Ο Όσιος Στέφανος ο Ομολογητής ο Νέος

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και οι ευσεβείς γονείς του, Ιωάννης και Άννα, τον ανέθρεψαν κατά τον καλύτερο χριστιανικό τρόπο. Όταν μεγάλωσε, μορφώθηκε αρκετά και αργότερα  αναδείχθηκε ηγούμενος  στο περίφημο  όρος  του  Αγίου Αυξεντίου.

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος εναντίον των αγίων εικόνων, όχι μόνο δεν  συμμορφώθηκε με τις αυτοκρατορικές διαταγές, αλλά και χαρακτήρισε αιρετικούς  τους  εικονομάχους  βασιλείς.

Καταγγέλθηκε  στον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Κοπρώνυμο, ο οποίος ήλπιζε με την προσωπική του επιβολή, όταν τον έφερνε μπροστά του, να δαμάσει το φρόνημα του Στεφάνου. Συνέβη όμως το αντίθετο. Ο Στέφανος, από τους ανθρώπους με «πολλήν παρρησίαν εν πίστει τη εν Χριστώ Ιησού», δηλαδή  με πολλή παρρησία και θάρρος στο να διακηρύττει  την πίστη που ομολογούν όσοι είναι σε κοινωνία με τον Ιησού  Χριστό, ήλεγξε αυστηρά κατά πρόσωπο τον Κοπρώνυμο. Αυτός τότε τον έκλεισε στη φυλακή και μετά από μέρες διέταξε να τον θανατώσουν.
Αφού, λοιπόν, τον έβγαλαν από την φυλακή, άρχισαν να τον λιθοβολούν και  να τον κτυπούν  με βαρεία ρόπαλα. Ένα ισχυρό κτύπημα  στο  κεφάλι έδωσε τέλος στη ζωή του Στεφάνου, το 767 μ.Χ. Κατόπιν το σώμά του το έριξαν στην θάλασσα, αλλά ευλαβείς χριστιανοί που το βρήκαν όταν τα κύματα  το έφεραν στην παραλία, το έθαψαν με την αρμόζουσα τιμή.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.          
Θείαν ἄσκησιν, ἐνδεδειγμένος, σκεῦος γέγονας, δικαιοσύνης, διαπρεπῶν ταῖς σεπταῖς ἀναβάσεσι· καὶ τοῦ Χριστοῦ τὴν Εἰκόνα σεβόμενος, μαρτυρικῆς ἠξιώθης φαιδρότητος. Θεῖε Στέφανε, ἐν ὅπλῳ ἡμᾶς στεφάνωσον, τῆς θείας εὐδοκίας τοὺς ὑμνοῦντάς σε.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Τὸν τῆς Τριάδος ἐραστὴν καὶ μύστην ἔνθεον

Ὡς ἐν ἀσκήσει καὶ ἀθλήσει διαλάμψαντα

Στεφανώσωμεν τῶν ὕμνων τῷ θείῳ στέφει·

Τοῦ Χριστοῦ γὰρ τὸ ἐκτύπωμα σεβόμενος

Τῶν ἀνόμων καταβέβληκε τὸ φρύαγμα.         
Ὅθεν εἴπωμεν, χαίροις ἔνδοξε Στέφανε.

Μεγαλυνάριον.
Αἷμα τῆς ἀθλήσεως τῆς σεπτῆς, ἱδρῶσι κεράσας, θεοφόρε ἀσκητικοῖς, ὡς εὔπνοον μύρον, τὴν παναγίαν κρᾶσιν, προσήγαγες τῷ Λόγῳ, Ὅσιε Στέφανε.