ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΜΕΣ

Ὁμιλία  στὴν  Κυριακὴ  Η΄ Ματθαίου

«Ἔφαγον πάντες  καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἤραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων  δώδεκα  κοφίνους πλήρεις»

            Τὸ  Εὐαγγέλιό μας,  ἀδελφοί μου, ἀποδεικνύει περίτρανα  πρὸς τοὺς  σημερινοὺς χριστιανοὺς  πὼς  δὲν ἐνδιαφέρεται μόνο  γιὰ  τὶς ἀθάνατες   ψυχές  μας.  Ἡ    μεγάλη    ἀγάπη  τοῦ Κυρίου μας ὄχι μόνο   πρὸς  τὶς  ψυχὲς  τῶν  ἀνθρώπων ἀλλὰ καὶ πρὸς  τὰ  σώματά τους φαίνεται καὶ ἀπὸ  τὶς θεραπεῖες  ἑκατοντάδων καὶ χιλιάδων Ἰουδαίων στὴν  ἔρημο, ὅπως  βλέπουμε καὶ στὸ  σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα.    Ἡ  ἀγάπη  τοῦ  Χριστοῦ πρὸς  τὰ  ἀνθρώπινα  σώματα  ἀποδεικνύεται  ἐπίσης  ἀπὸ  τὶς  πολλὲς  ἀναστάσεις  νεκρῶν  σωμάτων.  Διότι μὲ  τὶς  ἀναστάσεις  αὐτὲς  δὲν ἀνέσταινε ὁ  Χριστὸς  τὶς  ἀθάνατες  ψυχές, ἀλλὰ  σήκωνες  ἐκ τῶν  τάφων  τους  τὰ  ἀνθρώπινα  σώματα.        Ἐπειδὴ ὅμως  θεωροῦσε  τὴν  ψυχή, ὅπως  καὶ ἦταν πράγματι,  ὡς  ἔχουσαν μεγαλύτερη ἀξία  ἀπὸ τὸ ἀνθρώπινο σῶμα, τοποθετοῦσε  ὁ Χριστὸς  τὴν σωτηρία  τῆς  ψυχῆς  μας   ὡς  ἀναγκαιότερη.     Γι’ αὐτὸ ἄλλωστε ὁ Χριστὸς  θεράπευε  πρῶτα  τὴν  ἀνθρώπινη ψυχὴ  καὶ  ἔπειτα  τὸ ἀνθρώπινο σῶμα μας.  

            Καὶ ἐπειδὴ  τὸ σῶμα  μας, ὅπως λέει καὶ ὁ ἀπ. Παῦλος,  εἶναι «ναὸς τοῦ ἐν ἡμῖν Ἁγίου  Πνεύματος»· (Α΄Κορ. 3,16-17·6,19)  στὸν ὁποῖο ναὸ  κατοικεῖ  τὸ Ἅγιο  Πνεῦμα ἀπὸ τὴν ὥρα  ποὺ βαπτιστήκαμε  στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας  Τριάδος.  Καὶ ὅπως  φροντίζουμε  νὰ εἶναι ὁ Ἱερὸς Ναός μας  καθαρός, ἔτσι  ὀφείλουμε νὰ  φροντίζουμε  νὰ  εἶναι καθαρὸς  ἀπὸ  ἁμαρτίες  καὶ τὸ σῶμα  μας.

Τὰ  μηνύματα  τὰ  ὁποῖα  λαμβάνουμε  ὅλοι μας  ἀπὸ  τὴν σημερινὴ  εὐαγγελικὴ  περικοπὴ  ὅπου  ὁ Χριστὸς  ὡς  ἀληθινὸς  Θεὸς  πολλαπλασίασε   καὶ ἔθρεψε  δι’ αὐτῶν  πέντε  ἄρτους  καὶ δύο ἰχθεῖς   στὴν ἔρημο τῆς  Ἰουδαίας  ἐπειδὴ  λυπόταν  πραγματικὰ  τὸν Ἰουδαϊκὸ λαὸ ὁ ὁποῖος  στεροῦνταν ἀληθεῖς πατέρες καὶ διδασκάλους εἶναι τὰ  ἀκόλουθα:

