Μνήμη εισόδου της αχειροτεύκτου μορφής του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού

Ο  Σ. Ευστρατιάδης,  για  την  περίπτωση  αυτή, γράφει  τα  εξής,  στο  Αγιολόγιό  του: «Η  της αχειροποιήτου εικόνος του Χριστού ανακομιδή εκ της  Εδέσσης, ένθα εφυλάττετο  μετά  της  επιστολής  του  Αυγάρου,  εγένετο  επί  της  βασιλείας  Ρωμανού του  Λεκαπηνού  τφ  944  και  κατετέθη  εις  τον  εν  Βλαχέρναις  ναόν  της  Θεοτόκου,  εξ ού  μετετέθη  εις  τον  εν  Φορώ  ναόν  της  Θεοτόκου.  Κατά  δε  το  967  Νικηφόρος  ο Φωκάς  μετεκόμισεν  εξ  Εδέσσης  και  την  κέραμον, εφ’ ής  απετυπώθη  ωσαύτως  η εικών  του  Χριστού,  δια  το  είναι  ταύτην πλησίον της αχειροποιήτου εικόνος εν  Εδέσση εν τω αυτώ  τόπω. Την περί της εικόνος παράδοσιν διέσωσεν ο Ιστορικός Ευσέβιος (Εκκ. Ιστ. βιβλ. Α’, κεφ. ιγ’). Η  εικών απεστάλη  υπό  του Κυρίου  προς τον τοπάρχην  Εδέσσης Αύγαρον  δια του αποστόλου  Ανανίου  μετ’  επιστολής  του  Κυρίου προς  τον  Αύγαρον  εις  απάντησιν  προηγουμένης  επιστολής  του  τοπάρχου.  (ίδ. Ταύτας  εν  τοις  Μηναίοις  και  εν  τοις  Συναξαρισταίς)».

Απολυτίκιο. Ήχος β’.      
Την άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν αγαθέ, αιτούμενοι συγχώρησιν, των πταισμάτων ημών,  Χριστέ ο Θεός· βουλήσει γαρ ηυδόκησας σαρκί, ανελθείν εν τω Σταυρώ, ίνα  ρύση  ούς  έπλασας,  εκ  της  δουλείας του  εχθρού· όθεν ευχαρίστως βοώμέν  σοι·  Χαράς  επλήρωσας  τα  πάντα, ο  Σωτήρ  ημών,  παραγενόμενος  εις  το σώσαι  τον  κόσμον.

Κοντάκιον. Ήχος β’. Τους ασφαλείς.
Την θεαυγή, της σης Μορφής εμφέρειαν, ζωαρχικάς, μαρμαρυγάς  αστράπτουσαν,  εξ Εδέσσης εδεξάμεθα, ώσπερ φορέα πάσης δόσεως· Συ γαρ την σην εικόνα μορφωσάμενος,  αυτήν  προς  το  αρχέτυπον  ανήγαγες,  ο  μόνος  υπάρχων  πολυέλεος.

Μεγαλυνάριον.
Ήκεν  εξ Εδέσσης η  ση  Εικών, εν τη βασιλίδι,  κομισθείσα περιφανώς, και  της σης προνοίας,  εκλάμπει  τας  ακτίνας,  ηλιακός  ως  δίσκος,  ημίν  Φιλάνθρωπε.