Ο Άγιος Παγκράτιος ο Ιερομάρτυρας Επίσκοπος Ταυρομενίας

Καταγόταν  απο  την  Αντιόχεια  και  έζησε  στα  χρόνια  των  Αποστόλων.

Νεαρός  ακόμα, επισκέφθηκε με τους γονείς  του  τα  Ιεροσόλυμα,  όπου  και βαπτίσθηκε. Μετά το θάνατο των γονέων του, ο  Παγκράτιος θέλησε  να αφιερωθεί  ολόψυχα στο  Χριστό  και  στη  διάδοση  του  Ευαγγελίου Του.

Πως, όμως, θα γινόταν αυτό, με τέτοια περιουσία που κληρονόμησε από τους γονείς του; Την λύση  βρήκε  στα  ίδια  τα  λόγια  του  Κυρίου:  «ει  θέλεις τέλειος  είναι,  ύπαγε  πώλησόν σου τα υπάρχοντα  και  δος πτωχοίς,  και  έξεις θησαυρόν  εν  ουρανώ, και  δεύρο  ακολούθει μοι». Εάν  δηλαδή,  θέλεις  να  είσαι τέλειος, πήγαινε, πώλησε τα υπάρχοντά σου και μοίρασέ τα  στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό στους ουρανούς. Και έλα να με ακολουθήσεις.

Πράγματι, ο Παγκράτιος απελευθέρωσε τους δούλους, μοίρασε όλα τα υπάρχοντά του στους φτωχούς,  και  ελεύθερος  από  κάθε  βιοτική  μέριμνα, αφιερώθηκε στη διάδοση του Ευαγγελικού λόγου. Ακολούθησε τον Απόστολο Πέτρο στην Αντιόχεια, και στην Κιλικία συνάντησε τον Απόστολο Παύλο, ο οποίος τον έκανε  επίσκοπο   Ταυρομενίου  στη Σικελία.

Στο αξίωμα αυτό αναδείχθηκε τέλειος ποιμένας, διδάσκοντας και διακονώντας με αγάπη και αρετή το ποίμνιό του. Προσήλκυσε δια  του κηρύγματός του πλήθος λαού  στο  φως  της θεογνωσίας,  ακόμα  και  αυτόν τον ηγεμόνα του τόπου  Βονιφάτιο.       
Επίσης ίδρυσε στην πόλη αυτή και ιερό ναό. Όμως, οι Ιουδαίοι και οι ειδωλολάτρες, βλέποντας  με  φθόνο  το  ευαγγελικό  έργο  του  Παγκρατίου, τον σκότωσαν,  ενώ  εκείνος  προσευχόταν  γι’  αυτούς.

Απολυτίκιον. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.          
Κράτος  ένθεον, ημφιεσμένος, εκ της χάριτος,  του  Κορυφαίου, Αποστόλων ζηλωτής  εχρημάτισας· και ταις ροαίς των αιμάτων  Παγκράτιε, την ιεράν διπλοίδα εφοίνιξας. Πάτερ  Όσιε  Χριστόν  τον  Θεόν  ικέτευε,  δωρήσασθαι  ημίν  το  μέγα  έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος  γ’. Η Παρθένος σήμερον.           
Ειληφώς Παγκράτιε,  ως  Αποστόλων  ομόπνους,  του  Αγίου  Πνεύματος,  τας μυστικάς  ενεργείας,  έλαμψας,  θεογνωσίαν  τοις εν τη Δύσει·  ήλασας, της αθεΐας  την σκοτομήνην,  και  νομίμως  εναθλήσας,  προς  φέγγος ήρθης, της ανεσπέρου  ζωής.

Μεγαλυνάριον.
Κράτει  Παντοκράτορος  κραταιώ, δαιμόνων  το  κράτος, εξενεύρισας ισχυρώς  και θαυμάτων κράτει, κρατήσας των  εν πλάνῃ, Παγκράτιε  εν κράτει, Μαρτύρων έστεψαι.