Ο Άγιος Ιάκωβος ο Απόστολος του Αλφαίου

Ήταν ένας από τους δώδεκα μαθητές του Κυρίου, αδελφός του Ματθαίου του Ευαγγελιστού και γιος του Αλφαίου.

Ο Ιάκωβος, αφού αγωνίστηκε για την αλήθεια του Χριστού στην Ιερουσαλήμ, έπειτα πήγε και σε  άλλες χώρες για να κηρύξει το Ευαγγέλιο. Εκεί, κατέστρεφε τους βωμούς των ειδώλων και με την χάρη του Θεού γιάτρευε αρρώστιες και εξεδίωκε τα ακάθαρτα πνεύματα. Γι' αυτό και οι ειδωλολάτρες τον ονόμαζαν θείο σπέρμα.

Ο ιδρώτας, οι μόχθοι και οι κίνδυνοι που υπέστη για τη διάδοση του Ευαγγελίου, ήταν πολλοί. Ο θάνατος πολλές φορές τον πλησίασε, αλλά στην σκέψη του Ιακώβου κυριαρχούσαν ενθαρρυντικὰ τὰ λόγια του Κυρίου, «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι». Εκείνος που θέλει να με ακολουθεί σαν γνήσιος μαθητής μου, λέει ο Κύριος, άς απαρνηθεί το διεφθαρμένο από την αμαρτία εαυτό του, και άς πάρει την απόφαση να υποστεί για μένα όχι μόνο θλίψη και δοκιμασία, αλλά ακόμα και θάνατο σταυρικό. Και τότε άς με ακολουθεί, μιμούμενος το παράδειγμά μου.
Έτσι και ο Ιάκωβος, μιμούμενος το Διδάσκαλό του, υπέστη σταυρικό θάνατο.

Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Την χάριν του Πνεύματος, γλωσσοπυρσεύτω πνοή, ως θείος Απόστολος, υποδεχθείς τη ψυχή, Ιάκωβε ένδοξε, έλαμψας εν τω  κόσμω, ως αστήρ εωσφόρος· έλυσας των ειδώλων, την πολύθεον νύκτα. Και νυν απαύστως δυσώπει, υπέρ των ψυχών ἡμών.

Κοντάκιον. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
  Ο των εθνών σαγηνευτής υπερθαύμαστος, και Μαθητών αναδειχθείς τιμιώτατος, και Αποστόλων σύσκηνος Ιάκωβος, κόσμω των ιάσεων, διανέμει τον πλούτον, λύει περιστάσεων, τους αυτόν ευφημούντας· διο συμφώνως κράζομεν αυτώ· Σώζε τους πάντας, ευχαίς σου Απόστολε.

Μεγαλυνάριον.
Μύστης και Απόστολος πεφηνώς, του δι’ ευσπλαγχνίαν, κενωθέντος μέχρι σαρκός, έφανας  αδύτως, Ιάκωβε θεόπτα, σωτήριον το τούτου, πάσι τοις  έθνεσι.