Ο Άγιος Ῥωμανός

Έζησε στις αρχές του 4^ου αιώνα μ.Χ. Επειδή ο έπαρχος Αντιοχείας Ασκληπιάδης  φώναζε  και  βλασφημούσε  κατά  του  Ιησού Χριστού, η πιστή  καρδιά  του  Ῥωμανού  πήρε  φωτιά  από  ιερή  αγανάκτηση  εναντίον του.

Και  κάποια  μέρα,  καιροφυλάκτησε  την  στιγμή  που  ο  έπαρχος  θα έμπαινε  στο  ναό  των  ειδώλων,  και   του  είπε  κατά    πρόσωπο:  «τα είδωλα  δεν  είναι  θεοί».  Οργισμένος  ο  ειδωλολάτρης  άρχοντας,  διέταξε και  έκοψαν  τη  γλώσσα  του  Ῥωμανού.  Αλλά  ο  Θεός  με  θαύμα, διατήρησε την λαλιά στον Ῥωμανό  και  χωρίς  την  γλώσσα  του.  Έτσι  όταν τον έκλεισαν στην φυλακή  κήρυττε τον Χριστό στους δεσμοφύλακες.
Οι  ειδωλολάτρες,  επειδή  δεν  μπορούσαν να  αντέξουν σ’ αυτά  τα θαύματα,  έπνιξαν  τον  γενναίο  μάρτυρα  (το  304 μ.Χ.). Αλλά  η  αλήθεια δεν πνίγεται. Αντίθετα οι διωγμοί  επιταχύνουν τον θρίαμβό της. Και  δεν πέρασαν πολλοί αιώνες και  τα είδωλα έπεσαν σ’ όλη την ρωμαϊκή αυτοκρατορία,  κατά  τον αληθινό  λόγο  του  Ῥωμανού, που  φωνάζει  και  στην  εποχή  των  σύγχρονων  ειδώλων,  ότι  «τα  είδωλα  δεν  είναι  θεοί».

Απολυτίκιον. Ήχος α’. Χορός Αγγελικός.    
Δυάς  η  ευκλεής,  των  κλεινών  Αθλοφόρων,  εδόξασε  λαμπρώς,  την  Αγίαν Τριάδα, ο  Πλάτων  ο  ένδοξος,  Ρωμανός  τε  ο  ένθεος,  εναθλήσαντες, και  τον εχθρόν καθελόντες· όθεν πάντοτε, υπέρ ημών δυσωπούσι,  τον  μόνον  Φιλάνθρωπον.

Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.    
Ως οπλίται άριστοι, της αληθείας, τον του ψεύδους άρχοντα, κατετροπώσασθε  στερρώς,  συν  Ῥωμανώ  Πλάτων  ένδοξε,  της  ευσεβείας τον  λόγον  κηρύξαντες.

Μεγαλυνάριον.
Πλάτος ευσεβείας διατρανοί, Πλάτων ο θεόφρων, τη στενώσει των αικισμών, πίστεως  δε ρώμην, ο Ῥωμανός εκλάμπει, και  άμφω το του Λόγου, πάθος  δοξάζουσι.