Ο Άγιος Δημήτριος ο Μεγαλομάρτυρας ο Μυροβλύτης

Υψηλόβαθμος αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού, έζησε και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, περίοδος φοβερών διωγμών  εναντίον των χριστιανών.

Ο Δημήτριος, ο οποίος καταγόταν από ευσεβή οικογένεια της Θεσσαλονίκης δεν φοβήθηκε τις διαταγές των αυτοκρατόρων και συνέχιζε να κηρύττει το Ευαγγέλιο. Αυτή του η δράση τον οδήγησε μπροστά στον Διοκλητιανό, ο οποίος διέταξε την φυλάκισή του.

Στην φυλακή ήταν ένας νεαρός χριστιανὸς, ο Νέστορας, ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη  μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε την βοήθειά του. Το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει τον Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας και Δημήτριος.

Σήμερα ο Άγιος Δημήτριος τιμάται ως πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης.
Η μεταφορά της εικόνας του Αγίου Δημητρίου στην Κωνσταντινούπολη έγινε το έτος 1149 από τον βασιλιά Μανουήλ Κομνηνό. Και η εικόνα μεταφέρθηκε από την Θεσσαλονίκη στην Ιερά Μονή  Παντοκράτορος  της Κωνσταντινούπολης, επί  ηγουμενίας  Ιωσήφ.

Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.          
Μέγαν εύρατο, εν τοις κινδύνοις, σε υπέρμαχον, η οικουμένη, Αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον. Ως ούν Λυαίου καθείλες την έπαρσιν, εν τω σταδίω θαρρύνας τον Νέστορα, ούτως Άγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Κοντάκιοv αυτόμελον. Ήχος β’.          
Τοις τωv αιμάτων σου ῥείθροις Δημήτριε, τηv Εκκλησίαν Θεός επορφύρωσεν, ο  δούς σοι το κράτος αήττητοv, και περιέπων την πόλιν σου άτρωτοv· αυτής γαρ υπάρχεις το στήριγμα.

Μεγαλυνάριον.

Τον μέγα οπλίτην και Αθλητήν, τον στεφανηφόρον, και εν Μάρτυσι θαυμαστόν, τον λόγχη τρωθέντα, πλευράν ως ο Δεσπότης, Δημήτριον τον θείον, ύμνοις τιμήσωμεν.