Ο Άγιος Νικήτας ο Γότθος

Ήταν από το έθνος των Γότθων, που είχαν εγκατασταθεί πέραν του Ίστρου  ποταμού, στα  χρόνια  του  Μ. Κωνσταντίνου. Από παιδί ο Νικήτας διδάχθηκε την αγία πίστη από το Γότθο επίσκοπο Θεόφιλο, ο  οποίος  συχνά υπενθύμιζε στο Νικήτα τα λόγια του Απ. Παύλου:  Μένε εν  οίς  έμαθες... από βρέφους τα ιερά γράμματα οίδας, τα δυνάμενα σε σοφίσαι εις σωτηρίαν  δια  πίστεως  της  εν Χριστώ  Ιησού». Δηλαδή, μένε  ακλόνητος  σ’ εκείνα που έμαθες. Από μικρό παιδί γνωρίζεις τις Άγιες Γραφές, που μπορούν να σου μεταδώσουν την αληθινή  σοφία,  που  οδηγεί  στη  σωτηρία δια  μέσου  της  πίστεως  στον  Ιησού  Χριστό.

Και  έτσι  έγινε.  Όταν  ο  ηγεμόνας  Αθανάριχος  συνέλαβε  το  Νικήτα  και  τον απείλησε  για  να  αρνηθεί  τον  Χριστό,  αυτός  έμεινε  αμετακίνητος  σ’ αυτά που έμαθε από παιδί.  Ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό μπροστά  στον ηγεμόνα,  ο  οποίος  όταν  τον  άκουσε εξαγριώθηκε πολύ. Διέταξε αμέσως  και του έσπασαν τα κόκαλα με τον πιο φρικτό τρόπο
Αλλά το μίσος των Βαρβάρων ήταν τόσο, ώστε  μετά  τον  έριξαν  στη  φωτιά, όπου βρήκε το θάνατο. Η φωτιά, όμως, με τη θεία θέληση σεβάστηκε το λείψανό του. Το πήρε κάποιος ευσεβής χριστιανός και το διαφύλαξε  σε θήκη.

Απολυτίκιον. Ήχος  γ’. Θείας  πίστεως.        
Νίκην  έστησας,  κατά  της πλάνης, νίκης  είληφας,  άφθαρτον  γέρας, επαξίως  Νικήτα  φερώνυμε· συ  γαρ  νικήσας  εχθρών την παράταξιν, δια πυρός  τον  αγώνα  ετέλεσας.  Μάρτυς  ένδοξε,  Χριστόν  τον  Θεόν  ικέτευε, δωρήσασθαι  ημίν  το  μέγα  έλεος.

Κοντάκιον. Ήχος  δ’. Επεφάνης  σήμερον.  
Νικητής  γενόμενος  εν  τοις  αγώσι,  νικητάς  ανάδειξον,  κατά  παθών φθοροποιών,  τους  ευλαβώς  εκβοώντάς  σοι·  χαίροις  Νικήτα,  Μαρτύρων ωράϊσμα.

Μεγαλυνάριον.
Πυρ  το  ζωηφόρον  ένδον  λαβών,  έφλεξας  ως  άνθραξ,  αγνωσίας  ύλην σαθράν,  και  ωλοκαυτώθης,  οία  τερπνή  θυσία,  Νικήτα  Αθλοφόρε,  τω  σε δοξάσαντι.