Ο Άγιος Παύλος ο νέος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Για  τον  Πατριάρχη  Παύλο  δεν έχουμε σαφείς και συγκεκριμένες πληροφορίες. Μερικοί  νομίζουν  ότι  πρόκειται  για  τον  Παύλο  τον  Γ’.

Αυτός πατριάρχευσε το 686 – 693. Προήδρευσε της Πανθέκτης λεγομένης Συνόδου. Άλλοι  νομίζουν,  ότι  πρόκειται  για  τον  Πατριάρχη  Παύλο  τον Δ’.  Αυτός  καταγόταν από  την  Κύπρο  και  έλαμψε, κατά  τον  Θεοφάνη,  στα  λόγια  και  στα  έργα.  Ανέβηκε στον  θρόνο  το  770,  παραιτήθηκε  δε  στα  τέλη  Αυγούστου  του  784  και  αποσύρθηκε στη  Μονή  Φλώρου,  όπου  έζησε  σαν  απλός  μοναχός  μόνο  δυο  ή  τρεις  μήνες  από την  παραίτησή  του.

Ανήκε  στους  ζηλωτές  της  Ορθοδοξίας  και  διακρίθηκε  για  τις  ελεημοσύνες  του.

(Ἡ μνήμη του, σεε ορισμένους Συναξαριστές, περιττώς επαναλαμβάνεται και  την 2^α  Σεπτεμβρίου).

Απολυτίκιον.  Ήχος  γ’. Την  ωραιότητα.    
Μύσται  ουράνιοι  αποδεικνύμενοι,  θείοι  εκφάντορες  τω  κόσμω  ώφθητε,  την Εκκλησίαν  του  Χριστού,  ποιμάναντες  θεαρέστως,  ιερέ  Αλέξανδρε,  της  Τριάδος  ο πρόμαχος,  Ιωάννη  ένδοξε,  ο  της  χάριτος  τρόφιμος,  και  Παύλε  Ιερέων  ακρότης· όθεν  υμάς  ανευφημούμεν.

Κοντάκιον. Ήχος  γ’. Η  Παρθένος  σήμερον.         
Την  τριάδα  σήμερον,  Ιεραρχών των Οσίων, ιεροίς εν άσμασιν, εγκωμιάσωμεν πάντες· ούτοι γαρ, ως οικονόμοι  των απορρήτων, νέμουσι, χάριν  αέναον  τοις  βοώσιν,  ω Αλέξανδρε παμμάκαρ, και  Ιωάννη,  συν  Παύλω  χαίρετε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις  των Πατέρων  τριάς  σεπτή,  Αλέξανδρε  μάκαρ,  συν  τω  Παύλω  τω ευκλεεί, και  τω  Ιωάννη,  η  τρίφωτος  λυχνία,  η  πάσαν  Εκκλησίαν,  καταπυρσεύουσα.