Ο Άγιος Σαβίνος ο Μάρτυρας

Ο  Άγιος Μάρτυς Σαβίνος  ή Σαβινιανός  γεννήθηκε  στην  Ερμούπολη  τἢς  Αιγύπτου  από  εύπορους  και  ευγενείς  γονείς. Διακρίθηκε για τον ιερό  του  ζήλο  και  την ευσέβειά  του.

Όταν  ο  αυτοκράτορας  Διοκλητιανός (284 – 305 μ.Χ.) διέταξε  διωγμό κατά  των  Χριστιανών,  ο έπαρχος Αρειανός  αναζήτησε τον Άγιο με σκοπό  να  τον  συλλάβει,  διότι  κήρυττε  με  παρρησία  τον  Χριστό. Όμως οι  Χριστιανοί της περιοχής, οι οποίοι τον θεωρούσαν στήριγμα και παραμυθία τους, τον έπεισαν  να  προφυλάξει  την  ζωή  του  προς  όφελος  της  Εκκλησίας.  Ο  Άγιος,  μαζί  με  άλλους  ευσεβείς Χριστιανούς, έφυγε έξω από την πόλη και  κρύφτηκε  σε κάποιο  οίκημα μακριά από την Ερμούπολη. 
Κάποια  μέρα  προσήλθε  στον  Άγιο  ένας  πτωχός,  ο  οποίος τον πλησίασε και  του  ζήτησε  τροφή.  Ο  Άγιος  τον  ελέησε. Εκείνος,  όμως, ως  άλλος Ιούδας, είπε στους ειδωλολάτρες: «Τι  μου  δίδετε;  Και  εγώ  θα υποδείξω  σε  εσάς τον Σαβίνο, που  ζητάτε». Και  αυτοί  έδωσαν  σε  αυτόν δύο νομίσματα. Και  αφού τον ακολούθησαν έφθασαν στο οίκημα, συνέλαβαν τον Σαβίνο, τον έδεσαν και τον οδήγησαν στον άρχοντα Αρειανό, ενώπιον του οποίου ο Άγιος  ομολόγησε τον Χριστό. Τότε τον κρέμασαν επί  ξύλου, του  έξυσαν  τις  σάρκες  και, τέλος, τον  έριξαν  στον  ποταμό  Νείλο,  όπου  βρήκε  μαρτυρικό  θάνατο,  το  έτος  287 μ.Χ.

Απολυτίκιον. Ήχος α’. Τον τάφον σου Σωτήρ.     
Κηρύξας  ευσεβώς,  ασεβών  εναντίον,  των  πάντων Ποιητήν, σαρκωθέντα  ατρέπτως, Σαβίνε παμμακάριστε, ιερώς ηνδραγάθησας· όθεν έφθασας, προς αφθαρσίας χειμάρρουν, τέλος άγιον, εν ποταμώ δεδεγμένος·  διο  ευφημούμέν  σε.

Κοντάκιον. Ήχος β’. Τα άνω ζητών.  
Προς  ύδωρ  ζωής,  και  πέλαγος  χρηστότητος,  ιθύνης  σαφώς,  ιστίω  τω του  Πνεύματος, ποταμίοις ύδασι, προσριφείς  Σαβίνε πανεύφημε· διο λύσιν  αμαρτιών,  ομοβρίζεις  απαύστως, προσευχαίς  σου  ημίν.

Μεγαλυνάριον.
Πίστιν την αμώμητον ως πηγήν, Μάρτυς κεκτημένος, απεξήρανας θολερά, ρεύματα της πλάνης, και απλανώς ιθύνθης, προς πέλαγος Σαβίνε, αϊδιότητος.