Ο Όσιος Γεράσιμος ο νέος ασκητής, ο Πελοποννήσιος (Μνήμη ανακομιδής ιερών λειψάνων του)

Γεννήθηκε το 1509 στα Τρίκαλα της Κορινθίας. Καταγόταν από την επίσημη  οικογένεια  των  Νοταράδων και  ήταν  γιος  του  Δημητρίου  και  της Καλής.

Από  μικρός  έλαβε  χριστιανική  και  αρχοντική  ανατροφή  και  διακρινόταν στο σχολείο  για  την  ευστροφία  και  την  ευφυία  του  μυαλού  του. Ευγενική ψυχή  ο  Γεράσιμος,  συμπαθούσε  τους  φτωχούς  συμμαθητές  του  και  τους βοηθούσε  με  κάθε  τρόπο.

Όταν έφτασε σε ώριμη ηλικία, περιηγήθηκε διάφορα μέρη, όπως την Ζάκυνθο,  την  Κωνσταντινούπολη  και  τα  γύρω   απ’ αυτή,  το  Άγιον  Όρος, διάφορες Μονές της Ανατολής για να μείνει στην Ιερουσαλήμ. Εκεί υπηρέτησε  σαν  νεωκόρος  για  ένα  χρόνο  στον  Ναό  της  Αναστάσεως  και χειροτονήθηκε Διάκονος  και  αργότερα  Πρεσβύτερος,  από  τον  Πατριάρχη Ιεροσολύμων  Γερμανό.

Κατόπιν  έφυγε  και  από  εκεί  και κατέληξε στην τοποθεσία  Ομαλά της Κεφαλονιάς, όπου έκτισε γυναικείο Μοναστήρι και το ονόμασε Νέα Ιερουσαλήμ. Στη  Μονή  αυτή  λοιπόν,  αφού  έζησε  ασκητικά  και  ανέπτυξε μεγάλες  αρετές,  βοηθώντας  πνευματικά  και  υλικά  τους κατοίκους  της Κεφαλονιάς,  απεβίωσε  ειρηνικά  στις 15 Αυγούστου του 1579, σε  ηλικία περίπου 70 ετών.        
(Κυρίως αυτή τη μέρα, εορτάζεται η μνήμη της ανακομιδής των Ιερών λειψάνων  του  το  1580 – 81).

Απολυτίκιον. Ήχος  α’.  Αυτόμελον.
Των  Ορθοδόξων  προστάτην  και  εν  σώματι  άγγελον,  και  θαυματουργόν θεοφόρον  νεοφανέντα  ημίν,  επαινέσωμεν  πιστοί  θείον  Γεράσιμον·  ότι αξίως  παρά  Θεού  απείληφεν,  ιαμάτων  την  αέναον  χάριν·  ρώννυσι  τους νοσούντας,  δαιμονώντας  ιάται·  διο  και  τοις  τιμώσιν  αυτόν,  βρύει  ιάματα.

Κοντάκιον. Ήχος  γ’. Η  Παρθένος  σήμερον.
Ευχαρίστοις  άσμασι,  των  Κεφαλλήνων  η  νήσος,  προσκαλείται  σήμερον, των  Ορθοδόξων  τα  πλήθη, μέγιστον,  νεοφανέντα  αγκωμιάσαι,  καύχημα, Ορθοδοξίας  αναφανέντα,  τον  Γεράσιμον  τον  θείον,  τὸον  ρύστην  ταύτης ομού  και  πρόμαχον.

Μεγαλυνάριον.
Της  ομολογίας  Χριστιανών,  έθετό  σε  σε  στύλον,  αδιάσειστον  ο  Θεός,  το σεπτόν  σου  σκήνος,  Γεράσιμε  δους  πάσι,  τοις  εναντίοις  λίθον,  δεινού προσκόμματος.