Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού

Κατά  την  διήγηση  των  Ευαγγελιστών, ο Κύριος μας  Ιησούς Χριστός πήρε  από  τους μαθητές  τον  Πέτρο,  τον  Ιωάννη  και  τον  Ιάκωβο  και  ανέβηκε  στο  όρος  Θαβώρ  για να προσευχηθεί.

Οι  τρεις  μαθητές  Του,  όπως  ήταν  κουρασμένοι  από  τη  δύσκολη ανάβαση  στο  Θαβώρ  και ενώ  κάθισαν  να  ξεκουραστούν,  έπεσαν  σε βαθύ  ύπνο.  Όταν, όμως, ξύπνησαν, αντίκρισαν  απροσδόκητο  και  εξαίσιο  θέαμα.  Το  πρόσωπο  του  Κυρίου  άστραφτε  σαν  τον ήλιο, και τα φορέματά Του ήταν λευκά σαν το φως. Τον περιστοίχιζαν δε  και συνομιλούσαν  μαζί  Του  δύο  άνδρες,  ο  Μωϋσής  και  ο  Ηλίας.

Αφού  οι  μαθητές  συνήλθαν  κάπως  από   την  έκπληξη,  ο  πάντα ενθουσιώδης,  Πέτρος,  θέλοντας να   διατηρηθεί  αυτή  η  αγία μέθη που  προκαλούσε  η  ακτινοβολία  του  Κυρίου,  ικετευτικά  είπε να στήσουν  τρεις  σκηνές. Μία για τον Κύριο,  μία  για  το  Μωϋσή  και  μία  για τον  Ηλία.  Πριν  προλάβει,  όμως, να τελειώσει  την  φράση  του,  ήλθε  σύννεφο  που  τους σκέπασε  και  μέσα  απ’  αυτό  ακούστηκε  φωνή  που  έλεγε:  «Ούτος εστίν ο υιός  μου  ο αγαπητός, αυτού ακούετε». Δηλαδή,  Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, που τον  έστειλα για να σωθεί ο κόσμος. Αυτόν να ακούτε.
Οφείλουμε,  λοιπόν,  και  εμείς  όχι  μόνο  να  Τον  ακούμε,  αλλά  και  να Τον  υπακούμε.  Σε οποιοδήποτε  δρόμο  μας  φέρει,  είμαστε  υποχρεωμένοι  να  πειθαρχούμε.

Απολυτίκιον.  Ήχος  βαρύς.     
Μεταμορφώθης  εν  τω  όρει,  Χριστέ  ο  Θεός,  δείξας  τοις  Μαθηταίς  σου,  την  δόξαν  σου καθώς  ηδύναντο·  λάμψον  και  ημίν  τοις  αμαρτωλοίς,  το  φως  σου  το  αΐδιον,  πρεσβείαις της  Θεοτόκου,  Φωτοδότα  δόξα  σοι.

Κοντάκιον. Αυτόμελον.  Ήχος βαρύς.           
Επί του όρους  μεταμορφώθης, και ως εχώρουν οι  Μαθηταί  σου,  την  δόξαν  σου  Χριστέ  ο Θεός εθεάσαντο· ίνα όταν  σε  ίδωσι  σταυρούμενον,  το  μεν  πάθος  νοήσωσιν  εκούσιον, τω δε  κόσμω  κηρύξωσιν,  ότι  συ  υπάρχεις  αληθώς,  του  Πατρός  το  απαύγασμα.

Μεγαλυνάριον.
Θέλων  επιδείξαι  τοις  Μαθηταίς, δύναμιν  εξ  ύψους,  και  σοφίαν  παρά  Πατρός,  εν  όρει ανήλθες,  Χριστέ  τω  Θαβωρίω,  και  λάμψας   ως  Δεσπότης,  τούτους  εφώτισας.