Ο Άγιος Θεράποντας ο Ιερομάρτυρας Επίσκοπος Κύπρου

Ο μακάριος  αυτός  άνδρας, καταγόταν  από  την  χώρα  των  Αλεμάνων  (Δουκάτο  στην περιοχή  της  Γερμανίας),  από   ευγενείς  και ευσεβείς  γονείς. Καταφρόνησε  όλες  τις  ανάγκες  της ζωής γιατί εκπαιδεύτηκε στα  Ιερά Γράμματα κατανοώντας τα  πλήρως.  Περνούσε  κάθε  ημέρα, όλο  τον  χρόνο του  στις  ιερές  Εκκλησίες,  μελετώντας  τις  Γραφές.  Η  ζωή  του  ήταν  πολύ  λιτή  και απλή. Ήθελε να αρέσει στον Θεό και για να αποκτήσει την επίδοση των αρετών, σκληραγωγούσε  τον  εαυτό  του  σε  εγκράτεια  και  πολλούς  αγώνες.  Έγινε  ένθερμος  κήρυκας  του Χριστού.  Ο  Επίσκοπος  της  Αλεμανίας  τον  κάλεσε –  αφού  έμαθε  για  την  ζωή  του – και  με  την συνεργεία  της  Θείας  Πρόνοιας  και  την  ψήφο  του  λαού  χειροτονήθηκε  Επίσκοπος. Αξίζει  να σημειωθεί,  ότι  ο  Άγιος  Θεράπων  δεν  το  επιθυμούσε  αυτό,  αλλά  υπάκουσε  στην  εντολή  της Θείας Χάριτος και εγκαταστάθηκε  στην πατρίδα  του  με  τον  βαθμό  του  Επισκόπου. Λάμπρυνε το   αξίωμά του,  έγινε  διδάσκαλος  της  Ορθοδοξίας  και  ακριβής  στον  λόγο  του. Μετέστρεψε πολλούς  από  διάφορες  αιρέσεις  πίσω  στην  Αληθινή  Πίστη  της  Ορθοδοξίας.

Επειδή ποίμανε θεάρεστα  για  πολλά χρόνια το ποίμνιο του Χριστού,  ο  Διάβολος, κήρυξε βρώμικο πόλεμο κατάρα της  Εκκλησίας  του  Χριστού,  για  την  προσκύνηση  των  Αγίων  Εικόνων.  Ο Άγιος  Θεράπων  αντιτάχθηκε  και  άσκησε  κριτική  στους  εικονομάχους  αποκαλώντας  αυτούς αιρετικούς, άθεους και  ασεβείς. Εκείνοι, μη ανεχόμενοι τις ύβρεις του Αγίου, τον  συκοφάντησαν και  τον  φυλάκισαν  και  με  σιδερένια  νύχια  έσκιζαν  το  σώμά του.  Ο  Άγιος,  τα υπέμεινε  όλα  αυτά με  χαρά  και  έλεγε  στους  βασανιστές  του  «Για την Αγία Εικόνα του  Χριστού,  είμαι  έτοιμος  ακόμα και κομμάτια να γίνω». Καὶ αυτοί έδεσαν χειροπόδαρα και   φυλάκισαν  τον  Άγιο,  τοποθετώντας μάλιστα και μεγάλη φρουρά έξω από το κελί του. Και ενώ οι θύρες του κελιού του  ήταν σφραγισμένες,  Άγγελος  Κυρίου  παρουσιάστηκε  στον  Άγιο  τρεις  φορές   και  αφού  του  έλυσε  τα δεσμά και του γιάτρεψε τις πληγές, του είπε:  «Σήκω και μη φοβάσαι τίποτα.  Ακούστηκε  η προσευχή σου  γνήσιε  Μαθητή  του  Χριστού». Το  επόμενο  πρωί,  οι  φρουροί  έβγαλαν  τον  Άγιο  από το κελί του, τον χτυπούσαν και τον χλεύαζαν. Ο  Άγιος αμέσως τους είπε:  «επειδή με ειρωνεύεστε  και  παραμένετε  αδιόρθωτοι  και με  βρίζετε,  έφθασε  σε  σας  η  οργή  του  Κυρίου,  και  θα γίνετε  όλοι  παράλυτο,  ώστε  από  σας,  να  σωφρονιστούν  και  οι  υπόλοιποι». Μόλις τελείωσε τον λόγο του, σχηματίστηκε στον ουρανό ένα είδος αστραπής που άφησε μεγάλο κρότο, και παρέλυσε  τους  φρουρούς,  και  με  την  βοήθεια  του  Αγγέλου  του  Κυρίου,  δραπέτευσε  ο  Άγιος  και μεταφέρθηκε  από  την  Αλεμανία  στα  Ιεροσόλυμα, μέσα  σε  μία  νύχτα.  Αφού  επισκέφτηκε  όλα τα Ιερά προσκυνήματα για δική του ωφέλεια, κατέπληξε πολλούς, με  πολλά  θαύματα  και σημεία  που  έκανε  και  ανακηρύχτηκε  από  τους  κατοίκους  ως  Μέγας  και  Θαυματουργός.

