Ο Άγιος Ιωνάς Μητροπολίτης Μόσχας και πασών των Ρωσιών

Ο Άγιος  Ιωνάς γεννήθηκε στο χωριό  Σολιγκαλίτς  της  επαρχίας  Κοστρόμα της Ρωσίας. Ο πατέρας του Θεόδωρος Οπουάσεβ φρόντισε για την Χριστιανική ανατροφή  και  διαπαιδαγώγηση του   υιού  του  και  τον  έστειλε στη  μονή  του  Γκαλίτς.  Εκεί  ήταν  υπό  την  πνευματική  καθοδήγηση  των στάρετς  Βαρθολομαίου,  Ιωάννου  και  Ιγνατίου  του  εικονογράφου.

Το έτος 1433 εξελέγη Επίσκοπος Μούρωμα και Ριαζάν και άρχισε να εργάζεται  για  την  πνευματική  οικοδόμηση  του  ποιμνίου  του.  Μετά  τον θάνατο του  Μητροπολίτου  Ρωσίας  Γερασίμου (1433 – 1435),  ο  Άγιος  Ιωνάς προεβλήθηκε υπό  του  ηγεμόνος της Ρωσίας Βασιλείου Βασίλιεβιτς  ως διάδοχός  του.  Εξελέγη  Μητροπολίτης  Ρωσίας  υπό  τοπικής  Συνόδου, που συγκλήθηκε  εσπευσμένα,  δεν  μετέβη  όμως  στην  Κωνσταντινούπολη, για να  λάβει  την  Πατριαρχική  ευλογία  κατά το  κανονικό  έθος.  Μετά  το  πέρας της  διαμάχης  των  ηγεμόνων  Βασιλείου  και  Γεωργίου  Δημητρίεβιτς,  κατά τις αρχές του 1436, ο Άγιος μετέβη στην Κωνσταντινούπολη, αλλά η προγενέστερη καθυστέρηση υπήρξε η αφορμή για την αποστολή του Πελοποννήσιου  Ισιδώρου,  ως  Μητροπολίτου  Ρωσίας.

Ο   Ισίδωρος  μετέβη  στη  Ρωσία  μετά  του  Αγίου  Ιωνά.  Ο  Ρώσος  ηγεμόνας είχε κάθε λόγο να είναι  δυσαρεστημένος  με  τις  ενέργειες  του  Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, αλλά μετά από λίγο εκτίμησε τον Μητροπολίτη Ισίδωρο  για  την  ευφυΐα  και  την  πολυμάθειά  του.  Οι  λόγοι  της  ενέργειας αυτής  του  Πατριαρχείου  Κωνσταντινουπόλεως  πρέπει  να  ήταν  σχετικοί είτε  προς  την  γενικότερη  προσπάθεια  για  την  διατήρηση  της  πειθαρχίας των  υπαγομένων  σε  αυτό  Μητροπόλεων,  είτε  γιατί  αποσκοπούσαν  στην τοποθέτηση Έλληνα Ιεράρχη σε τέτοια επίκαιρη θέση, όπως ήταν η Μητρόπολη  Ρωσίας.

Λίγο  μετά  την  άφιξή  του  στην  Μόσχα, ο Μητροπολίτης  Ισίδωρος  έπεισε  τον Ρώσο  ηγεμόνα  για  την  συμμετοχή  της  Ρωσικής  Εκκλησίας  στην  Σύνοδο  της Φερράρας.  Ο  ηγεμόνας  πείσθηκε  με  το  επιχείρημα  του  Ισιδώρου  ότι  και  η ένωση των Εκκλησιών θα επιτυγχανόταν και η αυτοκρατορία θα διασωζόταν, διατηρούμενης της  Ορθοδοξίας.  Ο  Ρώσος  ηγεμόνας  δέχθηκε, χορήγησε  δε  αξιόλογο  χρηματικό   ποσό  και  πολυπρόσωπη  ακολουθία.

Ο Ισίδωρος αναχώρησε από την Μόσχα στις 8 Σεπτεμβρίου 1437 και έφθασε στη Φερράρα στις 18 Αυγούστου 1438. Η Σύνοδος, άν και οι Βυζαντινοί  είχαν  φθάσει  από  τον  μήνα  Μάρτιο,  δεν  είχε  αρχίσει  ακόμη  τις εργασίες της. Η συμμετοχή του  Ισιδώρου στις συζητήσεις δεν ήταν  μεγάλη, άν και ο ρόλος αυτού στην καθόλου εξέλιξη της υποθέσεως υπήρξε σημαντικός. Γενικώς ακολουθούσε τις  απόψεις  του  Βησσαρίωνος  Νικαίας.

Μετά από πολλές ζυμώσεις και υπό απειλή πάντοτε του τουρκικού κινδύνου, ο όρος της ενώσεως  έγινε δεκτός στις 5  Ιουλίου 1439, ο δε  Ισίδωρος ήταν από τους πρώτους, οι οποίοι δέχθηκαν την ένωση. Τα πράγματα όμως  δεν  εξελίχθηκαν  όπως  ανέμενε  ο  Ισίδωρος.  Η  κατάληξη ήταν  η  καταδίκη  του  Ισιδώρου  από  Σύνοδο  και  ο  εγκλεισμός  του  στη  μονή Τσουντώφ. Στις 15 Σεπτεμβρίου ο Ισίδωρος διέφυγε και  έφθασε  στο Νόβγκοροντ.  Από  εκεί  κατέφυγε  στον  ηγεμόνα  της  Λιθουανίας  Καζιμίρ, μετά  δε  από  λίγο  στην  Ρώμη.

Ο  Άγιος  Ιωνάς  απεστάλη  πάλι  στην  Κωνσταντινούπολη,  αλλά  όταν  ο ηγεμόνας  έμαθε  ότι  και   ο  Πατριάρχης  Κωνσταντινουπόλεως  είχε  δεχθεί την ένωση, διέταξε την αποστολή να επιστρέψει. Ο Άγιος Ιωνάς καταστάθηκε  Μητροπολίτης  υπό Συνόδου το   έτος 1448  και  απέστειλε  στον Πατριάρχη  επιστολή,  για  να  λάβει  την  ευλογία  του.

Ο Άγιος Ιωνάς αναδείχθηκε πρότυπο ποιμένα. Ήταν πνευματικός πατέρας, θαυματουργός και προορατικός. Όταν οι Αγαρηνοί περικύκλωσαν την  Μόσχα,  ο  Άγιος  τους  απώθησε  με  την  προσευχή  του.
Στα  τελευταία  χρόνια  του  βίου  του  ευχόταν  να  βασανισθεί  από  κάποια ασθένεια,  για  να  λιώσει  σαν  το  χρυσό  στο  χωνευτήρι.  Ο  Θεός  άκουσε  την προσευχή του και επέτρεψε τη δοκιμασία. Τα πόδια του Αγίου γέμισαν πληγές. Έτσι, δοξολογώντας το Όνομα του Αγίου Τριαδικού Θεού, κοιμήθηκε  το  έτος  1461.