Αποτομή Κεφαλής Ιωάννου Προδρόμου

«Ουκ  εξεστί  σοι  έχειν,  την  γυναίκα  του  αδελφού  σου».  Δεν  σου  επιτρέπεται  από  το νόμο  του  Θεού  να  έχεις  την  γυναίκα  του  αδελφού  σου,  ο  οποίος  ζει  ακόμα.  Λόγια του  Τιμίου  Προδρόμου,  που  αποτελούσαν  μαχαιριές  στις  διεφθαρμένες  συνειδήσεις του  βασιλιά  Ηρώδη  Αντίπα  και  της  παράνομης  συζύγου  του  Ηρωδιάδος,  που  ήταν, γυναίκα  του  αδελφού  του  Φιλίππου.

Ο  Ηρώδης,  μη  ανεχόμενος  τους  ελέγχους  του  Προδρόμου,  τον  φυλάκισε.  Σε κάποια  γιορτή  όμως  των  γενεθλίων  του,  ο  Ηρώδης υποσχέθηκε με  όρκο  να  δώσει στην κόρη της Ηρωδιάδος ότι ζητήσει, διότι του άρεσε πολύ ο χορός της. Τότε η αιμοβόρος  Ηρωδιάς είπε στην κόρη της να ζητήσει στο πιάτο το κεφάλι του Ιωάννη. Πράγμα  που  τελικά  έγινε.

Έτσι, ο  ένδοξος Πρόδρομος του  Σωτήρος θα παραμένει στους αιώνες υπόδειγμα σε όλους όσους θέλουν να υπηρετούν την αλήθεια και να αγωνίζονται κατά  της διαφθοράς, ανεξάρτητα από κινδύνους και θυσίες.       
Και  να  τι  λένε  οι  24  πρεσβύτεροι  της Αποκάλυψης στον Θεό για τους διεφθαρμένους: «ήλθεν... ο καιρός των εθνών κριθήναι... και διαφθείραι τους διαφθείροντας  την  γην.»  ΄Ηλθε, δηλαδή, ο  καιρός  της  ανάστασης  των  νεκρών  για να  κριθεί  ο  κόσμος και  να  καταστρέψεις (Θεέ μου) εκείνους,  που  με  τη  διεφθαρμένη ζωή  τους διαφθείρουν και  καταστρέφουν την γη.

Απολυτίκιο. Ήχος  β’.

Μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων· σοι δε αρκέσει η μαρτυρία του Κυρίου  Πρόδρομε· ανεδείχθης  γαρ  όντως  και  Προφητών  σεβασμιώτερος,  ότι  και   εν  ρείθροις  βαπτίσαι κατηξιώθης τον κηρυττόμενον.  Όθεν της  αληθείας  υπεραθλήσας,  χαίρων  ευηγγελίσω και τοις εν  Άδη, Θεόν φανερωθέντα  εν  σαρκί,  τον  αίροντα  την  αμαρτίαν  του  κόσμου,  και παρέχοντα  ημίν  το  μέγα έλεος.

Έτερον Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.         
Ως πάντων υπέρτερος, των Προφητών αληθώς, αυτόπτης και Πρόδρομος, της παρουσίας  Χριστού,  Προφήτα  γεγένησαι,  όθεν  και  παρ’  Ηρώδου,  εκτμηθείς  σου  την Κάραν,  έδραμες  τοις  εν  Άδη,  προκηρύξαι  το  λύτρον  διο  σε  Ιωάννη  Βαπτιστά,  ποθώ γεραίρομεν.

Κοντάκιον   Ήχος πλ. α’.           
Η  του  Προδρόμου ένδοξος απoτομή,  οικονομία  γέγονέ  τις  θεϊκή,  ίνα  και  τοις  εν  Άδη,  του Σωτήρος  κηρύξη  την  έλευσιν.  Θρηνείτω  ούν  Ηρωδιάς,  άνομον  φόνον  αιτήσασα·  ου νόμον γαρ  τον  του  Θεού,  ου  ζώντα  αιώνα  ηγάπησεν,  αλλ’  επίπλαστον  πρόσκαιρον.

Μεγαλυνάριον.
Κάν ετμήθης Κάραν ω  Βαπτιστά, φθέγγεται  η  γλώσσα,  τον  Ηρώδην ελέγχουσα· Λόγου την  φωνήν  σε,  σιγήσαι  γαρ  ουκ  έδει,  αλλά  και  τοις  εν  Άδη,  Χριστόν  κηρύξασθαι.