Ο Όσιος Συμεών ο εν τω Θαυμαστώ όρει

Ο  Όσιος  Συμεών γεννήθηκε  στην  Αντιόχεια,  από την οποία  καταγόταν και η μητέρα του Μάρθα,  ενώ  ο  πατέρας του  Ιωάννης  καταγόταν  από  την  Έδεσσα  και  έζησε  κατὰ τους χρόνους του αυτοκράτορος  Ιουστινιανού (527 – 565 μ.Χ.). Σε  ηλικία  έξι  ετών,  αφού έμεινε ορφανός από τον πατέρα του, ο οποίος φονεύθηκε μέσα στην οικία του που κατέρρευσε από σεισμό, με  θεία  υπόδειξη  οδηγήθηκε  στη  Σελεύκεια  και  παραδόθηκε στην πνευματική προστασία και καθοδήγηση του περίφημου για τις  αρετές  του  ασκητή Ιωάννου, ο  οποίος  ασκήτευε  κοντά  στο  όρος  του  χωριού  Πίλασα.  Από  αυτόν ο  Όσιος Συμεών διδάχθηκε τα υψηλά διδάγματα της Χριστιανικής πολιτείας. Μιμούμενος τον διδάσκαλό  του  ανήγειρε  στύλο  και  αφού ανήλθε επ’ αυτoύ, παρέμεινε προσευχόμενος επί δώδεκα έτη. Αφού διέπρεψε στην αρετή και οσιότητα και διακρίθηκε για την θερμότητα της πίστεως και τη διαφλέγουσα αυτόν αγάπη προς τον Θεό,  αξιώθηκε  παρ’ Αυτού  δια  της  χάριτος  της  προοράσεως  και  της  θεραπείας  κάθε  ασθένειας.

Έτσι προανήγγειλε την κοίμηση του διδασκάλου  του,  την  κοίμηση  του  Αρχιεπισκόπου Εφραίμ  (545 μ.Χ.),  τους  σεισμούς  της  Αντιόχειας  και  Κωνσταντινουπόλεως (557 μ.Χ.)  και άλλα  γεγονότα.

Αφού  κατήλθε από τον στύλο, μετέβη στο λεγόμενο Θαυμαστό όρος, όπου,  αφού  ίδρυσε μοναστήρι για τους μαθητές του, ανήγειρε για  τον  εαυτό  του  στύλο,  και  ανεβασμένος επί  αυτού  παρέμεινε  προσευχόμενος  επί  σαράντα  έτη.

Η φήμη της αγιοσύνης του είχε διαδοθεί σε όλη τη χώρα, πλήθος δε συνέρεε προς  αυτόν αιτώντας  την ίαση  και  την  ευλογία του.  Ο  δε  Επίσκοπος  Σελευκείας,  αφού  προσήλθε και ανέβηκε στον στύλο, τον χειροτόνησε Πρεσβύτερο.  
Έτσι θεοσεβώς, με κάθε σκληραγωγία,  αφού  έζησε ο Όσιος Συμεών, κοιμήθηκε με ειρήνη  το  590  μ.Χ.,  σε  ηλικία  ογδόντα  πέντε  ετών.

Απολυτίκιον. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.          
Ως αείφωτος λύχνος δωρεών της  ασκήσεως,  εν  τω  Θαυμαστώ  Πάτερ  Όρει, διαπρέψας ανέλαμψας, και κλίμακα εκ γης, προς ουρανόν, τον στύλόν σου υπέθου αληθώς, Συμεών θαυματοφόρε  τοις  ευσεβώς, προστρέχουσι  τη  Μάνδρα σου. Δόξα  τω  δεδωκότι σοι  ισχύν,  δόξα  τω  σε στεφανώσαντι,  δόξα  τω  ενεργούντι  δια  σου,  πάσιν  ιάματα.

Κοντάκιο. Ήχος β’. Τα άνω ζητών.    
Τα άνω ποθών, των κάτω μεθιστάμενος, και άλλον ουρανόν, τον  στύλον  τεκτηνάμενος, δι’ αυτού απήστραψας, των θαυμάτων την αίγλην  Όσιε, και Χριστώ τω  Θεώ  πρεσβεύεις απαύστως,  υπέρ  πάντων  ημών.

Μεγαλυνάριον.
Όρος κατοικήσας το Θαυμαστόν, τον εξ αιωνίων, απαυγάζοντα θαυμαστώς, ορέων Δεσπότην,  δοξάσας  θείοις  πόνοις,  λαμπρώς  εθαυμαστώθης,  Συμεών   Όσιε.