Ένα από τα πιο σημαντικά θαύματα που έκανε ο Άγιος Θεράπων, έγινε στην Ιερουσαλήμ,  όταν  συνάντησε  τυχαία  στον  δρόμο  μία  τελετή  ταφής  ενός  μικρού  παιδιού.  Ο Άγιος,  σπλαγχνίσθηκε  τη  μάνα  του  παιδιού  που  «αμέτρως  εκόπτετο».  Πλησίασε  την  σωρό  του νεκρού  παιδιού,  και  άπλωσε  το δεξί του  χέρι  προς  αυτήν  και  είπε:  «Σήκω,  στο  όνομα  του  Ιησού Χριστού, τον  οποίον  οι  άνομοι  Εβραίοι  σταύρωσαν,  επί  ηγεμονίας  Ποντίου  Πιλάτου».  Ο    λόγος  του Αγίου,  αμέσως  ανέστησε  το  νεκρό  παιδί  και  έμειναν  όλοι  έκπληκτοι. Η  μάνα του παιδιού, προσκύνησε  τα  ίχνη του  Αγίου  και  με  αναφιλητά  τον  παρεκάλεσε  να  την   βαπτίσει  μαζί  με  το παιδί της και να αναγεννηθεί  στην  Ορθοδοξία. Μετά το  γεγονός αυτό, όλος ο  κόσμος διατυμπάνιζε  παντού  αυτό  το   μέγα  θαύμα  που  τέλεσε  ο  Άγιος.

Ο  Άγιος,  έμεινε  πολλά  χρόνια  στα  Ιεροσόλυμα  και  τελούσε  πλήθος  θαυμάτων  σε  όλον τον  κόσμο,  με  την  επίκληση  του  ονόματος  του  Χριστού.  Βλέποντας  όμως  τον  κόσμο  να  τον τιμάει  και  έχοντας  ήδη  γίνει  αρκετά  γνωστός  σε  όλη  την  εκεί  περιοχή,  αποφάσισε  να  αφήσει  τα Ιεροσόλυμα  και  να  πάει  κάπου  μακριά  για  να  αποφύγει  την  δόξα.  Μπήκε  σε  ένα  πλοίο  και  πήγε στην  Κύπρο.  Όμως  η  φήμη  του  ήταν  τόσο  μεγάλη,  που  είχε  φθάσει  ακόμα  και  στην  Κύπρο. Φιλοξενήθηκε  από  κάποιον  Σώσιο  ο  οποίος  μαζί  με την γυναίκα του  ήταν  φιλάσθενοι.  Η γυναίκα του ήταν κατάκοιτη στο κρεβάτι για εννέα χρόνια με υψηλό πυρετό. Βλέποντας  ο  Άγιος την  καλοσύνη  τους,  τους  έδωσε  την  πολυπόθητη  υγεία.  Και  άλλοι  πολλοί  ασθενείς,  όταν  το έμαθαν παρακαλούσαν τον Άγιο να τους θεραπεύσει και ο Άγιος, βάζοντας τα χέρια του  επάνω στα κεφάλια τους, θεράπευε  όλες τις ασθένειες, κηρύττοντας  σε  όλον  τον  κόσμο  την  Αληθινή Πίστη  της  Ορθοδοξίας, ασκώντας  έλεγχο  και  κριτική  στους  Αιρετικούς  που  πολεμούσαν  την προσκύνηση των Αγίων Εικόνων.  Ο  Άγιος  Θεράπων  ήταν  απόλυτος  σε  ό,τι  αφορούσε  τέτοια θέματα  (γι’  αυτό  και   η  εικόνα  του,  κάνει  πολλά  θαύματα).

