  οι  χριστιανοί  βασιλιά,  κοπιάζουμε  με τα ίδια μας τα χέρια. Έπειτα, την ώρα που οι άπιστοι μας βρίζουν και μας περιγελούν, εμείς  ευχόμαστε  αγαθά  γι’ αυτούς.  Ενώ  μας καταδιώκουν, τους δείχνουμε  ανοχή,  ενώ μας  συκοφαντούν,  απαντούμε  με  λόγια γλυκά και παρακλητικά.       
Εκνευρισμένος  ο  Ουαλέριος  από  την  απάντηση,  αφού  τους  βασάνισε, μαζί  με  την  αδελφή  του  Παπύλου  Αγαθονίκη,  όλους  τους  αποκεφάλισε.

Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.          
Βίον  ένθεον,  διαδραμόντες, Χριστού ώφθητε, συγκληρονόμοι, δι’ αθλήσεως εχθρόν τροπωσάμενοι, Κάρπε σοφέ και κλεινέ Αγαθόδωρε, Αγαθονίκη και Πάπυλε ένδοξε. Θείοι Μάρτυρες, Χριστώ  τω Θεώ πρεσβεύσατε,  δωρήσασθαι  ημίν  το  μέγα  έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.     
Ως θησαυρόν πολυτελή ο Δεσπότης, και κρήνην βρύουσαν κρουvούς ιαμάτων, τοις επί γης παρέσχετο τα λείψανα υμών· νόσους μεv καθαίροντα, παθημάτωv ποικίλωv, χάριν δε βραβεύοντα, ταις ψυχαίς αενάως· διο συμφώvως Κάρπε την υμών, Πάπυλε πόθω, τελούμεv πανήγυριv.

Μεγαλυνάριον.
Κάρπωμα  προσήχθητε λογικόν, άνθραξι των άθλων, τω τυθέντι υπέρ ημών,  Πάπυλε και  Κάρπε, συν τω Αγαθοδώρω, και  τη  Αγαθονίκη·  διο δεδόξασθε.