Ο Άγιος Δημήτριος ο Οσιομάρτυρας ο Μοναχός

Στύλος  και  εδραίωμα  των  σκλαβωμένων  Ελλήνων  ο  μοναχός Δημήτριος, γεννήθηκε στη Σαμαρίνα  της  Πίνδου  στα  τέλη  του  18^ου αιώνα. Έγινε μοναχός στο μοναστήρι της Πατρίδας του, όπου με προσευχή  και νηστεία  εξάγνισε  το  σώμα  και  την  ψυχή  του.

Μετά  την  κατάπνιξη,  από  τον  Αλή  Πασά  το  1808,  της  επανάστασης που  υποκίνησε  ο πάπα Ευθύμιος  Βλαχάβας,  ο  Δημήτριος  βγήκε  από  το μοναστήρι  του  και  γύριζε  τα  χωριά  κηρύττοντας  τον  λόγο  του  Θεού και  διδάσκοντας  υπομονή  στις  θλίψεις.

Μετά  από συκοφαντία τον συνέλαβε ο  Αλή  Πασάς  και τον  φυλάκισε. Κατόπιν διέταξε τον άγριο βασανισμό του. Έτσι  οι  δήμιοι  με  καλαμένιες ακίδες  τρύπησαν  τους βραχίονές του και  έπειτα τις έμπηξαν στα νύχια των χεριών και  των ποδιών  του. Στη  συνέχεια  έσφιξαν  το  κεφάλι  του  σε  μέγγενη  και  κατόπιν  αφού  τον  κρέμασαν  ανάποδα  τον  έκαιγαν  από  κάτω  με  φωτιά.

Βλέποντας  κάποιος Τούρκος την γενναιότητα του  Δημητρίου, πίστεψε στον Χριστό και  έπειτα μαρτύρησε. Ύστερα ο  Αλή  Πασάς έκτισε τον Δημήτριο  μέσα  σ’ έναν  τοίχο,  αφήνοντας  μόνο  το  κεφάλι  του  απ’  έξω για  να  παρατείνει  το  μαρτύριο. Ο  Μάρτυρας άντεξε έτσι 10 ημέρες. Τελικά  παρέδωσε  το  πνεύμα  του  στον  Θεό,  το  έτος  1808.

Το  μαρτύριό του συνέγραψε ο πρόξενος της Γαλλίας στα Ιωάννινα  Ε. Pouqueville.  Το  μαρτύριο του  Οσιομάρτυρα Δημητρίου, αντέγραψε κατόπιν  ο  μοναχός  Γεράσιμος  Μικραγιαννανίτης.

Να  σημειώσουμε εδώ, ότι ο Δουκάκης και  ο  Άγιος Νικόδημος στους Συναξαριστές  τους  καθώς  και  ο  Σ. Ευστρατιάδης  στο  Αγιολόγιό  του  δεν  αναφέρουν  την  μνήμη  του  νεομάρτυρα  αυτού.

Στην τοπική  αγιολογία της Ιεράς Μητροπόλεως Γρεβενών, ένα Ημερολόγιο της Εκκλησίας της Ελλάδος (1963), σελ. 306, αναφέρει την μνήμη του  Αγίου την 18^η Αυγούστου. 
Το Μέγα Ευχολόγιο όμως, καθώς και  ο Otto Meinardus, αναφέρουν τη μνήμη  του  την  17^η Αυγούστου).

Απολυτίκιον. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.          
Σαμαρίνης  τον γόνον ευσεβών το κραταίωμα, τον νεοφανή Αθλοφόρον, του Σωτήρος Δημήτριον, τιμήσωμεν συμφώνως οι  πιστοί· αθλήσας γαρ στερρώς  υπέρ  Χριστού, Εκκλησίας ανεδείχθη νέος αστήρ, και των βοώντων πρόμαχος· δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι,  δόξα  τω  εκλπηρούντι  δια  σου,  ημών  τα  αιτήματα.

Κοντάκιον. Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.
Η  αγία μνήμη σου αγιασμόν χορηγούσα, τοις πιστοίς ἐπέφανεν, Οσιομάρτυς  Κυρίου·  βίω  γαρ,  και  λόγω  θείω  πιστούς  στηρίξας,  ήθλησας, υπέρ  της  δόξης  Χριστού  ανδρείως,  και  θεόθεν εκοσμήθης, διπλώ  στεφάνω  μάκαρ  Δημήτριε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις  της  Ηπείρου  θείος  βλαστός,  χαίροις  Θεσσαλίας,  λαμπαδούχος ο φαεινός· χαίροις ο αθλήσας, στερρώς υπέρ Κυρίου, Οσιομάρτυς  χαίρε, Χριστού  Δημήτριε.