Κάποια στιγμή, ενώ ο  Άγιος  έδινε  τον  αγώνά  του  εναντίον  των  αιρετικών  σε  δημόσιο χώρο, κάποιος  αυθάδης  αιρετικός  μη  μπορώντας  να  αντιμετωπίσει  τον  Άγιο, τον  χτύπησε  στο πρόσωπο και τον έριξε καταγής. Μετά  από  μερικές  ημέρες, νιώθοντας  τύψεις  για  την  μεγάλη διαφορά ηλικίας που τους χώριζε και για την βία που άσκησε στο πρόσωπο του  γέροντα,  ζήτησε από  τον  Άγιο  να  τον  συγχωρέσει.  Ο  Άγιος  τον  κάλεσε  να  ασπασθεί  τις  Ιερές  εικόνες  και  να αρνηθεί  την  αίρεση.  Εκείνος  δεν  δέχθηκε  και  ο  Άγιος δεν  τον  συγχώρεσε,  διώχνοντάς  τον  από κοντά του «επαρασάμενος αυτόν είναι κεχωρισμένον της δόξης του  Χριστού».  Είχε  δει  σε  όνειρο, τον Κύριο  σε  νηπιακή  ηλικία,  να  φοράει  έναν  χιτώνα  λευκό  αλλά  σκισμένο  από  την  κορυφή  ως τα πόδια και να τον πληροφορεί  ότι  αυτός ο  Αιρετικός  και  οι  όμοιοί του  διέρρηξαν  τον  χιτώνα του  με  τα  πιστεύω  τους.  Όλη  η  κοινωνία  της  Κύπρου  έμεινε  έκπληκτη  με  το  θάρρος  και  την αρετή  του  Αγίου.

Ο  τότε Πρόεδρος του νησιού, αφού έμαθε για τον Άγιο, τον  κάλεσε  και  τον  παρακάλεσε να μείνει  εκεί  κοντά  του,  δίνοντάς  του  την  επισκοπή  της  Λάρνακας,  για  να  ωφεληθεί  όλος  ο κόσμος. Ο   Άγιος,  δέχθηκε  και  έγινε  Επίσκοπος  Κύπρου.  Όλοι  ήταν  χαρούμενοι  γιατί  εκτός  από Επίσκοπος,  ήταν  και  ο  Ανάργυρος  Ιατρός  του  Νησιού.

Μετά από πολλά χρόνια, έγινε επιδρομή των Αράβων στην Κύπρο, οι οποίοι  κατέκαυσαν όλα  τα  Μοναστήρια  και  τις  Εκκλησίες  και  έσφαξαν  πολλούς  κατοίκους  του  νησιού.  Και  τον Άγιο  Θεράποντα  τον  συνέλαβαν  στην  Εκκλησία  και  τον  αποκεφάλισαν  μπροστά  στην  Αγία Τράπεζα την ώρα που λειτουργούσε στις 14 Μαΐου. Ξαφνικά, μόλις έγινε αυτό, ουράνιες μελῳδίες  και  ένα  Άκτιστο  Φως  κύκλωσε  όλο  τον  χώρο  της  Αγίας  Τράπεζας.  Αυτό  το  θέαμα στους  πιστούς  τους  έδωσε  δύναμη,  ενώ  στους  Άραβες  προκάλεσε φόβο  και  τύψεις  γι’  αυτό  που έκαναν.  Το  σώμα  του  Αγίου  Θεράποντος  του  Ιερομάρτυρα  κηδεύτηκε  από  τους  πιστούς,  όπου και  χτίστηκε  ο  πρώτος  Ναός  του.

Έπειτα  από  μερικούς αιώνες,  και  λίγο πριν  επιτεθούν  ξανά  οι  Αγαρηνοί  στην  Κύπρο, εμφανίστηκε  σε  όνειρο  ο  Άγιος  και  έδωσε  εντολή  να  μεταφερθούν  τα  οστά του  στην Κωνσταντινούπολη, για  να  μην  πατηθούν  από  απίστους. Πράγματι,  τα  οστά  του μεταφέρθηκαν  στην  Πόλη  στις  27  Μαΐου,  όπου  έγινε  και ναός  προς τιμήν  του  και αναβλύζουν  θαύματα  σε  όποιον  επικαλείται  το  Πάνσεπτο  όνομά  του  και  τιμά  την  Αγία Εικόνα  του.

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.       
Θεραπεύσας  ενθέῳ  ζήλω  τον  Κύριον,  αληθώς  ανεδείχθης θεράπων τούτου πιστός·  διο δέδοσαι ημίν τοις τιμώσί σε, ακεσώδυνος πηγή, και πολυχεύμων ποταμός, θαυμάτων και  ιαμάτων,  Θεράπον  Ιερομάρτυς·  όθεν  σε  πάντες  μακαρίζομεν.

Κοντάκιον. Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.     
Τη ιερά και ζωηφόρω πηγή σου, πεποικιλμένη ποικιλία θαυμάτων, πάντες πιστοί προστρέχοντες πιστώς και ευλαβώς, πλούτον αρυόμεθα, εξαισίων θαυμάτων, και φαιδρώς γεραίρομεν, τους σεπτούς σου αγώνας, ούς περ  υπέστης υπέρ του Χριστού, Ιερομάρτυς  Θεράπον  θαυμάσιε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις ιερέων έμπνους εικών, Θεράπον  παμμάκαρ,  και  Μαρτύρων ο κοινωνός· χαίροις ο  πηγάζων, θαυμάτων  θεία  ρείθρα,  σοφέ  Ιερομάρτυς, τοις ευφημούσί   σε.