Ο Όσιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης

Ο Όσιος Αθανάσιος, ο οποίος καταγόταν από την Τραπεζούντα, προέρχονταν  από   πολύ  ευσεβή  και  εύπορη οικογένεια.  Η οικογένειά  του, του προσέφερε όλα τα  απαραίτητα  εφόδια  για  τις σπουδές του, τις  οποίες τις  ολοκλήρωσε  στην Κωνσταντινούπολη.

Εκεί του γεννήθηκε μέσα στην ψυχή του η επιθυμία να  γίνει μοναχὸς καὶ να φθάσει  στα  άκρα  της  ασκητικής  ζωής. Γὶαυτό ακριβώςτον λόγο,πήγε στο όροςΚυμινάς της  ΜικράςΑσίας,όπου βρισκότανένα  μοναστήριτουοποίου ηγούμενος ήταν ο Μιχαήλ, οεπονομαζόμενος Μαλείνος. Έτσιανάμεσαστουςμοναχούς,  συγκαταριθμήθηκεκαιοΑθανάσιος.

Στολίγοχρονικόδιάστημα  που ήταν  στο Μοναστήρι, διακρίθηκε  για τις αρετές  και για τηνασκητική  του  ζωή.

Επειδήόμως έφθασε σεύψιστα σημεία αρετής καιτον τιμούσαν όλοι, αποφάσισε να φύγει καιπήγε στον Άθωνα κοντάσεένα γέρο ασκητήυπακούοντας  σεαυτόν  με  μεγάλη  ταπεινοφροσύνη.

Εν συνεχείαμετάαπό Θεία αποκάλυψη, έφυγε απόεκείκαιπήγε σταενδότερά του Αγίου Όρους. Εκείμετάαπόπολλές παρακλήσεις τουαυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά, μετον οποίο γνωρίζονταν, έχτισε έναν ναόπρος τιμήν της Παναγίας. Επίσηςέφτιαξεπολλάκελιάγιὰτουςμοναχούς.  Μετά λοιπόναπό πολλούς κόπους  καιθυσίες, δημιούργησετην ιερά Μονή της Μεγίστης Λαύρας,η οποία  είναιη σρχαιότερη μονή στοΌρος καιτιμάται επ’ ονόματιτουΟσίου Αθανασίου.
Στην συνέχεια εξεδήμησε προς Κύριον και μάλιστα κατάτρόπο μαρτυρικό. Συγκεκριμένα  υπήρχε  ανάγκη  ναμετασκευαστεί  η  οροφή  του  Ναού  της Μονής.  Ο  Όσιος,  άν  και  σε  μεγάλη  ηλικία,  ανέβηκε  και  αυτός  μαζί  μεάλλους αδελφούς της μονής για να κάνουν το έργο. Η οροφή  όμως κατέρρευσε και καταπλάκωσε τον Όσιο μαζί με τους υπόλοιπους αδελφούς.

Απολυτίκιον. Ήχος γ'. Την  ωραιότητα.

Την εν σαρκί  ζωήν σου κατεπλάγησαν, Αγγέλων τάγματα, πως μετά σώματος, προς αοράτους συμπλοκάς, εχώρησας αοίδιμε, καικατετραυμάτισας των δαιμόνων τας φάλαγγας·  όθεν  Αθανάσιε,  οΧριστός σεημείψατοπλουσίαιςδωρεαίς.  Διο Πάτερ  πρέσβευε, σωθήναι  τας  ψυχάς ημών.

Έτερον  Απολυτίκιον. Ήχος  α’. Της  ερήμου πολίτης.
Τονυπέρλαμπρονλύχνον  τον  εν  Άθω  εκλάψαντα,  της  αθανασίας  τη αίγλη διαβίουλαμπρότητος,  της  πράξεως  τον  όρον  τον  σαφή, την  στήλην των  λαμπρών  θεωριών,  Αθανάσιονυμνήσωμεν,  τον  κλεινόν,  από  ψυχής καραυγάζοντες·  δόξα  τω  δεδωκότι  σοι  ισχύν, δόξα  τω  σε  θαυμαστώσαντι, δόξα  τωφωταυγούντι  δια  σου,  του  Όρους  τα  συστήματα.

Κοντάκιον.  Ήχος  β’.  Τα  άνω  ζητών.

Χριστού το ζυγόν, λαβών Αθανάσιε, και σου τον σταυρόν, επ’ ώμων αράμενος, μιμητής πανάριστος, των αυτού παθημάτων γέγονας,  κοινωνός τε  της  δόξης  αυτού,  της  θείας  μετέχων και  αλήκτου  τρυφής.

Έτερον  κοντάκιον. Ήχος  πλ. δ'. Τη  υπερμάχω.

Ως  των  Οσίων  κοινωνόν  και  τύπον  άριστον

Και  των  εν  Άθω  οδηγόν  καιπροεξάρχοντα

Ανυμνούμέν  σε  οιδοῦλοίσου, θεοφόρε.

Αλλ’  ως  έχων  παρρησίαν  προς  τον Κύριον

Εκ  ποικίλων  συμφορών  ημάς  απάλλαξον
Τους  βοώντάς  σοι·  Χαίροις  Πάτερ  Αθανάσιε.

Μεγαλυνάριον.
Τον  της  ησυχίας  θείον  πυρσόν,  και  των  εν  τω  Άθω, Μοναζόντων καθηγητήν,  τον  τας  πανουργίας,  εχθρούνενικηκότα,  υμνήσωμεν συμφώνως,  νυν Αθανάσιον.