Ο Άγιος Φανούριος ο Μεγαλομάρτυρας ο Νεοφανής

Άγνωστος  στους  αρχαίους  Συναξαριστές.

Έγινε  γνωστός  από  τυχαία εύρεση της εικόνος του τον 14^ο αιώνα στην Ρόδο,  όταν  έσκαβαν  παλιά  σπίτια  στο  νότιο  μέρος  του  παλιού  τείχους. Εκεί  βρέθηκε  αρχαίος  ναός  με πολλές κατεστραμμένες εικόνες και μεταξύ  αυτών και  η  καλά διατηρημένη εικόνα επί της οποίας ο  τότε μητροπολίτης  Ρόδου  Νείλος ο  Β’ ο  Διασπωρινός  (1355 – 1369)  διάβασε  το όνομα του  Αγίου «ο  άγιος Φανώ». Ο  Άγιος παριστανόταν σαν νεαρός στρατιώτης, κρατώντας στο  δεξιό  του  χέρι  σταυρό,  πάνω  στον  οποίο ήταν  λαμπάδα  αναμμένη,  γύρω  δε  από την  εικόνα  τα  12  μαρτύριά  του.

Τον  αρχαίο αυτό ναό  ανοικοδόμησε  ο  Νείλος  και  τον αφιέρωσε στο όνομα του  Αγίου Φανουρίου, που όπως φαίνεται συνέταξε και την Ακολουθία του.          
(Η  αναφορά  στο  Νέο  Λειμωνάριο  ότι  η  εικόνα του  Αγίου  βρέθηκε  το 1500, είναι λανθασμένη. Διότι ο  επίσκοπος Ρόδου Νείλος υπήρξε τον 14^ο αιώνα).

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ  προκατάλαβε.           
Ως  άστρον  ανέτειλας,  τη  Εκκλησία  Χριστού,  και  πάντας  κατηύγασας, φανερωθείς  θαυμαστώς,  Φανούριε  ένδοξε·  όθεν  τοις  ευφημούσι,  την σην  άθλησιν  Μάρτυς,  νέμεις  των  σων  θαυμάτων,  την  σωτήριον  χάριν,  πρεσβεύων  τω  Κυρίω,  υπέρ  των  ψυχών  ημών.

Κοντάκιον. Ήχος  γ’. Η  Παρθένος  σήμερον.         
Ιερείς  διέσωσας,  αιχμαλωσίας  αθέου,  και  δεσμά  συνέθλασας,  δυνάμει θεία  θεόφρον,  ήσχυνας,  τυρράνων  θράση  γενναιοφρόνως·  ηύφρανας, Αγγέλων  τάξεις  Μεγαλομάρτυς·  δια  τούτο  σε  τιμώμεν,  θείε  οπλίτα, Φανούριε  ένδοξε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις  ω  Φανούριε  Αθλητά,  ο  πάσι  παρέχων,  τα  αιτήματα συμπαθώς·  χαίροις  ευσεβούντων,  ο  μέγας  αντιλήπτωρ,  και  πάσης Εκκλησίας, θείον  αγλάϊσμα.