Ἐκεῖνο ποὺ κυρίως  μᾶς  ζητᾶ  κατ’ ἀρχὰς  ὁ Κύριό  μας εἶναι    νὰ ζοῦμε  μὲ ἁπλότητα  καὶ   λιτότητα. Διότι ἡ λιτότητα,  ὅπως  ἀποδεικνύεται    καὶ ἀπὸ τὴν  λιτὴ καὶ ἁπλὴ  ζωὴ  τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων, ὁ Χριστὸς  καὶ ἡ ὁμάδα  τῶν Ἀποστόλων  δὲν    διέθετε  πολλὰ ἀγαθά· γιατὶ τὰ μόνα  ὑλικὰ  ἀγαθὰ τὰ ὁποῖα  εἶχαν  ἦταν  λίγες   τροφές. Γι’ αὐτό, ἄλλωστε, καὶ οἱ μαθητές  του   ἔλεγαν στὸ Χριστὸ ὅτι:  «οὐκ ἔχομεν ὧδε  εἰ μὴ μόνο   πέντε ἄρτους   καὶ δύο ἰχθύας». Πῶς  θὰ  μποροῦσε, ἀδελφοί μου,   νὰ θραφεῖ     ἕνα τόσο  μεγάλο πλῆθος  λαοῦ μ’αὐτὲς τὶς  ἐλάχιστες  τροφές;  Μὲ  τὴ λογική, βέβαια,  οὐδέποτε μποροῦσε  νὰ  συμβεῖ ἕνα τέτοιο μέγα θαῦμα.  Μὲ   τὴ  παντοδυναμία ὅμως   τοῦ  Χριστοῦ μας  ὅλα  εἶναι δυνατά. Γι’ αὐτὸ καὶ   ὁ Χριστός,  ὡς  ὁ Γνήσιος Διδάσκαλος,  ὁ  ὁποῖος  καὶ θαυματουργεῖ παντοιοτρόπως    ἔδωσε ὑλικὴ   καὶ   πνευματικὴ τροφὴ σ’ὅλους  τοὺς  Ἰουδαίους  ποὺ  πεινοῦσαν   ἀπὸ    τὴ  ζωογόνο διδασκαλία του,  κάνοντας,  παράλληλα,  καὶ τὸ θαῦμα  τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν πέντε ἄρτων καὶ  τῶν δύο ἰχθύων στὴν ἔρημο.

Γι’ αὐτὸ καὶ μεῖς ὅλοι οἱ χριστιανοί, ἄς  εἴμαστε  ἀδελφοί μου,  λιτοὶ καὶ ἁπλοὶ στὴ διατροφή μας.  Καὶ ἄς  μὴ  θέλουμε τὰ  σπίτια  μας  νὰ  εἶναι γεμάτα  ἀπὸ  πολλὰ  ὑλικὰ  ἀγαθά, τὴ  στιγμὴ  μάλιστα  ποὺ  στὴ  γειτονιά μας ἐνδέχεται  νὰ  ὑπάρχουν  καὶ πολλοὶ πτωχοὶ οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο τὶς  δικές  μας  τροφὲς  δὲν ἔχουν,   ἀλλὰ οὔτε  καὶ  ἕνα πιάτο φαγητὸ  δὲν  ἔχουν γιὰ  νὰ  συντηρηθοῦν στὴ ζωή. Οἱ  περισσότεροι ἄνθρωποι τῆς  ἐποχῆς  μας  ζοῦν δυστυχῶς γιὰ νὰ  τρῶνε, καὶ δὲν τρῶνε γιὰ  νὰ  ζοῦνε.

Ἐνῶ  ὁ λόγος  τοῦ ἀπ. Παύλου: «ἔχοντες διατροφὰς καὶ σκεπάσματα  τούτοις  ἀρκεσθησόμεθα», (Α΄Τιμ. 6, 8) γινώμαστε  καὶ κοιλιόδουλοι  κάνοντας  «θεὸ»  τὴν  κοιλιά μας. (Φιλ. 3,19) Καὶ ὄχι  μόνο  κοιλιόδουλοι καὶ  ἀκρατεῖς  στὶς  σατανικὲς  ὀρμὲς γινώμαστε, χωρὶς  νὰ  ἀγωνιζώμαστε  μὲ  τὴν ἐγκράτεια  τῶν παθῶν, ἀλλὰ  ζοῦμε  πολυτελῶς  στοιχιζόμενοι πίσω  ἀπὸ τὶς  ἐπιταγὲς  τῆς σύγχρονης  «θεᾶς» μόδας.  Οἱ  χριστιανοί,  ἑπομένως,  πρέπει νὰ  ζοῦμε  μόνο μὲ  τὰ  λίγα  καὶ ἀπαραίτητα  ὑλικὰ  ἀγαθά.

Δὲν φθάνει ὅμως μόνο  νὰ  εἴμαστε ἁπλοὶ καὶ λιτοὶ στὴ  ζωή μας,  ἀλλὰ χρειάζεται  νὰ  ζητοῦμε  καὶ τὴν εὐλογία  τοῦ  Θεοῦ  στὴ ζωή μας. Ὅπως  ὁ Κύριος  στὴν  ἔρημο  πῆρε  τοὺς  ἄρτους  καὶ  τοὺς  ὕψωσε,   παρακαλώντας  τὸν Οὐράνιο  Πατέρα  Του νὰ  κάνει  δι’ Αὐτοῦ (τοῦ  Χριστοῦ)  τὸ θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν  πέντε  ἄρτων καὶ δύο ἰχθύων, ἔτσι  καὶ μεῖς  πρὶν  ἀρχίσουμε  κάθε  μας γεῦμα ἤ δεῖπνο  ἤ  πρωϊνὸ  φαγητὸ ἄς  ζητοῦμε  τὴν  εὐλογία  τοῦ Θεοῦ  μας.     Καὶ  ἐπειδὴ ὁ ἄνθρωπος  εἶναι  ψυχοσωματικὴ ὀντότητα  ὀφείλουμε  νὰ  παρακαλοῦμε  τὸ Θεὸ νὰ εὐλογεῖ ὄχι μόνο τὸ σῶμα  μας  ἀλλὰ καὶ τὴν ἀθάνατη ψυχή μας.   «Εἴτε  οὖν  ἐσθίετε, εἴτε πίνετε, εἴτε  τι ποιεῖτε, πάντα  εἰς δόξαν Θεοῦ ποιεῖτε» (Α΄Κορ. 10,31)  μᾶς  λέει  ὁ ἀπ. Παῦλος.   Ὅ, τι  θὰ κάμνετε,  δηλαδή,  πρέπει νὰ  τὰ  κάνετε  μόνος  εἰς  δόξαν τοῦ Θεοῦ μας,  μᾶς  λέει ὁ ἀπ. Παῦλος.

