Ανακομιδή Τιμίων Λειψάνων Βαρθολομαίου Αποστόλου

Ο  Άγιος  Απόστολος  Βαρθολομαίος  μαρτύρησε  με  σταυρικό  θάνατο  στην  Αρμενία. Το  άγιο λείψανο του  οι  χριστιανοί  το  έβαλαν  μέσα  σε μια πέτρινη θήκη και  το  έκρυψαν στην  Ουρβανούπολη.  Επειδή,  όμως,  η θήκη  γιάτρευε  πολλές  ασθένειες, συνέρεαν  σε αυτήν πλήθη λαού. Γι’ αυτό  οι  ειδωλολάτρες, όταν  βρήκαν  την κατάλληλη ευκαιρία, πέταξαν την θήκη στη  θάλασσα, μαζί  με  άλλες  τέσσερις  θήκες  μαρτύρων.

Τότε έγινε κάτι το θαυμαστό. Η θήκη με το λείψανο του Αγίου Βαρθολομαίου,  συνοδεία  των  άλλων  τεσσάρων θηκών,  αφού  πέρασαν την  Μαύρη  Θάλασσα,  τα  στενά  του Ελλησπόντου, το  Αιγαίο πέλαγος και  το  Αδριατικό,  έφθασαν  αριστερά  της  Σικελίας,  στο  νησί  Λιπαρά.

Έπειτα,  οι  θήκες  που  συνόδευαν την  θήκη  του  Αγίου  Βαρθολομαίου πήγε  η  κάθε μία σε διαφορετικούς τόπους της Ιταλίας. Τότε λοιπόν, ο Άγιος  του  Θεού  αποκαλύφθηκε  στον  επίσκοπό της  Λιπαρώς,  Αγάθωνα, ο  οποίος, αφού  κατέβηκε στην παραλία και είδε την θήκη, έμεινε εκστατικός. Με  σεβασμό  τότε, συνόδευσαν την  θήκη  με  το  άγιο  λείψανο εκεί  όπου θαυματουργικά  υπέδειξε ο Απόστολος του Θεού και  όπου κτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός.           
Δίκαια, έτσι, μπορεί να πει κανείς: «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού». Θαυμαστός είναι ο Θεός στις προστασίες που παρέχει στους Αγίους  Του,  που  είναι  αφοσιωμένοι  σ’ Αυτόν.

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.       
Εξ Εώας  ως όρθρος ώφθη πολύφωτος, ποντοπορήσασα ξένως Βαρθολομαίε  σοφέ, προς  την  Δύσιν  η  σορός  η  των  λειψάνων  σου·  του γαρ  Ηλίου  της  ζωής,  δᾳδουχεί  τας  δωρεάς, και   σκότος  παντοίων  νόσων, ολοσχερώς  διαλύει,  των  προσιόντων  ταύτη  πάντοτε.

Κοντάκιον. Ήχος α’. Τον τάφον σου Σωτήρ.         
Η  κάθοδος των σων, παναγίων λειψάνων, υπόθεσις ημίν, εορτής φαιδροτάτης, πανεύφημε γέγονε, του  Κυρίου  Απόστολε·  ήν  γεραίροντες, ευσεβοφρόνως  τιμώμεν,  σε  τον  άδυτον,  Βαρθολομαίε  λαμπτήρα, Χριστόν  μεγαλύνοντες.

Μεγαλυνάριον.
Ήκε προς την Δύσιν υπερφυώς, θαλασσοπορούσα, των λειψάνων σου  η σορός·  τις ούν ανυμνήσει, σοφέ  Βαρθολομαίε,  των  ξένων  σου  θαυμάτων, χάριν  την  άφθονον.