Καὶ τὸ τρίτο  ποὺ μᾶς  ζητᾶ  ὁ Κύριος διὰ τοῦ  θαύματος  αὐτοῦ εἶναι  τὸ νὰ  εἴμαστε  οἰκονόμοι  καὶ ὄχι σπάταλοι. Στὴν  ἐποχή μας,   δυστυχῶς, βλέπουμε  νὰ  γίνωνται καὶ πολλὲς  ἀσυλώγιστες  σπατάλες, ὅταν  στὴν  Ἀφρικὴ ἤ ἀλλοῦ  στὸν κόσμο μας  μπορεῖ καὶ δίπλα μας  νὰ βρίσκωνται  ἄνθρωποι  οἱ ὁποῖοι  δὲν  ἔχουν οὔτε  ὅσα ἔχουμε ἐμεῖς  οἱ πτωχοὶ συνάνθρωποί τους. 

Ὅπως ὁ Χριστὸς  συνέλεξε  τὰ  περισσεύματα  τῶν  κλασμάτων, ποὺ ἦταν  12  κοφίνια  πλήρη,  ἔτσι  καὶ μεῖς  αὐτὸ ποὺ μᾶς  περισσεύει νὰ μὴν  τὸ πετᾶμε ἀλλὰ  νὰ  τὸ δίδουμε ὡς  ἐλημοσύνη  στοὺς  ἐνδεεῖς  συνανθρώπους μας.  Ἄν  οἱ  συμφεροντολόγοι  ἀγρότες  μας  δὲν ἔβαζαν  στὶς  χωματερὲς  τὰ  φροῦτα  ποὺ δὲν  πουλοῦνταν στὶς  ἀγορὲς  τῆς  Εὐρώπης  θὰ  λύνονταν  καὶ πολλὰ  ἄλλα  οἰκονομικὰ  προβλήματά  μας.  Δὲν  μᾶς  θέλει  ὁ Χριστός, βέβαια,  τσιγκούνηδες, διότι ἡ  τσιγκουνιὰ  εἶναι ἀλληλένδετη  μὲ τὴν  φιλαργυρία, ἀλλὰ μᾶς  θέλει   οἰκονόμους γιὰ  νὰ  εἴμαστε κατόπιν καὶ  ἄνθρωποι   ἐλεημοσύνης.     Πολλοί, ὅμως, ἀδελφοί μοιυ,  λησμονοῦμε ἀκόμα  καὶ  τὸ λόγο  τοῦ  ἀπ. Παύλου, ὁ ὁποῖος  λέει: «τὸ δικό μας  περίσσευμα πρέπει νὰ  καλύπτει τὸ ὑστέρημα  τῶν ἄλλων ἀνθρώπων».  (Β΄Κορ. 8,14)  Τὸ δικό μας  δηλαδὴ περίσσευμα  ἀνήκει  στοὺς  πτωχοὺς καὶ  ἀναξιοπαθοῦντες  συνανθρώπους μας.

Ἀδελφοί μου! Αὐτὸ τὸ θαῦμα τοῦ  Γλυκύτατου  Διδασκάλου μας  Ἰησοῦ Χριστοῦ· αὐτὸ τὸ  θαῦμα  τοῦ   πολλαπλασιασμοῦ τῶν πέντε  ἄρτων καὶ  δύο ἰχθύων  στὴν ἔρημο μᾶς  διδάσκει  καὶ σὲ  μᾶς  ποιὰ  πρέπει νὰ εἶναι  ἡ στάση μας  ἔναντι τῶν  βιοτικῶν ἀγαθῶν. Μᾶς  λέει λοιπόν, ὀ Χριστὸς  νὰ  ζοῦμε  μὲ λιτότητα  καὶ ἁπλότητα,   ὅπως  ζοῦσε ὁ  Χριστὸς  καὶ  οἱ  ἅγιοι Ἀπόστολοι. Νὰ  ζητοῦμε ἀκολούθως  τὴν εὐλογία  τοῦ Θεοῦ γιὰ  ὅλα  τὰ  χριστιανικὰ ἔργα  μας. Καὶ  τρίτον, νὰ  εἴμαστε  καὶ οἰκονόμοι  στὴ ζωή μας γιὰ νὰ  μποροῦμε ἀκολούθως  νὰ  ἐφαρμόζουμε καὶ τὴν  ἀρετὴ τῆς  ἐλεημοσύνης. Ἀμήν!